Moskiewski stróżujący to duży, energiczny pies o silnym instynkcie ochronnym. Ten wyjątkowy czworonożny przyjaciel odznacza się imponującym wyglądem i niezłomnym charakterem.
Moskiewski pies stróżujący to rosyjska rasa psów, która powstała w latach 50-tych XX wieku, w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Celem było wyhodowanie lojalnego, inteligentnego, silnego i pewnego siebie psa służbowego dla wojska. Rosyjska elita kynologów i badaczy genetycznych rozpoczęła doświadczenia hodowlane, krzyżując owczarki kaukaskie z rasami przywiezionymi jako łupy wojenne. Jednak obydwie wyhodowane rasy: mastif moskiewski oraz moskiewski nowofundland, nie spełniły oczekiwań. Dopiero krzyżówka owczarka kaukaskiego z bernardynem i rosyjskim łaciatym gończym przyniosła spodziewany efekt.
Powstał duży muskularny pies, niezwykle inteligentny i oddany, niezłomny w działaniu, który ponadto był w stanie wytrzymać trudne warunki pogodowe. Moskiewski stróżujący został uznany przez Rosyjskie Stowarzyszenie Psów RKF ( 1985 roku) za niezależną rasę psów i przyporządkowany do grupy 2 : pinczery i sznaucery – molosy – szwajcarskie psy pasterskie. Moskiewski stróżujący nie został jednak uznany przez Międzynarodową Federację Kynologiczną.
Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.
Do upadku Związku Radzieckiego, moskiewski stróżujący był jedynie państwową ( służbową)rasą psów, zakazaną dla osób prywatnych. Dopiero po 1992 roku sytuacja uległa zmianie i rasa powoli rozprzestrzeniła się na cały świat. Obecnie, poza Rosją, można spotkać nieliczne hodowle, w szczególności w krajach takich jak: Niemcy i USA.
Postać współczesnych przedstawicieli moskiewskiego stróżującego niewątpliwie kojarzy się z wyglądem bernardyna .Nic w tym dziwnego, w końcu rosyjska rasa psów nosi również geny szwajcarskiego psa pasterskiego. W kilku jednak punktach różni się od swojego kuzyna ze Szwajcarii. Moskiewski stróżujący, pomimo imponujących rozmiarów, jest bardzo mobilny i zwinny. Tułów, a także głowa są dłuższe w porównaniu do bernardyna, a ogon moskiewskiego stróżującego jest prosty, a nie zakrzywiony. Ponadto rosyjska rasa psów nie odziedziczyła po bernardynie obwisłych policzków i powiek. Ponadto, zarówno psy, jak i suczki są nieco mniejsze. Samce osiągają w kłębie wysokość od 68 do 78 cm i ważą od 55 kg wzwyż. Suki mierzą od 65 do 73 cm i ważą od 45 kg wzwyż.
Ciało moskiewskiego stróżującego jest prostokątne, mocne, atletycznie, o dużej masie mięśniowej i szerokim kościstym szkielecie. Mocna szyja ma delikatne wygięcie i wyraźne odznaczające się gardło. Kłąb jest równo zaznaczony i nieco wyższy niż zad. Grzbiet wydłużony, szeroki, gładko przechodzi w lędźwie. Zad opada w kierunku podstawy ogona. Kończyny są proste i muskularne.
Moskiewski stróżujący może poszczyć się prostą, długą, grubą sierścią z obfitym podszerstkiem. Ich futro występuje głównie w kombinacji kolorów: białego, rudego i brązowego . Rekomendowane jest białe ubarwienie kończyn oraz końcówki ogona, czarne lub ciemnobrązowe uszy, a także czarna obwódka oczu. Na szyi psa, ozdobna sierść, tworzy bujną grzywę, na łapach znajdują się pióra. W okolicy pasa lędźwiowego, zadu i bioder dopuszczane jest lekkie pofalowanie. Istnieją dwa odmiany: długowłosa i krótkowłosa.
