Akcesoria do aportowania
Przed przystąpienie do nauki aportowania warto się zastanowić, jaki rodzaj zabawek preferuje nasz pupil. Aport powinien być także dostosowany do wielkości psich szczęk. Właściwy wybór akcesoriów do aportowania w znacznym stopniu ułatwi późniejsze szkolenie. Do aportowania możemy wykorzystać wszelkiego rodzaju piłeczki, materiałowe sznury, frisbee, lateksowe patyki, piszczące figurki, ringo, hantelki. Dobrze sprawdzają się małe, lekkie, elastyczne przedmioty, które można rzucać na znaczną odległość. Świetne rozwiązanie stanowią zabawki posiadające specjalną powierzchnię ułatwiającą chwytanie przedmiotu oraz jaskrawe żywe kolory zachęcające do zabawy, ułatwiające dodatkowo odnalezienie zabawki, przy zgubieniu. Przy wyborze należy także zwrócić uwagę na to, aby wszystkie akcesoria były bezpieczne dla pupila, wykonane z trwałego i elastycznego tworzywa, które nie rani dziąseł. Ponieważ niektóre psy niechętnie oddają swój aport, warto zaopatrzyć się w dwa przedmioty, aby w razie potrzeby wymienić jeden na drugi. Można też oczywiście wykorzystać zwykłe patyki.
Nauka dla opornych
Istnieje grupa psów, która aportowanie ma we krwi. W jaki sposób jednak postępować z pupilem, które nie jest zainteresowany tym rodzajem aktywności. Przede wszystkim po wybraniu odpowiedniego aportu, musimy nauczyć psa trzymania przedmiotu w pysku. Należy położyć go na ziemi i nagradzać pupila za reakcję na przedmiot. Każde powąchanie czy złapanie w zęby chwalimy słownie i nagradzamy. W przypadku kiedy pupil nadal nie wykazuje zainteresowania aportem, możemy posmarować go czymś zachęcającym lub smacznym. Możemy też upozorować przed psem ucieczkę z przedmiotem. Musimy się liczyć z tym, że ten etap może wymagać od nas dużej inwencji i sporej dawki energii. Jeśli pies w końcu podniesie aport z ziemi i trzymania go w pysku, chwalimy go, ale nagrodę w postaci smakołyku dajemy dopiero po paru sekundach. Przy następnych próbach stopniowo wydłużamy czas do podania ulubionej przekąski. Oczywiście jeśli pupil wypuści aport z pyska za wcześnie, nie otrzymuje nagrody.
Jak nauczyć psa aportować – przynoszenie aportu
Nawet jeśli pupil już chętnie trzyma i nosi przedmiot w zębach nie zawsze chce się z nim rozstać. Bawi się nim, gryzie, podrzuca, nawet zakopuje. Ani myśli oddać go opiekunowi. Aby zmienić jego zachowanie możemy spróbować ucieczki, czyli zaczynamy biec jednocześnie przywołując pupila. Zazwyczaj pies w takiej sytuacji rozpoczyna pogoń, trzymając nadal aport w pysku.
Jak nauczyć psa aportować – oddawanie aportu
W kolejnym etapie, zazwyczaj najtrudniejszym, staramy się nauczyć psa oddawania aportu. Bardzo często możemy zaobserwować scenę, w której pies podbiegając do opiekuna z aportem, zatrzymuje się w pewnej odległości od niego. Potem wypuszcza przedmiot z pyska i czeka na reakcję. Oczywiście, kiedy opiekun rusza w stronę pupila, on natychmiast łapie aport i zaczyna z nim uciekać. Zaczyna się zabawa w berka, a nie w aportowanie.
Dobrym pomysłem w tej sytuacji jest pokazanie pupilowi drugiego aportu. Pokazujemy psu drugi przedmiot ( atrakcyjniejszy) i w ten sposób zachęcamy go do oddania tego, który trzyma w pysku. Jeśli wcześniej zastosowaliśmy wariant ucieczki, gdy pies nas dogoni możemy się odwróć i zapiąć go na smycz, uniemożliwiając mu ucieczkę. Inną, zazwyczaj skuteczną metodą jest wymiana aportu na smakołyki lub jedzenie. Pokazujemy pupilowi smakołyk, podstawiając go na tyle blisko, by się nim zainteresował i spróbował dosięgnąć pyskiem. Gdy pies sięgając po przysmak wypuści zabawkę, podnosimy ją, nagradzamy psa i chwilę później możemy aport rzucić ponownie.
Możemy nasze szkolenie zakończyć na tym etapie. Można też pójść o krok dalej i nauczyć pupila, aby reagował na komendę słowną „aport”, zanim pobiegnie po rzucony przez nas przedmiot. Wymaga to jednak żmudnego szkolenia, w tym ćwiczeń samokontroli oraz skupienia uwagi. Takie szkolenie jest dla psa sporym wyzwaniem, gdyż koliduje z naturalnym instynktem pogodni.
Pamiętaj!
Pozostaje jeszcze jedna kwestia, którą należy wziąć pod uwagę zanim zaczniemy naukę aportowania. Każda aktywność fizyczna, forma ćwiczeń powinna być dostosowana do wieku i możliwości psa. Oczywiście wiemy o tym, że starszego psa nie należy obciążać zbyt intensywnymi formami aktywności ruchowej. Nie powinniśmy także zbytnio przeciążać młodych psów, czyli szczeniaków będących na etapie wzrostu. Każda psia aktywność ma wyznaczone limity, zarówno wieku, jak i czasu. Powinna opierać się raczej na regularnych niż wyczerpujących ćwiczeniach, by nie doprowadzić do poważnych schorzeń, w szczególności nieodwracalnych uszkodzeń stawów i zmian w kościach.
Może Ci się spodoba
