PL 
EN
Saneczkowanie u psa jest reakcją na świąd w okolicy odbytu, czyli w jednym z nielicznych miejsc, gdzie czworonożny przyjaciel nie może się swobodnie podrapać. Próbując rozwiązać ten uciążliwy problem, pies pociera zadem o podłoże, wyciągając tylne kończyny możliwie najdalej do przodu. Ponieważ na ogół jest to dolegliwość, która w większości przypadków sama nie znika, warto udać się po pomoc do weterynarza.
Wyrażenie „saneczkowane u psa” oznacza, że pies ślizga się pośladkami najczęściej po dywanie, podłodze lub terenach trawiastych, dążąc do złagodzenia swędzenia odbytu. Zachowanie to nie jest jednostkowe, lecz zwykle zdarza się regularnie w mniejszych lub dłuższych odstępach czasu. Saneczkowanie daje psu chwilową ulgę, ale nie stanowi rozwiązania problemu zdrowotnego. Kluczowe w tym momencie jest ustalenie przyczyny dolegliwości.
Psy posiadają dwa gruczoły odbytu, które znajdują się w workach po lewej i prawej stronie odbytu. Gruczoły wytwarzają wydzielinę, która podczas wypróżniania miesza się z kałem psa i służy do oznaczania terytorium. Zdarza się jednak, że kanaliki worków odbytowych ulegają zatkaniu, np. z powodu miękkiego kału lub alergii. W rezultacie gromadzi się w nich coraz więcej wydzieliny. Powoduje to bardzo nieprzyjemne swędzenie, a nawet uczucie bólu, przekrwienie i opuchliznę skóry odbytu. Psy próbują pozbyć się niedogodnego doznania podczas saneczkowania. Poza tym często liżą i podgryzają okolice odbytu. Jeśli zablokowane gruczoły nie będą leczone, może rozwinąć się niezwykle bolesna infekcja lub niebezpieczny ropień. Dlatego nie należy zwlekać z wizytą u lekarza weterynarii.
Świąd, stanowiący powód saneczkowania u psa, może zostać również wywołany przez pasożyty układu pokarmowego. Najczęściej winę za ten stan ponoszą wydostające się z organizmu czworonoga człony tasiemca. Robaki migrują z przewodu pokarmowego do odbytu i składają tam jaja, wywołując u psa silne swędzenie. Świąd spowodowany przez pasożyty jest szczególnie dotkliwy w nocy lub nad ranem. Do zakażenia układu pokarmowego może dojść przez zjedzenie pchły (która zawiera larwę robaka), nieczystości czy surowego mięsa.
Inną typową przyczyną swędzenia, wywołującą saneczkowanie u psa, są alergie środowiskowe, pokarmowe i pasożytnicze. Pierwszy rodzaj alergii wywoływany jest przez czynniki środowiskowe i objawia się najczęściej atopowym zapaleniem skóry, którego głównym symptomem jest świąd skóry. Reakcję uczuleniową wywołuje kontakt z alergenami tj.: trawy, pyłki, roztocza, substancje chemiczne (na tekstyliach, meblach, podłogach, w środkach pielęgnacyjnych). Pies przede wszystkim zaczyna się drapać, lizać sierść, ocierać o różne przedmioty, trzepać uszami, pojawia się także saneczkowanie. Podobne objawy wykazuje alergia pokarmowa, która może występować po spożyciu pokarmu, na który zwierzę jest uczulone. Alergiczne zapalenie skóry z powodu kontaktu z pchłą jest bardzo powszechną dolegliwością czworonożnych przyjaciół. W tym przypadku alergenem jest jad lub ślina pchły. Silną reakcję alergiczną wywołuje ugryzienie pchły, pojawia się świąd w szczególności w okolicach zadu oraz nasady ogona.
