Wścieklizna u psa – czym właściwie jest?
Wścieklizna (łac. rabies, gr. lyssa) jest zakaźną chorobą odzwierzęcą, o ostrym przebiegu. Występuje w siedmiu patogennych biotypach, wywoływanych przez wirusa RNA z rodziny Rhabdoviridae, z rodzaju Lyssavirus. Wirus wścieklizny lokalizuje się przede wszystkim w ośrodkowym układzie nerwowym, w skórze i ślinie.
Drogi przenoszenia wirusa wścieklizny
Zakażenie przenosi się z osobnika na osobnika na ogół w następstwie pogryzienia przez zwierzę, u którego wirus znajdował się w ślinie. Czas rozwoju choroby zależny jest od wielu czynników, m.in.:
- wirulencji, czyli zjadliwości wirusa,
- odporności organizmu,
- ilości wirusa wprowadzonego do rany,
- umiejscowienia rany.
U zakażonych zwierząt wirus jest wykrywalny w 90 % w ślinie. Jego obecność można stwierdzić w okresie od tygodnia do trzech dni przed wystąpieniem objawów klinicznych. Przyjmuje się, że okres inkubacji choroby u psów wynosi od 7 do 150 dni, najczęściej jednak około 30 dni.
Poza śliną, chore zwierzę, może w niewielkich ilościach wydalać wirus wścieklizny także z moczem, kałem lub krwią. W konsekwencji infekuje przede wszystkim skórę i za jej pośrednictwem zaraża bezpośrednio stykające się z nią przedmioty: miskę, obrożę lub szelki, smycz, kaganiec, posłanie.
Wścieklizna u psa – objawy kliniczne
Wyróżniamy dwie podstawowe kliniczne formy wścieklizny: gwałtowną (szałową) objawiającą się skrajną agresją ze strony zakażonego psa oraz postać porażenną (cichą). Od pojawienia się pierwszych objawów klinicznych, choroba trwa zazwyczaj od 1 do 7 dni. Zawsze kończy się zejściem śmiertelnym (z powodu niewydolności oddechowej). W pierwszym stadium gwałtownej formy zwierzę wykazuje zmiany w zachowaniu , przede wszystkim brak zainteresowania jedzeniem, piciem, ma rozszerzone źrenice, następuje wypadanie trzeciej powieki i zez. W następnym stadium- pobudzenia-pojawia się wzrost agresywności, nadpobudliwości i niepokoju. Pies staje się niezmiernie groźny dla otoczenia, atakuje ludzi i zwierzęta, spożywa niejadalne przedmioty, ucieka z domu, wydaje dziwne dźwięki, ma zaburzenia orientacji. Pojawia się też ślinotok, problemy z przełykaniem i w następstwie piana na pysku. W ostatnim stadium- porażeń- objawy agresji ustępują, pojawiają się natomiast zaburzenia koordynacji ruchu, napady drgawek oraz porażenia , które z czasem obejmują prawie wszystkie części ciała i doprowadzają do śmierci.
Postać cicha– trwa średnio 2-4 dni (rzadziej do 10 dni) i charakteryzuje się bardzo szybkim przejściem początkowych objawów w ostatnie stadium porażenne ( z pominięciem okresu pobudzenia oraz ataków szału).
Wścieklizna u psa – rozpoznanie
Pomimo specyficznych objawów klinicznych, zasadnicze znaczenie przy rozpoznaniu wścieklizny odgrywają badania laboratoryjne, przeprowadzane metodą immunofluorescencji (FAT) oraz testów izolacji wirusa. Niestety całkowitą pewność daje jedynie pośmiertne badanie mózgu.
Każde podejrzenie zakażenia wścieklizną należy bezzwłocznie zgłosić lekarzowi weterynarii, który określa dalszy tryb postępowania. W przypadku braku pewności co do ciągłości szczepień powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzję o poddaniu podejrzanego o zakażenie psa obserwacji lekarsko-weterynaryjnej. Na ogół obserwacja ta odbywa się we wskazanej placówce weterynaryjnej. Jeśli w trakcie obserwacji potwierdzą się symptomy wścieklizny, powiatowy lekarz weterynarii może podjąć decyzję o natychmiastowym uśpieniu zakażonego psa. Obserwacją może zostać objęte także zwierzę regularnie szczepione, mimo, iż przyjmuje się, że nie stanowi zagrożenia dla otoczenia.
Profilaktyka wścieklizny w pigułce
- od czasów Ludwik Pasteura profilaktyka przeciw wściekliźnie opiera się na szczepieniach ochronnych,
- każdego roku WHO opracowuje i stawia ostre wymagania w kwestii szczepionek przeciw wściekliźnie,
- nie ma lekarstwa na wściekliznę!
- w naszym kraju coroczne szczepienie psa przeciwko wściekliźnie jest obowiązkowe!
- ochronne szczepienie psa przeciw wściekliźnie można zlecić w każdym gabinecie weterynaryjnym,
- pierwsze szczepienie należy wykonać w 15 tygodniu życia psa,
- można szczepić jedynie psy zdrowe, których nie są obciążony żadną chorobą pasożytniczą lub inną schorzeniem,
- bezpośrednio po szczepieniu należy obserwować psa pod katem reakcji anafilaktycznej lub silnego odczynu poszczepiennego,
- rezygnując ze szczepienia psa na wściekliznę narażamy pupila (i jego otoczenie) na śmiertelne niebezpieczeństwo.
Może Ci się spodoba:
