PL 
EN
Owczarek australijski zawdzięcza swoją popularność przede wszystkim niezwykłemu ubarwieniu sierści oraz lodowo-niebieskim oczom. To bardzo mądry, aktywny pies o przyjaznym usposobieniu. Jest pracowity, wierny i łatwo poddaje się szkoleniu. Wszystkie te walory sprawiają, że rasa ta cieszy się coraz większą popularnością
Wbrew nazwie owczarek australijski nie pochodzi z Australii, lecz z USA. Ten wszechstronny i niezawodny czworonóg doskonale sprawdził się na amerykańskich farmach w roli psa pasterskiego. Ogromną popularność zyskał w latach 50 – 60 XX wieku, dzięki pokazom rodeo, gdzie prezentował swoje niesamowite umiejętności. Publiczność była zachwycona urodą i inteligencją owczarka australijskiego i rasa ta w krótkim czasie z prostego psa pasterskiego stała się popularnym psem rodzinnym. Oficjalnie rasa owczarka australijskiego została uznana przez FCI w1996 roku. Wraz z innymi psami pasterskimi należy do grupy I, sekcja 1: psy pasterskie i zaganiające.
Owczarek australijski jest psem średniej wielkości, w kłębie osiąga od 51 do 58 cm u samców i od 46 do 53 cm u samic. Waga przedstawicieli tej rasy waha się od 16 do 32 kg. Posiada prosty lub falisty, średniej długości włos okrywowy i gęsty podszerstek, który dostosowuje się do pór roku oraz klimatu. Jego futro utrzymuje ciepło zimą, a latem chroni go przed wysoką temperaturą. Owczarek australijski może poszczyć się wspaniałą grzywą, zdobiącą szyję. Na tylnej stronie przednich kończyn posiada frędzle, a na udach portki. Cechą charakterystyczną psów tej rasy jest niezwykle efektowne umaszczenie. Najczęściej spotyka się: czekoladowe, niebiesko-marmurkowe, czarne, czekoladowo-marmurkowe oraz brązowe z rdzawymi podpalaniami lub białymi plamami. Wyjątkową cechą psów tej rasy jest różnorodność w odniesieniu do barwy oczu, które występują w kolorze: bursztynowym, ciemnobrązowym, niebieskim, zielonym, żółtym i lodowo-niebieskim. W niektórych przypadkach u jednego owczarka australijskiego można znaleźć kombinację tych kolorów.
Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.
Owczarek australijski uważany jest za stosunkowo zdrową oraz odporną rasę. Mimo to zwierzęta te, cierpią na pewne choroby genetyczne. Są podatne na schorzenia oczu oraz choroby narządu ruchu, najczęściej dysplazje stawu biodrowego oraz łokciowego. Te niezwykle aktywne psy są narażone na kontuzje wynikające z nadmiernego obciążenia łap i stawów. Ponadto wykazują skłonności do chorób tarczycy oraz padaczki. U niektórych przedstawicieli tej rasy występuje również zanik siatkówki oraz epilepsja.
Owczarek australijski to bardzo inteligentny, pracowity i wytrwały pies, o zrównoważonym charakterze. Cechuje go przyjazne usposobienie, niezwykła lojalność, a także nadzwyczajne przywiązanie do właściciela. Jest bardzo czujny i opiekuńczy wobec wszystkich domowników. Na ogół bywa świetnym towarzyszem dla starszych dzieci. Dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami domowymi. Jest jednak podejrzliwy i nieufny wobec obcych, a niepokój akcentuje przesadnym szczekaniem. Ze względu na swój silny instynkt pasterski, owczarek australijski ma tendencję do pilnowania wszystkiego co się porusza. Z tego powodu na przykład biegnące, jadące na rowerze lub hulajnodze osoby mogą pobudzać go do działania.
Owczarek australijski jest czujny i ma świetnie rozwinięty zmysł obserwacji. Sumiennie wykonuje każde zadanie. Jeśli się nudzi, sam szuka wyzwania, które nie zawsze spełnia oczekiwania właściciela. Potrzebuje dużej dawki aktywności fizycznej i stałej stymulacji umysłowej. Jest doskonałym partnerem dla ludzi aktywnych. Do harmonijnego rozwoju potrzebuje opiekuna, który umiejętnie połączy wyzwania fizyczne z zabawą i odpoczynkiem.
Owczarki australijskie dojrzałość płciową osiągają w czasie 6-12 miesięcy, a pełną dojrzałość emocjonalną w wieku 3-4 lat. Są wulkanem energii, zawsze pełne zapału do działania. Wymagają wczesnego, konsekwentnego, przyjaznego treningu posłuszeństwa. Szkolenie powinno opierać się na nauce kontrolowania jego zapędów do nadmiernej aktywności. Owczarek australijski potrzebuje urozmaiconego treningu, łączącego spacer z elementami zabawy (piłeczką, kijem czy rzucania frisbee) oraz psimi spotami, czyli optymalnego połączenia wysiłku fizycznego z umysłowym.
Owczarek australijski wymaga systematycznej pielęgnacji. Grube, gęste futro należy regularnie czesać. Aby uzyskać lśniącą sierść powinien być szczotkowany przynajmniej dwa razy w tygodniu. W żadnym wypadku nie należy podcinać włosów pupila, aby nie naruszyć dwuwarstwowego futra, Do rutynowych zabiegów pielęgnacyjnych warto włączyć również czyszczenie uszu, zębów oraz okolic oczu. Owczarek australijski nie potrzebuje częstych kąpieli, choć po każdym spacerze warto usuwać kurz i brud z sierści za pomocą szczotki z miękkim włosem.
Najbardziej znanymi owczarkami australijskimi są psy o imionach: Stubby, Shorty i Queenie. Swoją popularność zawdzięczają własnemu programowi telewizyjnemu o nazwie „Stub”. Można je również podziwiać filmach Disneya.
Istnieje także miniaturowa wersja owczarka australijskiego, która nie została jeszcze uznana za niezależną rasę.
W powszechnej opinii krąży wiele stereotypów dotyczących psiej sierści. Jeden z nich jest związany z przekonaniem, iż poza czworonogami, które z powodów genetycznych nie posiadają sierści, istnieją dwie kategorie psów. Do pierwszej należą czworonożni przyjaciele z sierścią. Druga obejmuje rasy psów z włosami. Nadszedł czas na rozwianie wątpliwości w tej kwestii.
Dumny i przepiękny akita jest pomnikiem przyrody w swoim rodzinnym kraju. Ten japoński pies myśliwski jest symbolem lojalności, wierności i opiekuńczości. Emanuje godnością i słynie z tego, że potrafi zachować spokój, nawet w najbardziej stresujących sytuacjach.
Oduczenie szczeniaka gryzienia jest niezwykle ważnym elementem szkolenia czworonożnego przyjaciela. Pozytywne efekty tej nauki mają ogromne znaczenie dla bezpiecznego, przyjaznego współistnienia człowieka i psa. Aby zdobyć szansę na skuteczne rozwiązanie problemu, warto najpierw dowiedzieć się z jakiego powodu młody pupil wszystko podgryza. Jak oduczyć szczeniaka gryzienia?