Zachowania odbiegające od normalnych lub specyficznych dla rasy, wieku lub płci psa nazywane są problemami behawioralnymi. Przyczyny takich problemów mogą mieć podłoże genetyczne, organiczne lub być spowodowane wpływami środowiskowymi. Kiedy opiekun psa nie jest w stanie sam poradzić sobie ze skomplikowanymi zaburzeniami w zachowaniu pupila. Może skorzystać z pomocy psiego behawiorysty, który dzięki zrozumieniu przyczyny i funkcji problematycznych zachowań pomaga w ich złagodzeniu lub wyeliminowaniu.
Jeszcze kilkadziesiąt lat temu opieka nad czworonożnymi przyjaciółmi sprowadzała się do dbania o ich podstawowe potrzeby fizyczne. Rzadko wykraczała poza kwestie takie jak zapewnienie psu pożywienia, dachu nad głową, miejsca do spania czy minimalnej dziennej dawki ruchu. Tymczasem na opiekę nad pupilem składa się wiele innych czynników.
Oprócz prawidłowej diety, pielęgnacji, dbałości o zdrowie fizyczne, na barkach każdego właściciela czworonoga pozostaje troska o komfort psychiczny podopiecznego. W szczególności w zakresie zapewnienia poczucia bezpieczeństwa, spokoju emocjonalnego, zrównoważonego rozwoju psychicznego, zaspokajania potrzeby wyrażania naturalnych psich zachowań, a także stałego dbania o wzajemne relacje. Trudno więc mówić o właściwej opiece, gdy zaniedbuje się potrzeby emocjonalne psa lub lekceważy problematyczne zaburzenia w tej sferze.
W sytuacji kiedy u pupila pojawia się głęboki problem behawioralny, którego rozwiązanie wykracza poza umiejętności opiekuna, warto zwrócić się do psiego behawiorysty. To specjalista, który bada i analizuje zaburzenia zachowań u psów, w odniesieniu do określonych czynników, w celu ich zrozumienia i poprawy.
Korzyści ze współpracy z psim behawiorystą
Bardzo ważnym elementem pracy psiego behawiorysty jest edukacja właściciela. Uczy go, jak wspierać psa i postępować tak, aby pozbył się złych nawyków lub problemów emocjonalnych. Psi behawiorysta przypomina w pewnym sensie terapeutę, specjalistę od psiej psychiki, który pełni rolę doświadczonego mediatora pomiędzy psem a właścicielem. Pomaga opiekunowi w lepszym zrozumieniu zachowań czworonożnego przyjaciela i przekazuje wskazówki do dalszej pracy z pupilem. W tym ujęciu pomoc psiego behawiorysty jest niezmiernie istotna dla naprowadzenia procesu terapii na właściwe tory. Ma również znaczący wpływ na jej efektywność. Dzięki ogromnej liczbie wypracowanych technik i metod behawioralnych, współpraca z psim behawiorystą jest jednym z najskuteczniejszych rozwiązań terapeutycznych.
Psi behawiorysta bardzo często stara się pomóc opiekunowi zrozumieć zachowania psa. Przekazuje również rady do dalszej pracy.
W jaki sposób pracuje psi behawiorysta?
Praca psiego behawiorysty wymaga dużej wiedzy, doświadczenia oraz stałego poszerzania swoich kompetencji, aby w jak najlepszy sposób nieść pomoc w uciążliwych sytuacjach. Proces terapeutyczny rozpoczyna się od konsultacji behawioralnej, poprzedzonej wstępnym wywiadem o historii pupila, stanie jego zdrowia, żywieniu, codziennej aktywności oraz reakcji na obce osoby. Podczas pierwszego spotkania behawiorysta rozmawia z opiekunem lub domownikami o problematycznym zachowaniu. Stara się również poobserwować psa w trudnej sytuacji, najczęściej w domu lub podczas spaceru. Przebieg tego spotkania w dużym stopniu zależy od rodzaju zaburzenia. Wiele zagadnień omawianych jest na bieżąco w trakcie konsultacji. Psi behawiorysta stara się zebrać możliwie najwięcej informacji, na podstawie których układa szkic terapii. Plan obejmuje szczegółowe przestawienie problemu z omówieniem jego przyczyn i propozycje metod pracy, na ogół popartych praktycznymi przykładami (pokaz).
Rzadko specjaliści przestawiają zalecenia podczas pierwszej konsultacji. Na ogół behawiorysta podsumowuje problem i przestawia plan terapii w krótkim czasie po spotkaniu. Najistotniejsze jednak jest to, że opiekun psa otrzymuje gotowy model pracy, z czytelnymi wskazówkami dotyczącymi postępowania w określonych sytuacjach. Ponadto najczęściej współpraca z psim behawiorystą nie kończy się na jednym spotkaniu. W celu złagodzenia lub wyeliminowania problemu potrzebne jest rozbicie terapii na małe kroki. Nieodzowne stają się więc kolejne konsultacje, na których specjalista dokonuje oceny zmian w zachowaniu czworonożnego przyjaciela i w razie potrzeby dokonuje modyfikacji w planie terapii.
