Biegunka u psa jest jednym z najczęściej występujących problemów zdrowotnych u psów. Nie jest schorzeniem samym w sobie, a jedynie objawem mogącym występować w przebiegu wielu dolegliwości. Może pojawić w następstwie zwykłej niestrawności, lecz może być także objawem poważnej choroby. Dlatego poznanie przyczyny biegunki oraz umiejętność określenia miejsca jej powstawania w jelitach jest kluczowe dla skuteczności terapii.
Biegunka (z łac. Diarrhoea), potocznie nazywana rozwolnieniem, objawia się zwiększeniem częstotliwości wypróżnień i wzrostem ilości oddawanego stolca. Kał psa cierpiącego na biegunkę ma konsystencję płynną, bądź półpłynną. Niejednokrotnie zabarwiony jest krwią, ropą, śluzem i przybiera odcień zielony, czarny lub żółty. Schorzenie to może przyjmować dwie postacie : ostrą i przewlekłą. Pierwsza, będąca zazwyczaj konsekwencją zatrucia pokarmowego, szybko się pojawia i na ogół ulega samoograniczeniu po 1–2 dniach. Mogą jej towarzyszyć objawy ogólnoustrojowe , które są przede wszystkim konsekwencją odwodnienia. Do jej leczenia przeważnie wystarczają domowe sposoby, można ją zwalczyć m.in. głodówką. Natomiast przewlekłej biegunce towarzyszy znacznie większa liczba symptomów tj.:
Stan ten, w szczególności silne odwodnienie, jest dużym zagrożeniem dla zdrowia a nawet życia czworonoga. Niebezpieczny jest zwłaszcza w odniesieniu do szczeniąt, psów niewielkich ras, osobników schorowanych lub starszych. Musimy pamiętać, że przewlekła biegunka u psa bezwzględnie wymaga konsultacji weterynaryjnej. Powód do interwencji weterynarza stanowią także nawracające ostre biegunki.
Wśród najczęstszych przyczyn biegunki u psa wymienia się:
Nierzadko rozwolnieniu towarzyszą inne objawy takie jak wymioty, ból brzucha, podwyższona temperatura ciała, apatia, trudności w oddychaniu i dyszenie. Dlatego utrzymująca się dłużej niż jeden dzień biegunka o niejasnym podłożu, stanowi wskazanie do wizyty u weterynarza. Lekarz oceni stan psa, zdiagnozuje przyczynę dolegliwości oraz wdroży odpowiednią terapię.
Jeśli znamy przyczynę biegunki, a u pupila nie występują inne objawy chorobowe, możemy zastosować domowe, sprawdzone metody. Najskuteczniejszym sposobem leczenia jest zwykle 24-godzinna głodówka, podczas której podajemy psu wyłącznie wodę do picia. Uzupełnianie płynów jest w tym przypadku szczególnie ważne, ponieważ nie powinniśmy dopuścić do odwodnienia organizmu. Przez kolejne dni podajemy pupilowi jedynie lekkostrawne posiłki. Możemy podać mu także ogólnodostępne leki, które łagodzą objawy biegunkowe i działają osłonowo na przewód pokarmowy. Na ogół biegunka mija sama, po jednym lub dwóch dniach.
Rozpoznanie przyczyn choroby przebiegającej z przewleką biegunką jest złożonym procesem. W pierwszym kroku lekarz weterynarii określa z jakiego rodzaju biegunką mamy do czynienia. W jej rozpoznaniu kluczową rolę odgrywa wywiad oraz dokładne badanie kliniczne. Następnie weterynarz może rozszerzyć diagnostykę o badania :
Wyniki badań determinują dalsze postepowanie w leczeniu schorzenia. Jeśli w układzie pokarmowym zostaną wykryte pasożyty, na przykład clostridium, histoplazma i kokcydia, lekarz zleci odrobaczenie psa. Natomiast w przypadku infekcji pokarmowej przepisze antybiotyki. Ponieważ podczas biegunki pies traci wodę i cenne elektrolity standardowo podana zostaje także psu kroplówka z elektrolitami, witaminami i białkiem. Niezależnie od przyczyny biegunki weterynarz przepisuje także leki działające osłonowo na błonę śluzową jelit. Poważniejsze podłoże choroby może wymagać biopsji a nawet interwencji chirurgicznej.
Należy pamiętać, że dieta po każdej biegunce powinna być lekkostrawna. Jednocześnie musi dostarczać wszelkich niezbędnych składników odżywczych, aby nasz pupil miał szansę na szybki powrót do zdrowia. Dlatego w psim menu powinny się znaleźć specjalne delikatne karmy, przeznaczone dla psów z problemami trawiennymi. Domowe posiłki powinny być dietetyczne, niskotłuszczowe i bezmleczne.
Maltańczyk jest uroczym psem, białą kulką o wyjątkowo sympatycznym usposobieniu. Z niezwykłą łatwością, zaledwie w ciągu paru sekund, potrafi roztopić ludzkie serce. Jest psem do towarzystwa, doskonałym przyjacielem rodziny, chociaż jego długi i interesujący rodowód wskazuje na różne predestynacje.
Nosówka u psa jest wysoce zaraźliwą, niezwykle niebezpieczną chorobą, która może doprowadzić do nieodwracalnych zmian w organizmie lub skończyć się śmiercią zwierzęcia. Występuje powszechnie na całym świecie i razem z parwowirozą należy do najgroźniejszych chorób zakaźnych wśród psowatych. Choć zachorowanie może wystąpić u psów w każdym wieku, najbardziej narażone są szczenięta, a także słabe i starsze osobniki. Dzięki szczepieniom ochronnym, występowanie nosówki zostało znacznie ograniczone. Pamiętajmy jednak, że wirus wciąż jest w środowisku i stanowi zagrożenie dla naszych pupili.
Pudel duży bez wątpienia należy do najbardziej eleganckich, dystyngowanych oraz dumnych ras na świecie. Psy te odznacza niesamowita wierność, przywiązanie do opiekuna, łagodne i przyjazne usposobienie. Są towarzyskie, zawsze chętne do zabawy, a do domu wprowadzają wiele radości i optymizmu.
