PL 
EN
Wielu właścicieli psów błędnie postrzega kastrację jako skuteczny sposób na szybkie rozwiązanie problemów behawioralnych u agresywnych czworonogów lub czynnik zmniejszający ryzyko zachorowania na nowotwory i inne groźne schorzenia. Wokół tematu narosło wiele mitów. Sprawdźmy więc jakie są rzeczywiste skutki kastracji u psów?
Kastracja psa jest zabiegiem chirurgicznym, polegającym na usunięciu wszystkich organów układu rozrodczego, zarówno u samców, jak i samic: tzn. jąder u psa, a u suki jajników i macicy. W konsekwencji pies zostaje pozbawiony zdolności rozrodczych. Oznacza to, że suczka nie może zajść w ciążę, a samiec traci możliwość zapładniania. Kastracja to ostateczna interwencja chirurgiczna, której nie można cofnąć. Zabieg ten ma istotny wpływ na gospodarkę hormonalną psa, ponieważ w jego wyniku zostaje ograniczona produkcja hormonów płciowych. Kastracja znacząco zmniejsza popęd płciowy u obydwu płci, wpływa również na zanik cieczki u suczek.
Kastracja jest zabiegiem chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym, dlatego w celu zminimalizowania ryzyka powikłań należy zastosować się do wszystkich przedoperacyjnych zaleceń weterynarza. Przed planowaną kastracją unikamy wszelkich zabiegów powodujących stres lub obniżających odporność czworonożnego przyjaciela, czyli pupil nie powinien być szczepiony, odrobaczany, a w szczególnych przypadkach także – kąpany i strzyżony. Przed zgłoszeniem się do kliniki należy wyprowadzić psa na spokojny spacer, aby załatwił swoje potrzeby. Wymagane jest, aby przed zabiegiem kastracji pies miał pusty żołądek. Na 12 godzin przed operacją nie należy podawać mu już jedzenia, a bezpośrednio przed zabiegiem również picia.
Zabieg kastracji psa wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym i trwa zwykle około jednej godziny. Przed zabiegiem usuwana jest sierść w miejscu nacięcia. Podczas operacji chirurg nacina jamę brzuszną suki, wycina narządy rozrodcze (macicę i jajowody) i zszywa ranę nićmi chirurgicznymi (najczęściej niewchłanialnymi). U samców chirurg przeprowadza jedno cięcie wzdłuż brzucha nad moszną, w celu usunięcia obu jąder. Następnie po uwolnieniu powrózka nasiennego zszywa ranę. Psy wybudzają się ze znieczulenia zazwyczaj po półtorej godziny. Pozostają pod nadzorem weterynarza do momentu, aż znieczulenie przestanie działać i będą mogły samodzielnie stanąć na łapach. Są jednak nadal oszołomione, odczuwają ból i wymagają szczególnej opieki.
Po powrocie do domu rozpoczyna się czas pooperacyjnej rekonwalescencji, która trwa zazwyczaj 10 – 14 dni. Większość psów już następnego dnia staje na czterech łapach, porusza się, je i pije. Pupil powinien mieć zapewniony dostęp do świeżej wody, z podaniem posiłku lepiej jednak wstrzymać się około 20 godzin po zabiegu. Pupila należy wyprowadzać na krótki, 15-minutowy spacer do trzech razy dziennie. Aby ograniczyć nadmierną aktywność fizyczną psa, która mogłaby skutkować groźnymi powikłaniami, zalecane jest spacerowanie wyłącznie na smyczy.
W celu złagodzenia bólu i zminimalizowania ryzyka infekcji bakteryjnej, przez pierwsze kilka dni po kastracji, podawane są rekonwalescentowi antybiotyki oraz środki przeciwbólowe, ściśle według wskazań weterynarza. W tym okresie należy dołożyć wszelkich starań, aby czworonożny przyjaciel nie naruszył szwów, a rana pozostawała zawsze czysta i sucha. Ponieważ pupil nie powinien jej lizać, zaleca się stosowanie plastikowego kołnierza na szyję lub innego akcesorium pooperacyjnego pełniącego funkcję ochronną. W przypadku zauważenia niepokojących symptomów, np. wymiotów, nadmiaru wysięku z rany, sączenia się krwi z rany czy braku apetytu, należy niezwłocznie skonsultować się z weterynarzem. Szwy są najczęściej zdejmowane między dziesiątym a dwunastym dniem po zabiegu. Później czworonożny przyjaciel może już wrócić do dawnej aktywności.
