Cieczka u psa to trudny moment nie tylko dla samego czworonoga, lecz także dla wszystkich domowników. Suczka jest pobudzona i drażliwa, a jej nietypowe zachowanie oraz objawy towarzyszące rui mają wpływ na wszystkich wokół. To okres, w którym warto poświęcać jej więcej uwagi i czułości. Dobry moment na rozpieszczanie i wsparcie, by czuła się spokojniejsza i mniej zestresowana.
Cieczka znana także, jako ruja, grzanie lub gonienie to jeden z etapów cyklu rozrodczego samicy psa. Pojawia się najczęściej dwa razy w roku, choć jej częstotliwość zależy od indywidualnych cech suki. W zasadniczej fazie rui suczka staje się płodna i chętna do kopulacji. Wydziela feromony płciowe, które wabią samców. Zazwyczaj ruja trwa około 21 dni, chociaż w niektórych przypadkach może trwać nieco dłużej. W dużej mierze zależy to od stanu zdrowia, wieku oraz wielkości samicy. Charakterystycznym objawem cieczki jest krwawienie z dróg rodnych.
Pojawienie się pierwszej cieczki u psa jest kwestią indywidualną, zależną najczęściej od rasy oraz osiągnięcia docelowych rozmiarów. Zwykle pojawia się pomiędzy 6 a 12 miesiącem życia,. U suczek małych ras występuje zazwyczaj szybciej i można się jej spodziewać nawet około 5 miesiąca życia. Natomiast u suczek ras dużych dojrzałość płciowa przychodzi później i dlatego możemy oczekiwać pierwszej cieczki dopiero około 2 roku życia. Analogicznie wygląda kwestia częstotliwości cieczki. Suki małych ras przechodzą ruję nawet 3 razy w roku, natomiast psy dużych ras przechodzą cieczkę tylko raz w roku. Musimy pamiętać o tym, że pierwsza cieczka suczki może się różnić od późniejszych. Często mamy do czynienia z tak zwaną „cichą rują”, która poza zmianami hormonalnymi nie daje żadnych zewnętrznych objawów. W takim przypadku możemy po prostu nie zauważyć, że nasza pupilka ma ruję. Sytuacja ta dotyczy przede wszystkim przedstawicielek ras: beagle, cocker spaniel, american staffordshire terier, pinczer miniaturowy.
Cieczka u psa jest częścią naturalnego cyklu rujowego, który ma charakter ciągły i składa się z czterech okresów regulowanych przez hormony płciowe.
Wstępna faza cieczki, czyli okres przedrujowy, który najczęściej trwa około 7 dni, (w rzadkich przypadkach od 3 do 17 dni) od chwili pojawienia się krwawienia. W tym okresie zachodzą widoczne zmiany u suczki – gubi więcej sierści, srom jest obrzęknięty, stwardniały i przekrwiony, a z pochwy wydzielają się pojedyncze krople krwi. Zmienia się także jej zachowanie, staje się mniej posłuszna, nadmiernie aktywna, częściej szczeka, wyje, a podczas spaceru ma tendencje do ucieczki. Zdarza się, że niektóre suki chcąc zapobiec plamieniu intensywnie wylizują sobie srom. Zazwyczaj w tym okresie zmniejsza się znacznie apetyt, rośnie natomiast pragnienie i zwiększa się częstotliwość oddawania moczu. W trakcie spaceru, rozsiewając trop zapachowy, suka zwabia wszystkie samce z okolicy, jednak nie pozwala się pokryć, demonstrując przy tym agresywną postawę.
Faza zasadnicza cieczki, czyli okres rui właściwej, podczas której następuje owulacja i macica gotowa jest na przyjęcie zarodka. Wydzielina z pochwy staje się rzadsza i zmienia zabarwienie, z ciemnoczerwonej zmienia się w różową, a następnie w mleczną. Faza ta trwa zazwyczaj około 9 dni. Suka jest gotowa do zapłodnienia i akceptuje zaloty samca. Jeśli w tym okresie dojdzie do pokrycia prawdopodobieństwo zapłodnienia jest bardzo duże.
