Padaczka u psa. Jak ją rozpoznać? Jak wyleczyć?

Padaczka u psa jest zaburzeniem układu nerwowego, spowodowanym powtarzającą się nadmierną aktywnością neuronów w mózgu. Schorzenie objawia się trwałą skłonnością do występowania napadów drgawkowych.

Spis treści

Czy psy cierpią na padaczkę?

Na epilepsję podatni są zarówno ludzie, jak i psy. Padaczka u psa objawia się drgawkami, krótkotrwałą utratą wzroku i słuchu oraz kompulsywnym zachowaniem. Zaburzenie to może skończyć się śmiercią zwierzęcia, jeśli podczas napadu padaczkowego dojdzie do zadławienia i w jego konsekwencji do uduszenia. Ponadto podczas ataku, w następstwie niekontrolowanego zachowania, pies może doznać groźnych obrażeń. W przypadku braku leczenia lub stosowania nieskutecznej terapii choroba wykazuje tendencję do rozwijania się – drgawki mogą mieć cięższy oraz dłuższy przebieg i występować coraz częściej. Skutkuje to poważnym obciążeniem organizmu pupila, prowadzącym do znacznego osłabienia układu odpornościowego.

Padaczka u psa – przyczyny

Przyczyn wystąpienia padaczki u psa jest bardzo wiele, choć nie wszystkie są do końca zbadane. W większości przypadków padaczka jest schorzeniem dziedzicznym, uwarunkowanym genetycznie. Współczesne badania wykazują, że napady padaczkowe są następstwem nieskoordynowanej pracy komórek nerwowych, konsekwencją zakłócenia procesu powstawania impulsu nerwowego i jego transmisji między komórkami. Najprawdopodobniej w neuroprzekaźnikach, czyli związkach odpowiedzialnych za przekazywanie impulsów, dochodzi do zaburzenia reakcji chemicznych, co z kolei zakłóca prawidłowe funkcjonowanie komórek nerwowych.

Padaczka u psa – objawy

Głównym objawem padaczki u psa są nawracające ataki drgawkowe. Napady te przybierają zróżnicowaną formę, w zależności od postaci choroby. Uwzględniając obraz kliniczny, drgawki zostały podzielone na uogólnione i częściowe. Przed napadem mogą wystąpić m.in.: zaburzenia koordynacji ruchów, niespodziewane upadki, omdlenia, zatrzymanie wzroku, nagły niekontrolowany strach lub nieuzasadniona agresja, chodzenie bez celu, ukrywanie się. Drgawki uogólnione objawiają się gwałtownymi skurczami mięśni całego ciała, drżeniem całego ciała oraz mimowolnymi ruchami przypominającymi pływanie. W jej przebiegu dochodzi na ogół do utraty świadomości. Ponadto mogą pojawić się: wymioty, ślinotok, niekontrolowane oddawanie moczu lub wypróżnianie, szczekanie, piszczenie, skomlenie, klapanie zębami, wycie, nieskoordynowane ruchy. Ataki mogą trwać od kilku minut, nawet do pół godziny (w wyjątkowych przypadkach dłużej). Napad częściowy jest trudny do wykrycia gołym okiem. Może objawiać się drganiem pewnych grup mięśni, w różnych częściach ciała psa.

Co zrobić, gdy pies ma napad padaczkowy?

Pierwsza pomoc podczas napadu polega na ograniczeniu ruchu psa, aby zapewnić mu swobodę oddychania i zapobiec urazom. Najlepiej podłożyć coś miękkiego pod głowę pupila, a jeśli to możliwe wsunąć miękkie posłanie pod całe ciało. Głowę psa należy trzymać na boku, aby wymiociny lub ślina nie dostały się do krtani i pies się nie dusił. Podczas upałów warto zwilżyć brzuch i łapy zwierzęcia chłodną wodą. Ponadto należy uspokoić pupila, głaskać go, mówić do niego spokojnie i cicho. W miarę możliwości postarać się o zmniejszenie intensywności odgłosów wokół (zwłaszcza wysokich dźwięków), efektów świetlnych, a także usunąć z jego otoczenia przedmioty, które mogą mu wyrządzić krzywdę (np. odsunąć krzesło, stół).

Po zakończeniu krótkiego napadu należy zawieść psa do przychodni weterynaryjnej. Jeśli napad trwa dłużej niż 10 minut, należy pilnie wezwać weterynarza na miejsce. Ważnym elementem jest uważna obserwacja, zapamiętanie lub zapisanie cech i czasu trwania napadu. Aby zmniejszyć ryzyko pojawienia się kolejnych ataków, należy starać się chronić pupila przed czynnikami determinującymi objawy, czyli stresem, nadmierną aktywnością, zmęczeniem, jaskrawym światłem i bardzo głośnymi dźwiękami. W żadnym wypadku nie powinno się karcić zwierzęcia za atak!

Padaczka u psa – jak leczyć?

Nowoczesna diagnostyka, współczesne leki i metody leczenia padaczki u psów mogą przedłużyć życie chorego zwierzęcia i sprawić, że będzie dobrze funkcjonował. Obecny stan wiedzy medycznej nie gwarantuje jednak całkowitego wyleczenia padaczki. Terapia opiera się przede wszystkim na podawaniu leków przeciwdrgawkowych, które mają za zadanie zminimalizowanie liczby napadów lub całkowitą ich eliminację. Dobór optymalnego leku to długotrwały proces, ponieważ lekarze muszą stopniowo wypróbowywać różne leki, aby znaleźć najlepszą opcję.

Zwierzę w stanie padaczkowym musi znajdować się pod całodobowym nadzorem weterynarza. Wówczas psu podawane są leki dożylne. Pies poddawany jest również codziennym badaniom krwi, ocenie dobowej ilości wydalanego moczu, monitorowaniu pracy serca, utlenowania krwi, ocenie ciśnienia krwi, temperatury ciała. Dobierana jest także dieta, która w optymalny sposób zaspokaja potrzeby żywieniowe czworonożnego przyjaciela. Po ustabilizowaniu stanu pupil leczony jest jak inne psy. Niestety padaczka towarzyszyć już będzie kudłatemu pacjentowi zawsze, a leki przeciwpadaczkowe na ogół muszą być podawane do końca życia. Konieczne są także regularne okresowe badania i wizyty kontrolne.