PL 
EN
Walijski corgi pembroke jest aktywnym, niezwykle inteligentnym czworonogiem, która w ostatnich latach zyskał dużą popularność. To bardzo ekspresyjny, przyjazny pies, oddany rodzinie i cierpliwy wobec dzieci. Pomimo niewielkich rozmiarów, słynie z pracowitości. Przeczytaj opis Welsh Corgi Pembroke poniżej.
Welsh corgi pembroke należy wg FCI do grupy psów pasterskich, typu jamnikowatego i nie podlega próbom pracy (grupa I, sekcja 1, wzorzec 39). Coraz częściej widzi się go jako psa do towarzystwa. Słowo „corgi” pochodzi z języka celtyckim i oznacza krasnopsa. Welsh corgi pembroke jest bardzo rozpoznawalnym czworonogiem. Wystarczy skojarzyć tę lisią mordkę ze sterczącymi uszami z jego mocnym i długim ciałem oraz krótkimi nogami. Następnie połączyć to wszystko z bujnym płaszczem wokół ramion i pośladków psiaka.
Welsh corgi pembroke są małymi i wytrzymałymi psami: osiągają wysokość zaledwie 25 – 30 cm i ważą od 11 – 12 kg.
Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.
Przedstawiciele rasy corgi pembroke mają umiarkowanie grubą sierść, która chroni je przed ekstremalnymi warunkami pogodowymi. Ale są to psy domowe, które lubią wylegiwać się na kanapie, uwielbiają także wędrówki i długie spacery. Ich średniej długości podwójna sierść występuje w czterech standardowych kolorach: czarnym podpalanym, płowym, czerwonym lub sobolowym -zwykle z białymi znaczeniami na nogach, klatce piersiowej, szyi, kufie i brzuchu. Mogą również mieć na głowie wąską strzałkę. Oczy welsh corgi pembroke są owalne i ciemne, a głowa i uszy kształtem przypominają lisa.
Podczas gdy niektóre welsh corgi pembroke rodzą się z naturalnie skręconymi ogonami, u większości są one przycinane, gdy szczeniaki mają od dwóch do pięciu dni. Standard rasy wymaga ogona, który jest możliwie najkrótszy, jednak jego obcinanie jest kontrowersyjną praktyką i nie ma udowodnionych korzyści zdrowotnych dla zwierzęcia.
Wywodzące się z hrabstwa Pembrokeshire w Walii psy corgi są czarującymi czworonogami, których pochodzenie wiąże się z miejscowymi podaniami. Według walijskiej legendy, wyłoniły się z legowisk wróżek, które używały je do ciągnięcia powozów, a czasem jazdy podczas bitwy. Jako dowód, że te psy rzeczywiście były wierzchowcami wróżek, rodzice wskazali na ślady na plecach i ramionach czworonoga, gdzie umieszczano „wróżkowe” siodło.
Jednak zgodnie z badaniami kynologicznymi, pies rasy welsh corgi pembroke pochodzi od szpica nordyckiego i jego początki sięgają 1100 roku, kiedy przybył do Walii wraz z Wikingami. Z biegiem czasu oszczędni walijscy rolnicy wyhodowali wszechstronnego psa, odpowiadającego ich potrzebom, Był wystarczająco silny i wytrzymały, aby móc nadzorować stado krów, czy owiec. Krótkie nogi corgi są zbudowane tak, aby nie przeszkadzały kopytom zwierząt. Musiał być także wystarczająco szybki, by złapać szczura.
W ten sposób wyhodowano wszechstronne, wytrzymałe i przyjazne psy. Rasa walijskiego corgi pembroke została uznana oficjalnie w Anglii w latach dwudziestych, a w USA w latach trzydziestych XX wieku. Psy te zyskały również popularność na dworze królowej Elżbiety II, która nabyła swoje pierwsze corgi w 1933 roku. Od tego czasu monarchini była właścicielką ponad 30 psów tej rasy.
Charakter.
W środowisku kynologów zwykło się mówić o rasie welsh corgi pembroke, iż są „dużymi psami w małym opakowaniu”. Są to psy niezwykle inteligentne, życzliwe i zarazem uparte. Psiaki te mają wspaniałe poczucie humoru i kochają swoje zabawki. Uwielbiają także stały kontakt z opiekunem oraz domownikami.
Welsh corgi pembroke są lojalne oraz czujnie i z oddaniem opiekują się członkami swojej rodziny. Corgi wykazują tendencję do szczekania, zwłaszcza w sytuacjach kiedy chcą powiadomić bliskich o grożącym im niebezpieczeństwie. A dotyczyć to może wszystkiego co uznają za podejrzane: od kuriera i listonosza począwszy, kończąc na wiewiórce lub kocie z sąsiedztwa. Tworzą niejako dobre domowe systemy alarmowe.
Welsh corgi pembroke zostały wyhodowane, aby pomóc pasterzom w wypasaniu bydła. Jednocześnie były wystarczająco delikatne, aby opiekować się dziećmi rolników lub kurami biegającymi na podwórku. Takie korzenie walijskiego corgi sprawiły, że obecnie są świetnymi opiekunami dla dzieci i seniorów. Pieski corgi pembroke uwielbiają dzieci, choć za sprawą instynktu pasterskiego czasami mają tendencję do podszczypywania dziecięcych łydek lub kostek. Są jednak chętnymi uczniami i można je wyszkolić, aby wyeliminować takie zachowanie. Ponieważ welsh corgi pembroke są na ogół nieufne w stosunku do innych zwierząt, dlatego najlepiej hodować je w parach.
Walijski corgi jest aktywną rasą, która idealnie sprawdzi się w domu z dostępem do ogrodzonego podwórka. Welsh corgi pembroke potrzebuje regularnych ćwiczeń, aby zachować sprawność fizyczną i psychiczną. Jednak ze względu na krótkie nogi bieganie przy rowerze nie jest jego domeną. Chociaż welsh corgi pembroke lubią pluskać się w kałuży, to od strony fizjologicznej niekoniecznie jest stworzony do pływania. I choć nie są doskonałymi pływakami, potrafią bez problemu pływać w bezpiecznych płytkich wodach.
Zdrowe psy rasy walijskiej corgi pembroke żyją średnio 12 – 13 lat. Niektóre mogą przybierać na wadze, dlatego ważne jest, aby ich nie przekarmiać i upewnić się, że mają zapewnione dużą ilość aktywności fizycznej. Uważa się, że welsh corgi pembroke są zdrową rasą, chociaż według kynologów mają skłonności do chorób genetycznych. Wśród nich najczęściej wymienia się mielopatię zwyrodnieniową (DM) , która powoduje zwyrodnienie rdzenia kręgowego u starszych psów (w wieku około 11 lat). Choroba nie jest bolesna, ale z czasem przeistacza się w paraplegię (porażenie i paraliż kończyn). Ponadto corgi pembroke mogą zmagać się z dysplazją stawu biodrowego i łokciowego, zanikiem siatkówki i niedoczynnością tarczycy.
Właściciele muszą poświęcić sporo uwagi na ich pielęgnację, ze względu na grubą, odporną na warunki atmosferyczne sierść. Pupil rzuca podwójną warstwę okrywy praktycznie przez cały rok. Częste szczotkowanie pomaga usunąć jej nadmiar i utrzymać w dobrym stanie. Wiosną i jesienią należy się spodziewać intensywnego linienia. W tych okresach należy czesać sierść codziennie. Do regularnych zabiegów pielęgnacyjnych warto włączyć czyszczenie uszu i dbanie o zęby.
Zespół Downa, zwany również trisomia 21, oznacza zaburzenie genetyczne, które może wystąpić u ludzi. Zmiana ta jest konsekwencją wytworzenia dodatkowego chromosomu i prowadzi do istotnych zmian w organizmie, które dają charakterystyczne objawy fizyczne oraz psychiczne. Chociaż przypadki tej wady genetycznej u ludzi nie są sporadyczne, u innych gatunków zespół Downa występuje niezwykle rzadko. A jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, czy psy również mogą na niego cierpieć, odpowiedź znajdziesz w naszym artykule.
Owczarek australijski zawdzięcza swoją popularność przede wszystkim niezwykłemu ubarwieniu sierści oraz lodowo-niebieskim oczom. To bardzo mądry, aktywny pies o przyjaznym usposobieniu. Jest pracowity, wierny i łatwo poddaje się szkoleniu. Wszystkie te walory sprawiają, że rasa ta cieszy się coraz większą popularnością
W powszechnej opinii krąży wiele stereotypów dotyczących psiej sierści. Jeden z nich jest związany z przekonaniem, iż poza czworonogami, które z powodów genetycznych nie posiadają sierści, istnieją dwie kategorie psów. Do pierwszej należą czworonożni przyjaciele z sierścią. Druga obejmuje rasy psów z włosami. Nadszedł czas na rozwianie wątpliwości w tej kwestii.