Kastracja zapobiega przypadkowym, nieplanowanym ciążom i niekontrolowanemu rozmnażaniu się psów. W istotny sposób wpływa więc na utrzymanie kontroli nad procesem rozmnażania się czworonożnych przyjaciół. Ponadto zabieg kastracji przynosi korzyści w dwóch przypadkach: agresywnego zachowania powiązanego z układem hormonalnym oraz wskazań z medycznego punktu widzenia. Kastracja ze względów behawioralnych ma sens jedynie wtedy, gdy zachowanie pupila rzeczywiście jest powiązane z oddziaływaniem hormonów płciowych, np. z nadmiernym popędem seksualnym. Należy jednak pamiętać, że nawet w sytuacji, gdy pies wykazuje tego rodzaju problematyczne zachowanie, kastracja jest jednym, a nie jedynym rozwiązaniem. Warto uważnie obserwować swojego czworonożnego towarzysza i skonsultować problem z lekarzem weterynarii. Ponadto istotny walor w sferze behawioralnej stanowi fakt, iż ze względu na brak cieczki kastracja zwiększa stabilność psychiczną i eliminuje problem ciąży urojonej u suczki.
Kastracja z przyczyn medycznych zalecana jest w celu zmniejszenia czynnika ryzyka groźnych chorób np.: złośliwych nowotworów jąder, gruczołów mlecznych, schorzeń gruczołów okołoodbytowych, niezstąpionych jąder, zapalenia lub skręcenia jąder, niektórych chorób prostaty, a także infekcji dróg moczowych. Musimy jednak pamiętać, że sama kastracja u psów nie stanowi gwarancji całkowitej eliminacji ryzyka tych chorób. Istnieje wiele innych czynników, które mogą wpływać na zdrowie pupila, w tym: dieta, higiena, predyspozycje genetyczne czy obecność innych schorzeń. Dlatego kluczowe jest regularne monitorowanie zdrowia czworonożnego towarzysza i ścisłe stosowanie się do zaleceń lekarza weterynarii.
Jak każdy zabieg chirurgiczny, również kastracja niesie ze sobą pewne ryzyko, które może obejmować infekcje pooperacyjne, krwotok (szczególnie jeśli pies ma problemy z krzepliwością krwi), złe gojenie się rany czy reakcje alergiczne na środki znieczulające. Potencjalnie zabieg może również przyczynić się do zmian w zachowaniu (m.in.: wzmożone łaknienie, zmiana stopnia aktywności, lękliwość lub nadmierne ożywienie), problemów zdrowotnych (m.in.: otyłość, schorzenia układu moczowego, zaburzenia rozwoju kośćca, choroby tarczycy i układu sercowo – naczyniowego) oraz trudności z kontrolowaniem oddawania moczu lub kału. W związku z tym przed kastracją psa należy skonsultować się z weterynarzem. Pozwoli to uzyskać pełną informację na temat ryzyka związanego z zabiegiem i zyskać szansę na podjęcie najlepszej decyzji dla zdrowia i szczęścia pupila.
Ostateczną decyzję o terminie zabiegu kastracji należy podjąć po konsultacji z lekarzem weterynarii. Weterynarz najlepiej oceni, kiedy jest właściwy czas na przeprowadzenie operacji dla konkretnego psa. Zabieg kastracji można przeprowadzić w każdym wieku, ale istnieją zarówno zalety, jak i wady związane z operacją w różnych okresach życia psa. W przypadku samców na ogół termin zabiegu warunkują wiek, rasa i gabaryty pupila. Zaleca się przeprowadzenie kastracji dopiero po osiągnięciu przez czworonoga dojrzałości płciowej, czyli zazwyczaj w wieku około 6-12 miesięcy. U suczek łatwiej uchwycić ten moment. Badania dowodzą, że kastrację najlepiej wykonać tuż przed pierwszą cieczką lub miesiąc po jej zakończeniu.
