Czym jest nosówka u psa?
Nosówka jest choroba zakaźną, wywoływaną przez wirus CDV- canine distemper virus, należący do rodzaju Morbillivirus, rodziny Paramyxoviridae. Charakteryzuje się zróżnicowaną patogennością, zmiennym okresem inkubacji i trwania choroby, a także różnym stopniem nasilenia objawów. Wrażliwość na ten patogen wykazują zarówno psy, jak i dzikie zwierzęta m.in.: lisy, łasice, szopy, borsuki, wilki, kuny. Do zakażenia dochodzi najczęściej przez kontakt bezpośredni, drogą kropelkową, znacznie rzadziej drogą pokarmową. Zdrowy pies może zarazić się wirusem także przez pokarm oraz pośrednio, kiedy opiekun przyniesie go do domu na ubraniu, podeszwie buta lub jakimś przedmiocie. Nosiciel wirusa wydala jego duże ilości przede wszystkim poprzez wydzielinę z nosa i oczu. Także wraz z moczem i kałem. Na zakażenie najbardziej narażone są szczenięta w wieku 3-6 miesięcy, u których zanikają przeciwciała przejęte od matki.
Nosówka u psa – objawy
Objawy choroby są różne i zależą przede wszystkim od rodzaju nosówki. Część infekcji może mieć łagodny lub bezobjawowy przebieg, zwłaszcza u osobników z silną i szybką reakcją immunologiczną. Natomiast u psów ze znacznie obniżoną odpornością układu immunologicznego rozwija się najczęściej postać nadostra lub ostra, u zwierząt z osłabionym układem odpornościowym występuje zazwyczaj postać podostra. Postać nadostra i ostra objawia się nagłym skokiem temperatury (39-41°C), pojawiają się wymioty i silna biegunka, problemy z oddychaniem. Konsekwencje mogą prowadzić do śmierci lub do poważnych powikłań ze strony układu nerwowego. Łagodna postać najczęściej nie niesie ze sobą bezpośredniego zagrożenia życia, ale funkcjonowanie psa jest utrudnione. Wówczas regeneracja sił następuje bardzo powoli. Pies jest osowiały, nie ma apetytu, pojawia się ropna wydzielina z oczu, trudności z oddychaniem, uciążliwy kaszel.
Choroba u ciężarnych suk przebiega zazwyczaj bezobjawowo lub łagodnie. Należy jednak zdawać sobie sprawę, że na wirus nosówki podatne są także płody, a sama ciąża może być zagrożona. U pozornie zdrowych szczeniąt po kilku tygodniach mogą pojawić się zmiany neurologiczne. Szczeniaki mogą mieć również niedobory ze strony układu immunologicznego. W konsekwencji może być widoczna zwiększona podatność na infekcje wirusowe, bakteryjne, grzybicze oraz inwazje pasożytnicze.
Rodzaje nosówki u psa
- płucna, zwana oddechową, objawia się obfitą ropną wydzieliną z nosa, trudnościami w oddychaniu, kaszlem, zapaleniem oskrzeli, które może następnie przejść w zapalenie płuc.
- skórna, objawiająca się zmianami skórnymi ( krostki, pęcherzyki, zaczerwienienie) na brzuchu, udach i na wewnętrznej stronie małżowin usznych.
- oczna w przebiegu której pojawia się światłowstręt, owrzodzenie rogówki i jej perforacja, zapalenia tęczówki lub zmiany w siatkówce, nadwrażliwość gruczołów łzowych i w konsekwencji silny łzotok.
- nerwowa objawiająca się różnorodnymi zaburzeniami neurologicznymi : trudności w poruszaniu się, niezborność ruchowa i porażenie kończyn, tiki nerwowe. drżenia mięśniowe, zez, nietrzymanie moczu i kału, padaczka, mimowolne ruchy kończyn.
- jelitowa z typowymi objawami w postaci wymiotów i silnej biegunki, które prowadzią do odwodnienia i wyniszczenia organizmu.
Diagnostyka i leczenie nosówki u psa
Bezpośrednio po zauważeniu niepokojących objawów powinniśmy skontaktować się z przychodnią weterynaryjną. Nie należy podawać pupilowi żadnych leków na własną rękę. Diagnozy dokonuje lekarz weterynarii, po przeprowadzeniu wywiadu z opiekunem, zbadaniu psa i analizie wyników badań krwi, wymazu z worka spojówkowego, migdałków albo dróg rodnych suki.
Leczenie nosówki jest trudne, polega przede wszystkim na łagodzeniu objawów oraz stymulacji układu immunologicznego czworonoga. Schemat postępowania podczas terapii zależy zarówno od postaci nosówki, jej formy, wieku oraz stanu zwierzęcia. Najczęściej stosuje się antybiotyki, surowicę przeciwwirusową, preparaty wzmacniające oraz krople i maści do oczu. W przypadku wystąpienia wymiotów i biegunki należy psa nawadniać. Lekarz może zlecić kroplówki z glukozą i aminokwasami oraz leki przeciwwymiotne. W przypadku pojawienia się dolegliwości ze strony układu nerwowego leki dobiera się adekwatnie do objawów. Jeśli nastąpił niedowład lub paraliż kończyn podaje się witaminy z grupy B oraz galantaminę. Przy drgawkach stosuje się leki przeciwdrgawkowe i przeciwpadaczkowe.
Pamiętajmy, że jeszcze przez kilka tygodni po zakończeniu terapii pies nie powinien mieć kontaktu z innymi zwierzętami. Wirus nosówki jest wysoce zaraźliwy i nawet po wyzdrowieniu jest nadal wydalany z organizmu pupila ( nawet do 12 tygodni). Wszystkie pomieszczenia i przedmioty, z którymi pies miał kontakt, należy zdezynfekować.
Zapobieganie
Kluczowe znaczenie w zapobieganiu tej niebezpiecznej wirusowej chorobie jest regularne szczepienie psa. Lekarz weterynarii najczęściej proponuje szczepionkę wieloskładnikową (poliwalentną), która zmniejsza również ryzyko zachorowania na inne choroby, w tym chorobię Rubartha i parainfluenzę (kaszel kenelowy) oraz parwowirozę. Pierwszą dawką należy zaszczepić szczenię w wieku 6-7 tygodni, a po około 3 tygodniach należy ją powtórzyć. Ostatnia dawka zaleca się do podania w wieku 12-13 tygodni. Następne szczepienia należy powtarzać co roku lub co dwa lata, w zależności od rodzaju ostatnio podanej szczepionki. Harmonogram szczepień określa lekarz weterynarii.
Może Ci się spodoba:
