Sugerowane rozmiary i szerokości akcesoriów dla psa tej rasy:

Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.

Zrozumienie emocji i psich potrzeb stanowi podstawę do zbudowania mocnej, pozytywnej relacji między opiekunem a psem. Jest niezbędne dla prawidłowego rozwoju i funkcjonowania pupila. Dlatego, aby przez długie lata cieszyć się towarzystwem zdrowego, wesołego, szczęśliwego psa, warto poznać jego podstawowe potrzeby.

Właściciele czworonogów dobrze wiedzą, że każdy pies ma tendencję do gryzienia, jest to część psiej natury. Prawdziwy problem pojawia się jednak wtedy, gdy skłonność do niszczenia zatacza coraz większe kręgi, a pupil powoduje duże szkody i bałagan. Warto więc podjąć wszelkie działania, aby ograniczyć do minimum te niszczycielskie zapędy. Jak oduczyć psa gryzienia?

Aportowanie jest bardzo silnie zakorzenione w naturze psów, dotyczy to zwłaszcza ras myśliwskich. Dla czworonogów o silnym instynkcie posiadania przedmiotów, wykazujących skłonności do współdziałania nauka aportowania może stać się pretekstem do świetniej zabawy, kształtującej współpracę i wpływającej na zacieśnienie więzi pomiędzy psem a opiekunem. Jest doskonałą okazją do przyswajania nowych psich umiejętności, uczy posłuszeństwa, skupienia, ćwiczy pamięć i wzmacnia kondycję. Zatem jak nauczyć psa aportować?

Samojed (Samoyed) to średniej wielkości, biały, elegancki szpic. Z natury łagodny, bardzo towarzyski i przyjacielski. Rasa ta wywodzi się od Samojedów – plemienia zamieszkującego Syberię i północną Rosję. Pierwotnie pełnił rolę pracującego zespołowo psa zaprzęgowego i myśliwskiego, obecnie spełnia przede wszystkim funkcje psa rodzinnego i do towarzystwa.

Twój pies nie chce jeść? Brak apetytu u psa powinien być zawsze dla opiekuna sygnałem ostrzegawczym. Nagłe zniechęcenie do spożywania pokarmów może mieć różne podłoże, dlatego szczególnie ważna jest wnikliwa obserwacja reakcji pupila na jedzenie oraz zachowania w zwyczajowych porach karmienia. Ponieważ przedłużające się zaburzenie łaknienia może zwiastować chorobę, należy skonsultować się z weterynarzem, w celu podjęcia odpowiedniej terapii.