Rasa charakteryzuje się dobrym zdrowiem i wytrzymałością , lecz jak większość dużych czworonożnych przyjaciół ma zwiększoną predyspozycję do rozwoju dysplazji stawu biodrowego. Z tego powodu moskiewski stróżujący powinien unikać tych psich sportów, które wymagają intensywnej aktywności fizycznej, połączonej z gwałtownymi zmianami kierunku biegania, skokami i czy przemierzeniem bardzo długich dystansów. Inną ważną kwestią, o której należy pamiętać, w przypadku szczeniąt ras dużych, jest ochrona przed zbyt szybkim wzrostem, który wiąże się z ryzykiem wystąpienia problemów z układem mięśniowo-szkieletowym i stawami w późniejszych etapach życiu. Ponadto w przypadku przedstawicieli tej rasy należy wziąć pod uwagę skłonności do alergii pokarmowych i otyłości.
Średnia długość życia moskiewskich stróżujących wynosi od 9 do 12 lat .
Bujna sierść moskiewskiego stróżującego wymaga troskliwej pielęgnacji, zwłaszcza w okresach linienia, czyli wiosną i jesienią. Zaleca się systematyczne czesanie gęstego futra z podszerstkiem , najlepiej dwa razy w tygodniu.. Do kąpieli ( co 4-6 miesięcy) warto używać specjalnego delikatnego szamponu do długiej sierści. Na co dzień, jeżeli zaistnieje taka konieczność, wystarczy przetrzeć futro mokrą szmatką. Ponadto należy regularnie sprawdzać stan jamy ustnej, uszu i błony śluzowej nosa. W razie potrzeby można oczyść uszy wacikiem zamoczonym w wodzie i przemyć okolice oczu roztworem z herbaty lub ziół ( np.rumianku). Jeśli pazury moskiewskiego stróżującego nie ulegają naturalnego skracaniu, należy je regularnie obcinać.
Moskiewski stróżujący znany jest z dużego temperamentu. Jest energiczny, aktywny i bardzo wytrwały. W roli psa stróżującego wykazuje posłuszeństwo i zrównoważone usposobienie, z dużą pewnością siebie. Podobnie jak inne psy pracujące, jest bardzo skupiony na swoim trenerze. Jest powściągliwy i sceptyczny w stosunku do obcych i pod żadnym pozorem nie należy go nękać. Lubi wyzwania fizyczne i umysłowe, zabawy, spacery bez względu na pogodę. Jest bardzo inteligentnym i pojętnym uczniem, bystrym i zaradnym. Jego szkolenie powinno rozpocząć się już w wieku szczenięcym.
Podczas szkolenia moskiewskiego stróżującego opiekun powinien wykazać się konsekwencją, wytrwałością i siłą charakteru, ponieważ pupil może okazać się uparty i niezależny. Jeśli właściciel zrozumie, że nie jest w stanie odpowiednio wychować czworonożnego przyjaciela, zawsze może zwrócić się o pomoc doświadczonych treserów psów, którzy znają cechy charakterystyczne przedstawicieli tej rasy.
W kręgu rodzinnym moskiewski stróżujący staje się zrównoważonym, spokojnym i bardzo lojalnym psem, doskonałym obrońcą i serdecznym przyjacielem. Jeśli moskiewski pies stróżujący przyzwyczajony jest do dzieci od szczeniaka, nawiązuje z nimi głęboką więź. Jednak w dorosłym życiu jego kontakty z dziećmi powinny być zawsze nadzorowane.
Każdy właściciel młodego czworonoga zastanawia się, jak nauczyć swojego szczeniaka sikać w określonym miejscu, oczywiście najlepiej od razu na świeżym powietrzu. W praktyce najczęściej okazuje się to jednak nie możliwe. Wtedy przychodzi nam z pomocą higieniczna mata, która stanowi doskonałe rozwiązanie w pierwszym okresie szkolenia pupila.
Latanie samolotem z psem to wyzwanie zarówno dla zwierząt, jak i ich opiekunów. Dlatego właściciele czworonożnych towarzyszy powinni dokładnie przemyśleć decyzję o wyborze tego środka transportu do podróżowania z pupilem. Warto się do tej wyprawy dobrze przygotować i rozważyć związek między trudami a korzyściami z podróży. Pies w samolocie? Zobacz o czym trzeba wiedzieć!
Bichon bolognese (bolończyk) jest niezwykle inteligentnym i bardzo oddanym czworonożnym przyjacielem. Swoim uroczym i wesołym usposobieniem oraz bardzo czułym charakterem od razu podbija każde serce. Jego radosna natura i zamiłowanie do przytulania sprawiają, że jest idealnym psem rodzinnym.