Okres porujowy, który jest odpowiedzialny za podtrzymanie ciąży( oczywiście jeśli doszło do zapłodnienia). Faza ta trwa około 5 dni. Wydzielina ze sromu staje się wtedy znacznie ciemniejsza. Następuje produkcja progesteronu i ciałek żółtych. wytwarzających hormony, które przygotowują błonę macicy do przyjęcia zapłodnionej komórki jajowej. Ciąża się rozwija. Jeśli nie doszło do zapłodnienia, zachowanie suki wraca do normy( poziom hormonów odpowiedzialnych za potrzymanie ciąży pozostaje nadal na wysokim poziomie).
Okres bezrujowy , który stanowi etap pomiędzy kolejnymi rujami. To czas na regenerację układu rozrodczego, przed kolejną cieczką. Suka w tym okresie nie wykazuje chęci do kopulowania.
Poza krwawieniem z dróg rodnych i opuchnięciem sromu, podczas cieczki widoczne są zmiany w zachowaniu suki, takie jak:
Częstotliwość występowania cieczki u psa i jej długość zależy od wielkości, rasy, wieku, stanu zdrowia i innych czynników indywidualnych. Niepokojące mogą być jednak cieczki, które trwają dłużej niż 21 dni, nieregularne cieczki, a także zmiany w odstępach pomiędzy kolejnymi cieczkami. W przypadku zaobserwowanie tych objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem weterynarii. Podczas konsultacji weterynaryjnej pomocny może być kalendarz, w którym są odnotowane daty kolejnych cieczek. Na ogół suka przechodzi ruję bez żadnych problemów zdrowotnych. Nie mniej istnieje kilka zagrożeń dla zdrowia, o których należy wiedzieć, aby móc prawidłowo zareagować w niepokojącej sytuacji.
W rzadkich przypadkach u starszych, niekastrowanych suk może rozwinąć się ropne zapalenie macicy, tzw. ropomacicze. Jest to choroba układu rozrodczego, która dotyka w szczególności suki w wieku od sześciu do dziesięciu lat. Progesteron. wydzielany w fazie lutealnej wpływa na rozrost gruczołów błony śluzowej macicy, które w konsekwencji produkują nadmierną ilość wydzieliny, stanowiącej doskonałą pożywką dla bakterii. Ponadto progesteron, zmniejszający odporność organizmu psa, zwiększa ryzyko infekcji.
Wyróżniamy dwa rodzaje tego schorzenia: ropomacicze otwarte i zamknięte. Objawy pierwszej odmiany znacznie łatwiej zauważyć, Pojawia się wtedy ropna krwisto- śluzowa wydzielina, która wypływa z pochwy. W przypadku ropomacicza zamkniętego objawy są trudniejsze do uchwycenia, ponieważ szyjka macicy jest zamknięta i wydzielina nie może wydostać się na zewnątrz. W konsekwencji postać ta jest bardziej niebezpieczna dla zdrowia psa. Najczęściej schorzenie objawia się gorączką, której towarzyszą wymioty, biegunka, ból brzucha, brak apetytu oraz podwyższone tętno.
Każdy rodzaj zakażenia macicy wymaga natychmiastowego leczenia, a najlepszym sposobem na wyeliminowanie zagrożenia, które pozwala zapobiec nie tylko tej chorobie, lecz również nowotworom hormonozależnym, jest sterylizacja. Z badań wynika, że zabieg ten przeprowadzony u młodej suki zmniejsza ryzyko wystąpienia nowotworu sutka aż 200 razy w porównaniu. Podobnie kształtuje się sytuacja w przypadku nowotworu macicy, torbieli czy nowotworu jajników.
Kolejnym schorzeniem, na które potencjalnie częściej jest narażona suka podczas cieczki, jest bakteryjne zakażenie dróg moczowych. Schorzenie objawia się częstym oddawaniem moczu, nietrzymaniem moczu, przygarbioną postawą i skomleniem podczas mikcji. Symptomom tym towarzyszy ogólny niepokój i rozdrażnienie. Choroba wymaga leczenia farmakologicznego. Bakteryjnemu zakażeniu pęcherza można pomóc jedynie częściowo. Należy dbać, aby suka regularnie przyjmowała wodę oraz unikać przechłodzenia organizmu.