Saneczkowanie nie zawsze musi być związane z poważnymi problemami zdrowotnymi. Czasami we włosach wokół odbytu zostaje uwięzione ciało obce i czworonożny przyjaciel próbuje się go pozbyć. Może się zdarzyć, że w sierści utkną zasuszone odchody, źdźbła traw lub liście. Zdarza się, że pies który zasmakował w trawie (skarpetce, tasiemce…) nie przeżuł jej wystarczająco i niestrawione źdźbło nie chce samodzielnie opuścić przewodu pokarmowego. Zaglądając pod ogon pupila, właściciel może z łatwością określić, czy jakieś obce ciało w odbycie lub jego okolicy niepokoi podopiecznego.
Choroby w okolicy odbytu są dla zwierzęcia bardzo nieprzyjemne i szczególnie dokuczliwe, ponieważ ten obszar jest wyjątkowo wrażliwy. Dlatego ogromnie ważne jest, aby po pojawieniu się symptomu w postaci saneczkowania szybko ulżyć psu w cierpieniu. Jeśli saneczkowanie wywołane jest ciałem obcym w odbycie lub jego okolicy staramy się ostrożnie usunąć je z tych miejsc. Jeśli jednak swędzenie nie ustaje, zauważymy zaczerwienienie, opuchnięcie odbytu lub inne zmiany w tym obszarze, powinniśmy jak najszybciej zaprowadzić pupila do weterynarza . Po dokładnym zbadaniu lekarz może określić i wyleczyć przyczynę saneczkowania.
Zapalenie gruczołów okołoodbytowych najczęściej wymaga podania leków przeciwzapalnych lub antybiotyków. W łagodnych stanach weterynarz może opróżnić gruczoły odbytowe poprzez delikatny nacisk. Chroniczne przekrwienie lub przewlekłe zapalenie gruczołów odbytu może wymagać interwencji chirurgicznej. W przypadku podłoża pasożytniczego weterynarz na ogół przeprowadza test, wykonuje badanie zeskrobiny skórnej i ordynuje środki na odrobaczanie. Jeśli za saneczkowanie u psa odpowiedzialne są alergie należy najpierw ustalić rodzaj alergii determinującej świąd. W większości przypadków podaje się sterydy (leki przeciwzapalne), przeciwświądowe oraz przeciwhistaminowe. Wsparcie może stanowić także indywidualnie dobrana dieta oraz środki pielęgnacyjne do skóry wrażliwej.
Kluczem do zdrowia i szczęścia pupila jest uważna obserwacja i szybka interwencja w przypadkach wzbudzających niepokój. Istotną rolę w opiece nad psem odgrywa także profilaktyka. Każdy właściciel powinien pamiętać o regularnych wizytach kontrolnych w gabinecie weterynaryjnym, odrobaczaniu oraz profilaktyce przeciwpasożytniczej, a także szczepieniach ochronnych przeciw chorobom zakaźnym. Niezwykle ważna jest również dbałość o zbilansowane odżywianie, adekwatne do wieku, stanu zdrowia i aktywności fizycznej pupila.
Pies, wchodząc do rodziny, staje się jej integralną częścią. Każda choroba czworonożnego przyjaciela lub jego śmierć jest dla opiekuna bardzo ciężka i bolesna. Dlatego przed podjęciem decyzji o zakupie zwierzaka warto wiedzieć – ile lat żyją psy? Dane w tym zakresie są przybliżone i zależą od wielu czynników. Na długość życia psów mają wpływ miedzy innymi: rasa, wielkość, postura oraz ogólny stan zdrowia. Współczesne badania dowodzą jednak, że zbilansowana dieta, optymalna dawka aktywności fizycznej, właściwa pielęgnacja i opieka mogą poprawić jakość funkcjonowania, a także przedłużyć życie pupila.
Australian Cattle Dog, wychodowany do wymagających zadań, uważany jest za niezwykle odważnego i inteligentnego czworonoga. To niezawodny, lojalny i opiekuńczy towarzysz, posiadający silne poczucie obowiązku.
Komenda „zostań” jest nieoceniona w wielu codziennych sytuacjach. Przydaje się zarówno w domu, jak i podczas spacerów. Jej celem jest wyszkolenie psa w pozostawaniu w wyznaczonym miejscu, dopóki opiekun nie odwoła polecenia. Warto sprawdzić w jaki sposób przeprowadzić trening tej komendy, aby osiągnąć najlepszy rezultat.