Twój pies nie chce jeść? Brak apetytu u psa powinien być zawsze dla opiekuna sygnałem ostrzegawczym. Nagłe zniechęcenie do spożywania pokarmów może mieć różne podłoże, dlatego szczególnie ważna jest wnikliwa obserwacja reakcji pupila na jedzenie oraz zachowania w zwyczajowych porach karmienia. Ponieważ przedłużające się zaburzenie łaknienia może zwiastować chorobę, należy skonsultować się z weterynarzem, w celu podjęcia odpowiedniej terapii.
Brak apetytu nie zawsze musi być zwiastunem choroby, może po prostu wynikać z przejedzenia lub wybredności pupila. Dorosły pies powinien być karmiony o stałych porach, nie częściej niż dwa razy dziennie. Ciągłe dokładanie pupilowi jedzenia do miski jest błędem, gdyż pies nie rozumie, że nie powinien wszystkiego zjadać naraz. Dlatego nie wpadajmy w panikę za każdym razem. gdy pies nie chce jeść. W niektórych przypadkach może się to okazać całkiem naturalne, nie jest głodny, podjadł w innym miejscu lub nie smakuje mu konkretny pokarm. Ważne aby w tej kwestii zachować rozwagę, starać się wprowadzić właściwe nawyki żywieniowe i optymalnie dopasować sposób żywienia do wieku, rasy, charakteru i stanu zdrowia swojego czworonoga.
Oczywiście należy także wykluczyć z diety wszystkie elementy, które mogą negatywnie wpływać na jego zdrowie. Obecnie w łatwy sposób możemy upewnić się jakie produkty są niewskazane, szkodliwe lub trujące dla psa. Pamiętajmy także, że żywienie psa znacznie różni się od ludzkiego. Nawet jeśli traktujemy pupila jak członka rodziny, to nie zawsze to co sami jemy jest dla niego zdrowe.
Przyczyny zaburzeń łaknienia można podzielić na trzy grupy:
Wśród pierwotnych przyczyn braku apetytu możemy wymienić choroby neurologiczne, utratę węchu oraz schorzenia na tle psychogennym. Choroby podwzgórza, wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego, ból wewnątrzczaszkowy oraz silny stres wywołany n.in. stratą opiekuna, zmianą miejsca zamieszkania, pojawieniem się w domu innego zwierzęcia, mogą hamować ośrodek głodu. Trzeba wziąć pod uwagę także fakt, że czworonogi głodując próbują wykorzystać uległość opiekuna i wymuszają podanie ulubionej przekąski lub grymaszeniem chcą zwrócić na siebie uwagę.
W grupie wtórnych przyczyn utraty łaknienia znajdują się:
Rzekomy brak łaknienia może być wywołany przez problemy z zębami, dziąsłami, schorzenia układu oddechowego, podrażnienia błony śluzowej, gardła, przełyku, porażenie nerwów jamy ustnej. Najczęściej wtedy pupil zachowuje apetyt, podchodzi do miski, wącha jedzenie, nawet próbuje pokarm, jednak po chwili rezygnuje z jedzenia.
Jednodniowa głodka nie stanowi zagrożenia dla życia zdrowego, dorosłego, prawidłowo odżywionego psa. Powinniśmy jednak wtedy zwrócić szczególną uwagę na to, żeby pupil pił wodę. W przypadku kiedy nasz pies ani nie je, ani nie pije, musimy jak najszybciej udać się z nim do lekarza weterynarii. Najpoważniejszymi konsekwencjami utraty apetytu jest odwodnienie i niedożywienie, które stanowią bezpośrednie niebezpieczeństwo dla zdrowia, a nawet życia zwierzęcia. Zarówno w przypadku odwodnienia, jak i niedożywienia narządy wewnętrzne przestają pracować prawidłowo, komórkom brakuje energii, w konsekwencji pies traci siły. Jego skóra staje się matowa, a sierść traci gęstość. Widoczna jest niechęć do aktywności fizycznej, pies się szybko meczy i unika długich spacerów. Pojawiają się problemy z odpornością. oraz funkcjonowaniem mięśni i stawów.
Podczas wizyty w gabinecie weterynaryjnym, w celu ustalenia przyczyny utraty łaknienia, specjalista może zlecić wykonanie niezbędnych badań i wprowadzić właściwą terapię. Może polecić specjalną dietę, zmianę karmy lub w cięższych przypadkach przepisać leki stymulujące apetyt. W razie odwodnienia konieczne może się okazać podanie płynów, w postaci wlewów podskórnych albo dożylnych.
Jeśli lekarz uzna, że pupil jest zdrowy, a brak łaknienia spowodowany jest np. stresem lub ma podłoże lękowe, możemy po konsultacji z weterynarzem spróbować innych metod zachęcania pupila do jedzenia. Często zdarza się, że wystarczy zmiana złych nawyków żywieniowych, ustalenie stałych godzin posiłków, stopniowa zmiana karmy, dodanie nowych produktów do diety lub przesunięcie miski z jedzeniem. Skuteczne może się okazać także dostosowanie intensywności aktywności fizycznej do wieku psa. Należy wziąć pod uwagę, że starsze psy nie potrzebują tyle ruchu co szczenięta lub młode pieski. Dobrym rozwiązaniem może się okazać urozmaicenie posiłków ( np. mieszanie suchej karmy z jogurtem lub gotowanym mięsem), chowanie karmy i przysmaków w zabawkach lub wzbogacenie diety o naturalne specyfiki wpływające na zwiększenie łaknienia ( np. tran dla psa).
Bulterier to muskularny, dynamiczny pies o niebanalnym wyglądzie, w którym drzemie wulkan energii oraz olbrzymia wola do zabawy. Prawidłowo wychowany i socjalizowany od szczeniaka staje się wiernym, oddanym i czułym przyjacielem rodziny.
Podwyższona temperatura psa jest często pierwszym objawem sygnalizującym opiekunowi, że z pupilem dzieje się coś niedobrego. Pojawienie się gorączki jest zawsze niepokojącym symptomem, który należy traktować jako niebezpieczeństwo dla zdrowia psa.
Doberman jest średnim, muskularnym psem o eleganckiej i szlachetnej sylwetce. To odważny i inteligentny super stróż, który zasłynął nieprzeciętną odwagą oraz wytrzymałością. Ma mnóstwo energii i uwielbia wyzwania.