Wymienione wyżej schorzenia to poważne dolegliwości, których nie należy bagatelizować. Wszystkie wymagają bezzwłocznej konsultacji z lekarzem weterynarii.
W trakcie cieczki w organizmie suki dochodzi do przemian hormonalnych, co skutkuje w szczególności zmianami w jej zachowaniu. Burza hormonów wywołuje całą skalę reakcji od drażliwości do zachowań agresywnych. Ten rodzaj niepokoju, pobudzenia czy ekscytacji może mieć jeszcze jeden efekt i objawiać się zupełną ignorancją na komendy opiekuna. W takim wypadku spuszczanie suki ze smyczy podczas spaceru jest wyjątkowo niebezpieczne. Aby zminimalizować kłopotliwe, a czasami wręcz groźne sytuacje, należy zachować szczególną ostrożność w kontaktach ze zwierzętami.
Warto w tym okresie całkowicie zrezygnować z zabawy z innymi psami, czy uczestnictwa w wystawie psów. Omijamy wielkim łukiem psie parki, tłoczne miejsca. W razie dużych problemów z opanowaniem agresywnych zachowań u podopiecznej można skorzystać z pomocy trenera psów lub psiego behawiorysty. Zaleca się również konsultację z weterynarzem w celu wykluczenia innych problemów zdrowotnych, które mogą mieć wpływ na zachowanie psa. Należy pamiętać, że brak wyobraźni, rozwagi, a także właściwej wiedzy czy doświadczenia nie zwalniają opiekuna z odpowiedzialności za bezpieczeństwo suki i jej otoczenia w tym szczególnym okresie.
W tych szczególnych dniach należy poświęcić więcej czasu na opiekę nad pupilką. Jak wcześnie wspomnieliśmy, na spacery warto wybierać spokojniejsze miejsca, z dala od skupisk psów. Należy przygotować się na to, że suka będzie znaczyć co chwilę teren, a w domu mogą pojawić się w różnych miejscach plamy z krwistej wydzieliny. Zazwyczaj podczas krwawienia suki intensywnie dbają o higienę, lecz nie zawsze to wystarczy. Musimy być gotowi na częstsze sprzątanie i konieczność zabezpieczenia niektórych elementów wyposażenia. Na rynku dostępne są specjalne majki ochronne, które są wygodne i bezpieczne w użytkowaniu, choć należy pamiętać, aby podopieczna nie nosiła ich przez cały czas. Niektóre majtki ochronne posiadają kieszeń na wymienne wkładki. Możemy sięgnąć także po spraye maskujące lub zmniejszające intensywność zapachu wydzielanego przez suczki w trakcie rui. Neutralizują zapach, a co za tym idzie zmniejszają zainteresowanie samców i w konsekwencji ograniczają ryzyko nieplanowanego krycia.
Cane corso w swojej historii pełniły różne funkcje. Brały udział w polowaniach, towarzyszyły w walkach legionistów rzymskich, walczyły na arenach. Wykorzystywane były jako psy obronne, stróżujące i pasterskie. Obecnie doskonale odnajdują się w roli wiernego stróża i obrońcy rodziny.
Zrozumienie emocji i psich potrzeb stanowi podstawę do zbudowania mocnej, pozytywnej relacji między opiekunem a psem. Jest niezbędne dla prawidłowego rozwoju i funkcjonowania pupila. Dlatego, aby przez długie lata cieszyć się towarzystwem zdrowego, wesołego, szczęśliwego psa, warto poznać jego podstawowe potrzeby.
Chow chow to bardzo spokojny i niezwykle czujny pies o dumnej, pełnej godności postawie. Jest wiernym towarzyszem i świetnym stróżem. Obecnie stanowi popularną i intensywnie hodowaną na całym świecie rasę, która zaskarbiła sobie przyjaźń wielu gwiazd show biznesu i celebrytów.
