Komenda „zostań” jest nieoceniona w wielu codziennych sytuacjach. Przydaje się zarówno w domu, jak i podczas spacerów. Jej celem jest wyszkolenie psa w pozostawaniu w wyznaczonym miejscu, dopóki opiekun nie odwoła polecenia. Warto sprawdzić w jaki sposób przeprowadzić trening tej komendy, aby osiągnąć najlepszy rezultat.
Nauczanie psa komendy „zostań” najlepiej podjąć w okresie pierwszych 3-6 miesięcy życia psa. Oczywiście czworonożnego przyjaciela możemy nauczyć nowych poleceń w każdym wieku. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że dorosłe psy będą trudniejsze do wyszkolenia, ponieważ mają już ukształtowane pewne normy i zasady zachowania. Różnice w szybkości opanowania komendy zostań mogą pojawić się także w zależności od rasy i temperamentu czworonoga oraz kompetencji, nastawienia i gorliwości właściciela.
Pupil powinien być przyzwyczajony do obroży i smyczy oraz reagować na swoje imię. Ułatwieniem w szkoleniu komendy “zostań ” będzie również wcześniejsza znajomość poleceń “siad” oraz „do nogi” lub „do mnie”. Trening należy rozpocząć tylko wtedy, gdy pupil jest w dobrej kondycji fizycznej i psychicznej, nie jest chory, nadmiernie pobudzony lub zmęczony. Kilka godzin przed sesją treningową należy nakarmić psa, a tuż przed wykonaniem poleceń wyprowadzić go na spacer, aby załatwił fizjologiczne potrzeby i zużył trochę energii.
Na strefę szkolenia należy wybrać zacisznie miejsce, dom, prywatny ogród lub podwórko. W pierwszym etapie nauki ważne jest ograniczenie elementów rozpraszających uwagę psa. Dlatego niewskazany jest dodatkowy hałas i obecność innych ludzi czy zwierząt. Gdy pies zacznie robić postępy w opanowaniu komendy, należy stopniowo wyprowadzać go z ustronnej strefy. Można zmienić miejsce treningu lub zaprosić widzów. Jeśli jednak zauważymy, że pupil jest rozkojarzony to znak, że jest za wcześnie na dokonanie zmiany miejsca treningu. Ostatni etap, niezbędny do dalszego utrwalenia wyuczonego polecenia, powinien odbywać się już w nowym dla psa środowisku, z dodatkowymi bodźcami, takimi jak: nieznajome osoby, zwierzęta, ruch pojazdów, hałaśliwe dźwięki.
Do nauki polecenia „zostań”, będziemy potrzebować: obroży, smyczy, smakołyków i ulubionej zabawki oraz dużo cierpliwości i pozytywnego nastawienia. Trening powinien odbywać się codziennie, w sesjach 5 – 10 minutowych. Jeśli pies jest zmęczony lub rozkojarzony, najlepiej przerwać szkolenie i kontynuować następnego dnia. Przysmak treningowy powinien mieć formę małych kawałków, nie kruszyć się i nie brudzić rąk. Najlepiej wybrać właściwy przysmak na podstawie doświadczenia, czyli zdecydować się na taki który pupil lubi najbardziej. Można też dobrać kilka rodzajów smakołyków i w trakcie szkolenia je wymieniać, aby pies się nimi nie znudził.
Przede wszystkim musimy zrozumieć, że szkolenie psa jest odpowiedzialnym procesem. Wwymaga dużo cierpliwości, konsekwencji w działaniu, przyjaznego traktowania i pozytywnego wzmocnienia. W tym procesie stopniowo przechodzimy od prostych do bardziej złożonych zadań, od wadliwego wykonania do dokładnego i niesprawiającego trudności. Na początek pies musi zrozumieć, czego się od niego wymagamy, a w tym potrzebuje pomocy. Każde prawidłowe działanie pupila musi zostać nagrodzone, aby powstał element zwiększający prawdopodobieństwo pożądanego zachowania, czyli pozytywne wzmocnienie. To bardzo ważne na tym etapie treningu. W żadnym wypadku pies nie powinien być karany ani ganiony za nieprzestrzeganie poleceń lub błędne działanie. Wszystkie komendy muszą być wydawane spokojnym i pewnym siebie głosem, z tą samą intonacją i bardzo wyraźnie. Gesty powinny być jasne i jednoznaczne, a pochwała sukcesu powinna być szczera i życzliwa.