Trzeba podkreślić, że każdy psi behawiorysta ma swoisty schemat pracy. Ponadto, każdy przypadek jest inny i nie można do określonego problemu stosować jednego i tego samego podejścia. Zdarza się, że wystarczy zmienić tylko jeden element, aby zmodyfikować problematyczne zachowanie. W innym przypadku należy zastosować wiele różnych czynników i długofalowe działania, które oprócz zmniejszenia niepożądanych zachowań doprowadzą do generalizacji i utrzymania wytworzonych zmian.
Psi behawiorysta bardzo często stara się obserwować psa w jego codziennym środowisku, najczęściej na spacerze, lub na przykład podczas domowych zabaw.
Psi behawiorysta a trener psów – jaka jest różnica?
Chociaż istnieje wiele podobieństw w działaniach trenera psów i psiego behawiorysty, istnieją również znaczące różnice. Kluczowym zadaniem psiego behawiorysty jest rozwiązywanie problemów emocjonalnych czworonożnego przyjaciela, w szczególności tych, które uniemożliwiają mu normalne funkcjonowanie w swoim środowisku. Dotyczy to przede wszystkim zaburzeń lękowych, zachowań reaktywnych i agresywnych oraz problemów z socjalizacją. Co istotne, behawiorysta pracuje indywidualnie z psem. Natomiast podstawową rolą trenera jest szkolenie psów, przede wszystkim w zakresie posłuszeństwa, podstawowej modyfikacji zachowania oraz konkretnych (oczekiwanych) umiejętności. Trener psów prowadzi również szkolenia psów sportowych, odpowiada za przygotowanie ich do wystaw, startu w zawodach lub wykonywania specjalistycznych zadań.
Jak wybrać psiego behawiorystę?
Psi behawiorysta to osoba, która powinna posiadać umiejętności diagnozowania problemów behawioralnych, a także łagodzenia lub niwelowania niepożądanego zachowania u psa. Dobry specjalista w tej dziedzinie to nieoceniona pomoc w rozwiązywaniu psich problemów behawioralnych, jednak przed zwróceniem się o pomoc do behawiorysty, warto sprawdzić jego kompetencje. Niestety od strony formalnej osoby, które wykonują ten zawód nie muszą posiadać żadnych specjalnych uprawnień. Minimalne wymagania dotyczą wykształcenia średniego o dowolnym kierunku. Dlatego szukając dobrego behawiorysty należy zwrócić uwagę na jego wykształcenie, sprawdzić w szczególności: jaki ma tytuł zawodowy, rodzaj ukończonego kursu i uzyskane certyfikaty. Trzeba zaznaczyć, że liczne szkolenia z tego zakresu prowadzone są za pomocą platform e-learningowych z pominięciem zajęć praktycznych z czworonogiem.
Drugą istotną kwestią jest wiedza praktyczna specjalisty, dlatego należy sprawdzić efekty jego dotychczasowej pracy. Wszystkie te informacje dostępne są w sieci, pomocne są fora internetowe,
które zawierają opinie innych właścicieli czworonogów (w szczególności podejście specjalisty do pracy z psem i klientem) lub strony internetowe psich behawiorystów, gdzie znajdziemy informacje o wykształceniu, praktyce, osiągnięciach, a także dane kontaktowe.
Podsumowując, współpraca z psim behawiorystą niesie ze sobą wiele korzyści. Najistotniejszą kwestią jest rozwiązanie problemu, które skutkuje poprawą jakości życia zarówno pupila, jak i jego bliskich. Warto pamiętać, że nawiązanie współpracy z psim behawiorystą nie jest oznaką słabości, nieporadności, wręcz przeciwnie – stanowi dojrzałą, mądrą decyzję. Jest dowodem na odpowiedzialną, troskliwą postawę właściciela, który wykazuje dbałość nie tylko o zdrowie fizyczne, lecz również emocjonalne swojego podopiecznego.
Niemiecki reżyser, aktor, humorysta Vicco von Bülow, znany również jak Loriot, nie bez powodu twierdził, że życie bez mopsa jest możliwe, ale całkowicie bezsensowne. W końcu to czarujący towarzysz o uroczym, wesołym i przyjaznym usposobieniu, którego dużym oczom i pomarszczonemu pyszczkowi trudno się oprzeć.
Psy rodzą się ślepe i musi minąć nawet dwa tygodnie, zanim po raz pierwszy otworzą oczy. I choć przez kolejne miesiące ich zmysł wzroku ulega znacznej poprawie, uznaje się, że w świecie kolorów to właśnie ludzie mają przewagę. Czy słusznie? Istnieje duża różnica między tym, jak widzi pies, a tym, jak my postrzegamy świat. Przez długi czas uważano, że psy są daltonistami. W rzeczywistości nie widzą określonego spektrum kolorów tak wyraźnie jak ludzie. W zamian dostrzegają jednak rzeczy, które pozostają ukryte przed naszym zmysłem wzroku.
Nauka psa chodzenia przy nodze jest częścią podstawowego szkolenia każdego czworonożnego przyjaciela. Przeszkolenie pupila w tym zakresie jest bardzo przydatne w rozmaitych sytuacjach, w szczególności tych trudnych i groźnych. W efekcie stanowi niezbędny fundament bezpieczeństwa dla pupila, jego opiekuna i najbliższego otoczenia.
