Niektóre psy na widok smyczy stają się nerwowe, wpadają w panikę, uciekają, chowają się po kątach. Na spacerach próbują się wyswobodzić, szarpią i ciągną. W takiej sytuacji nie należy załamywać rak. Jak nauczyć psa chodzić na smyczy? Potrzebne jest pozytywne nastawienie, samozaparcie, konsekwencja i sporo cierpliwości.
Każdy pies jest inny i dlatego każdy potrzebuje indywidualnie dobranej smyczy, właściwie dopasowanej obroży lub „skrojonych na miarę” szelek. Szczeniak potrzebuje lekkiej, mocnej a jednocześnie elastycznej smyczy. Natomiast w przypadku dużego, dorosłego psa dobrze sprawdzi się mocna, wytrzymała smycz z niezawodnym zapięciem. Standardowa smycz spacerowa powinna mieć minimum 3 metry długości. Taka długość zapewnia psu możliwość wejścia na trawnik i obwąchania interesujących go zakamarków, daje swobodę poruszania się i ułatwia zmianę tempa chodzenia.
Zdarza się, że po założeniu obroży lub szelek pupil nie chce wykonać nawet jednego kroku. Należy wtedy stopniowo przyzwyczajać go do tych akcesoriów. Na początku najlepiej zakładać mu je tylko w domu. Należy się wcześniej upewnić, że obroża (szelki) nie jest zbyt ciasna w obwodzie i nie powoduje dyskomfortu. Zakładamy obrożę na około godzinę, potem ją zdejmujemy. Przez kolejne dni wydłużamy czas przebywania w obroży o kilka minut. Postępujemy tak do momentu aż zauważymy, że obroża jest już dla niego czymś naturalnym. Najlepiej odwrócić uwagę psa zabawkami, tak aby zapomniał o tym, że ma coś na sobie.
Smycz przypinamy dopiero wtedy, gdy pies już w ogóle nie zwraca uwagi na obrożę. Warto zadbać o to, aby pierwsze spacery po mieszkaniu przybrały formę zabawy. Nie pozwalamy jednak na to, aby pupil gryzł smycz, ponieważ ten zły nawyk będzie miał swoje konsekwencje podczas spacerów. Ćwiczenia rozpoczynamy od nauki wracania do właściciela, który stoi w miejscu. Za każdym razem, gdy pies posłusznie podejdzie do opiekuna należy go nagrodzić smakołykiem. W trakcie pierwszych spacerów po mieszkaniu należy zachęcać psa, aby szedł za właścicielem. Kiedy będzie szarpał za smycz lub nie będzie chciał podejść należy go po prostu ignorować. Każde ćwiczenie należy zakończyć, gdy pupil jest tuż obok opiekuna. Wówczas można odpiąć smycz, dzięki czemu pies zrozumie, że wtedy gdy jest przypięty do smyczy powinien pozostawać w pobliżu właściciela, a szarpiąc za nią niczego nie osiągnie.
Należy przygotować długą, kilkumetrową smycz oraz odpowiednio dopasowaną obrożę (lub szelki), która nie ogranicza ruchów psa. Jeśli wychodzisz na spacer w ruchliwe miejsca np. do centrum miasta, smycz powinna być krótsza, natomiast na otwartych terenach można pozwolić sobie na dłuższą. Na tym etapie unikamy przypinania smyczy automatycznej. Warto zabrać ze sobą ulubione przekąski pupila, które będą stanowiły nagrodą oraz zachętę do nauki. Młode pieski dość szybko uczą się chodzić na luźnej smyczy. Starsze psy, u których już zakorzeniły się pewne nawyki, mogą potrzebować znacznie więcej czasu na przyswojenie sobie tej umiejętności. W tym momencie kluczowe stają się: systematyczność, cierpliwość i konsekwencja ze strony opiekuna.
Naukę chodzenia na smyczy należy rozpocząć od spokojnego miejsca, w którym bodźce rozpraszające psa ograniczone są do minimum. Zaraz po wyjściu na dwór należy pozwolić pupilowi na wąchanie i spokojne załatwianie potrzeb fizjologicznych. Niech zatrzymuje się tyle razy i na tak długo jak chce. I właśnie w takich momentach dłuższa smycz zyskuje przewagę nad krótszą. Za każdym razem kiedy pies szarpnie smycz należy zatrzymać się i stać do momentu aż ją poluzuje. Kiedy tak się stanie można ruszyć. Dzięki temu pies powinien szybko zrozumieć, że jedynym sposobem na przemieszczanie się jest pozostawienie luźnej smyczy. Jeśli pies nadal jest nieposłuszny można spróbować kilkukrotnie zmienić kierunek spaceru. Gdy znowu spróbuje się gwałtownie oddalić, stajemy i czekamy. Dopiero, gdy zwierzak stanie spokojnie blisko nas, możemy kontynuować spacer.
Takie zachowanie sprawi, że pupil powinien zrozumieć, że poprzez ciągnięcie smyczy nic nie osiągnie. Niestety wymaga to czasu. Musimy przygotować się na to, że czeka nas nawet kilka tygodni regularnych ćwiczeń. Pamiętajmy też o tym, aby nagradzać psa za każdym razem, kiedy będzie szedł grzecznie na luźnej smyczy. W takiej sytuacji dajemy mu jego ulubiony przysmak. Po pewnym czasie na pewno skojarzy, że dostaje go tylko wtedy, gdy nie szarpie smyczy.
Posumujmy, prawidłowe zachowanie zwierzęcia, gdy jest na smyczy, ułatwia życie nie tylko nam, ale jest ogromnie ważne dla bezpieczeństwa innych, jak i samego psa. Nauka chodzenia pupila na smyczy powinna przebiegać etapami. najpierw zakładamy obrożę (lub szelki) i smycz w dom. Następnie podejmujemy próby przejścia coraz dłuższych odcinków w mieszkaniu. W kolejnym etapie kontynuujemy naukę na dworze. Szkolenie wymaga konsekwencji i przede wszystkim cierpliwości. Przydatnymi akcesoriami będą optymalnie dopasowane szelki lub obroża oraz smycz a także ulubione przysmaki i zabawki naszego pupila.
Pomeranian jest wesołym, przyjaźnie nastawionym psem o dużym temperamencie. Pomimo niewielkich rozmiarów ma wielkie serce i mocno przywiązuje się do swojej rodziny. To niezwykle charakterystyczna rasa, która przyciąga nie tylko swoim wyglądem, lecz także wyrazistym usposobieniem.
Zanim szczeniak nauczy się załatwiać swoje potrzeby fizjologiczne w trakcie spaceru musimy poświęcić wiele czasu i wysiłku na naukę zachowania czystości w domu. Ponieważ młody pies nie kontroluje swojego pęcherza początki mogą być trudne. Szczeniak załatwia się kilka, a nawet kilkanaście razy na dobę. Po przebudzeniu się, po każdym jedzeniu i piciu, po zabawie… Dlatego w takiej sytuacji szukamy przede wszystkim skutecznych rozwiązań jak nauczyć psa załatwiać się na dworze.
Beagle od wieków używany do polowań, stał się obecnie ulubionym psem domowym. Przyjazny, łagodny jest świetnym towarzyszem zabaw, a jednocześnie doskonałym obrońcą rodziny.