Zaczynamy ćwiczenia w ustronnym miejscu. Stajemy przodem do pupila, w niewielkiej odległości od niego i wydajemy mu komendę „siad”. Gdy pies już siedzi, nagradzamy go smakołykiem. Na początku należy nagradzać psa bardzo często, czyli dajemy smakołyki jeden za drugim. Pupil powinien zrozumieć, że ma zastygnąć w tej pozycji. Pamiętajmy, aby nie zostawiać psa zbyt długo bez nagrody.
W drugim etapie stajemy przed psem (przodem) i wydajemy mu komendę „siad”. Kiedy usiądzie, robimy jeden krok w tył, po czym szybko wracamy i nagradzamy pupila, jeśli się nie ruszył. Następnie robimy dwa kroki w tył i znowu szybko nagradzamy psa, jeśli nie mienił pozycji. Później robimy trzy kroki w tył i tak stopniowo zwiększamy odległość od psa. Pamiętajmy, aby krok w stronę psa wykonywać bardzo szybko, tak aby pupil nie zdążył wstać i pojawiła się zależność pomiędzy właściwą postawą psa oraz nagrodą.
Po kilku takich ćwiczeniach możemy wprowadzić słowną komendę „zostań”. Sadzamy psa i stajemy przed nim. Wypowiadamy wyraźnie komendę „zostań” i cofamy się o krok. Następnie szybko wracamy i nagradzamy psa (jeżeli nie wstał). Powtarzamy całą procedurę z drugiego kroku, wzbogacając ją o polecenie „zostań”.
Jeżeli pies wykonuje poprawnie to ćwiczenie i pozostaje w pozycji siedzącej, możemy zmniejszyć częstotliwość nagradzania smakołykami oraz stopniowo wydłużać czas w jakim ma pozostać na miejscu. Odchodzimy na kilka kroków, liczymy trzy sekundy po czy wracamy i nagradzamy pupila. Następnie odchodzimy na cztery sekundy, wracamy i dajemy nagrodę. W zależności od tego jak nasz pupil radzi sobie z ćwiczeniem, z czasem zwiększamy zarówno odległość na jaką odchodzimy od psa, jak i czas powrotu (do koło 30 sekund).
Kiedy pies prawidłowo wykonuje ćwiczenia w ustronnym miejscu, możemy rozpocząć trening komendy „zostań” w mniej sprzyjających warunkach, np. na podwórku. Powtarzamy ćwiczenie z kroku czwartego. Z czasem, przy dobrych rezultatach, możemy przenosić się w bardziej rozpraszające miejsca.
W ostatnim etapie szkolenia możemy nauczyć psa pozostawania w danej pozycji, pomimo dodatkowych rozproszeń, np. w trakcie ćwiczeń rzucamy mu ulubione zabawki lub włączamy sygnały dźwiękowe. Oczywiście nagradzamy pupila, jeśli nadal pozostaje w wybranej przez nas pozycji. Przyjmuje się, że komenda „zostań” jest opanowana, jeśli czworonożny przyjaciel, przy rozpraszających bodźcach, potrafi zostać w miejscu (na komendę) przez około 1 minutę, w odległości do 50 metrów od opiekuna.
Dog niemiecki jest jedną z największych ras psów. Jego ogromne rozmiary i imponujący wygląd na pierwszy rzut oka onieśmielają. Jednak strach przed tym dużym czworonogiem jest całkowicie bezpodstawny. To niezwykle serdeczny, kochający towarzysz, o wyjątkowo przyjaznej naturze.
Decydując się na przyjęcie pod swoją opiekę psa bierzemy na siebie wszelkie obowiązki związane z dbałością o zdrowie i bezpieczeństwo pupila. Jednym z podstawowych zadań jakie powinien wypełnić troskliwy opiekun jest zabezpieczanie czworonożnego przyjaciela przed pasożytami, w tym niebezpiecznymi dla zdrowia robakami. Zaniedbania w tym zakresie mogą skutkować nie tylko obniżeniem komfortu czy dobrego samopoczucia podopiecznego, lecz także zagrażać jego życiu. Zobacz, czym są robaki u psa i jak sobie z nimi poradzić.
Shar Pei to jedna z tych ras, obok której nie można przejść obojętnie. Niezwykły kształt głowy i charakterystyczne fałdy skórne nadają temu psu unikatowy wygląd, a niebiesko-czarny język dopełnia wyjątkową całość. Shar Pei był kiedyś wszechstronnym psem pracującym, który służył jako stróż, pasterz i obrońca stada, myśliwy, a nawet profesjonalny wojownik. Dziś jest wspaniałym towarzyszem, wiernym i opiekuńczym członkiem rodziny.