Kastracja psa jest zabiegiem chirurgicznym, który skutkuje niezdolnością reprodukcyjną. W konsekwencji zapobiega przypadkowym ciążom, a co za tym idzie niekontrolowanemu przyrostowi naturalnemu psów. Wśród kolejnych zalet kastracji można wymienić względy zdrowotne oraz behawioralne. Chociaż trudno przecenić te walory, zawsze warto uwzględnić zagrożenia związane z ingerencją chirurgiczną i mieć również na uwadze jej następstwa. Dlatego przed podjęciem decyzji o kastracji pupila należy skonsultować się z weterynarzem i omówić całą procedurę, w szczególności wszystkie zalety i potencjalne wady zabiegu.
W jakim wieku należy kastrować psa?
Idealny wiek do kastracji psa zależy od wielu czynników, w tym rasy i rozmiaru psa. Ogólnie zaleca się przeprowadzenie zabiegu między 6 a 12 miesiącem życia. Jednak w przypadku dużych ras, niektórzy weterynarze mogą zalecać oczekiwanie aż do osiągnięcia przez psa pełnej dojrzałości.
Czy kastracja psa jest bolesna?
Kastrację przeprowadza się pod znieczuleniem ogólnym, więc sam zabieg jest bezbolesny dla psa. Po operacji mogą wystąpić lekkie dolegliwości bólowe, jednak są one łagodzone przez odpowiednie leki przeciwbólowe przepisane przez weterynarza.
Jak długo trwa rekonwalescencja po kastracji?
Rekonwalescencja po kastracji zazwyczaj trwa od 10 do 14 dni. Podczas tych kilkunastu dni ważne jest, aby obserwować psa i ograniczać jego aktywność fizyczną. W większości przypadków psy szybko wracają do zdrowia, ale należy stosować się do zaleceń weterynarza dotyczących opieki pooperacyjnej.
Czy kastracja wpływa na wagę psa?
Po kastracji psy mogą mieć skłonność do przybierania na wadze. Zabieg ten wpływa na metabolizm i może zmniejszać zapotrzebowanie energetyczne. Ważne jest więc, aby po kastracji zwrócić uwagę na dietę psa i zapewnić mu odpowiednią ilość ruchu.
Jak zmienia się zachowanie psa po kastracji?
Po kastracji często obserwuje się zmniejszenie agresji. Zabieg może również zmniejszyć skłonność do ucieczek. Ogólnie, kastracja może przyczynić się do spokojniejszego i bardziej zrównoważonego zachowania psa.
Czy kastrację zaleca się dla wszystkich psów?
Decyzja o kastracji powinna być każdorazowo konsultowana z weterynarzem, który uwzględni indywidualne potrzeby zdrowotne i zachowawcze psa. Dla niektórych psów kastrację zaleca się ze względów zdrowotnych lub behawioralnych, ale nie dla wszystkich jest to najlepszy wybór.
Yorkshire terrier to uroczy pies, którego z pewnością nie można uznać za maskotkę. To bohater akcji, uwielbiający ruch i zabawę. Nic nie umknie jego uwadze. Jego kudłata czupryna, wesołe oczka, drobna sylwetka i silne ego tworzą kontrast, któremu niewiele osób może się oprzeć.
Orzechy zawierają mnóstwo zdrowych kwasów tłuszczowych, są bogatym źródłem minerałów i witamin, a także elektrolitów i innych składników odżywczych, w tym potasu, sodu, fosforu i magnezu. Ponieważ są produktem naturalnym, można zakładać, że orzechy doskonałe pasują do diety naszego pupila. Ale czy to rzeczywiście prawda? Odpowiedź w dużej mierze zależy od rodzaju orzechów oraz stanu zdrowia psa. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku czworonożnych przyjaciół borykających się z alergią pokarmową, nietolerancją pokarmową lub nadwagą.
Współistnienie człowieka i psa zawsze powinno być postrzegane jako partnerstwo. Bez wątpienia, aby ta relacja była jak najbardziej harmonijna, oboje partnerzy muszą przestrzegać przyjętych zasad. Ponieważ jednak w zespole człowiek – pies każdy żyje inaczej, ma inne potrzeby i inne doświadczenia, na opiekunie spoczywa obowiązek nauczenia czworonożnego przyjaciela powstrzymywania się od pewnych zachowań i szanowania granic. Najlepszym sposobem na osiągnięcie tego celu jest pozytywne wzmocnienie pożądanych działań oraz nauka psa komendy „nie wolno”.