Samojed (Samoyed) to średniej wielkości, biały, elegancki szpic. Z natury łagodny, bardzo towarzyski i przyjacielski. Rasa ta wywodzi się od Samojedów – plemienia zamieszkującego Syberię i północną Rosję. Pierwotnie pełnił rolę pracującego zespołowo psa zaprzęgowego i myśliwskiego, obecnie spełnia przede wszystkim funkcje psa rodzinnego i do towarzystwa.
Samoyed to rasa psów wywodząca się z północnej części Syberii, gdzie była hodowana przez koczownicze plemiona Nieńców, zwanych także Samojedami (od których pochodzi jej nazwa). Te plemiona wykorzystywały psy do zadań takich jak ciągnięcie sań, pilnowanie reniferów oraz polowania. Samojedy były cenione nie tylko za swoją wytrzymałość i siłę, ale także za łagodny, przyjazny charakter, co sprawiało, że często dzieliły miejsce do spania z właścicielami, pomagając ogrzać ich w trudnych warunkach klimatycznych.
Psy te miały niezwykle ważną rolę w przetrwaniu swoich właścicieli na zimnych tundrach Syberii. Ich gruba, podwójna sierść była doskonale przystosowana do ekstremalnych warunków – izolowała przed zimnem i wilgocią. W połowie XIX wieku samojedy trafiły do Europy i szybko zdobyły uznanie ze względu na swoją urodę, siłę i wyjątkowy „uśmiech” – specyficzny wyraz pyska, który sprawia wrażenie, jakby pies zawsze się uśmiechał.
Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.
W początkach XX wieku samojedy były wykorzystywane w ekspedycjach polarnych, między innymi przez odkrywców takich jak Fridtjof Nansen i Roald Amundsen. Zaprzęg tego drugiego podróżnika poprowadził samoyed o nazwie Etah w 1911 r. na pierwszą wyprawę na Antarktydę.
Wytrzymałość i odporność na trudne warunki sprawiały, że samojedy były niezastąpione podczas wypraw arktycznych. Z czasem rasa ta zyskała popularność również jako pies towarzyszący, głównie ze względu na swoje przyjazne usposobienie, inteligencję i lojalność.
Dziś samojedy są znane na całym świecie jako psy rodzinne, wystawowe i pracujące. Wciąż wyróżniają się energią, oddaniem dla człowieka oraz piękną, białą sierścią, która stanowi jedną z ich najbardziej rozpoznawalnych cech. Rasa przeszła długą drogę od psów pracujących w syberyjskich tundrach do ulubieńców rodzin na całym świecie.
Wzorzec rasy samojeda wg FCI określono numerem 212 w grupie V, sekcji 1. Ta rasa psów znana jest ze swojego charakterystycznego wyglądu, który prezentuje się w sposób wyjątkowy. Samojedy posiadają gęste, białe futro, które sprawia, że wyglądają jak duże, puszyste chmurki. Szata jest podwójna, składa się z krótkiego, delikatnego, gęstego podszerstka i dłuższego, twardszego, prostego włosa okrywowego. Wokół szyi i ramion u samców występuje obfita kryza, portki na udach i bogate owłosienie na ogonie. Sierść samojedów jest przeważnie w kolorze białym, ale może również mieć odcienie kremowe i biszkoptowe.
Czworonogi te mają silną, dobrze zbudowaną sylwetkę, co nadaje im elegancji. Wzorcowa wysokość samojedów w kłębie wynosi psów 57 cm dla psów i 53 cm dla suk. Samce osiągają wagę 20-30 kg, a suki 15-22 kg.
Głowa samojedów jest szeroka i kształtna, z wyraźnie zaznaczonymi policzkami oraz ciemnymi, inteligentnymi oczami, które często przyciągają uwagę. Nos jest zazwyczaj czarny, a usta często mają specyficzny “uśmiech”, co nadaje im przyjazny wyraz.
Uszy samojedów są średniej wielkości, stojące i zaokrąglone na końcach, co podkreśla ich wesoły charakter. Ich ogon jest gęsty i puszysty, często noszony wysoko na grzbiecie. Samojedy to psy pełne energii, a ich wyrazisty i przyjazny wygląd odzwierciedla ich radosną osobowość.
Przedstawiciele rasy żyją średnio 9-11 lat.
Samojedy to psy o wyjątkowo przyjaznym i towarzyskim charakterze. Znane są ze swojej radosnej natury oraz słynnego „uśmiechu”. Ta cecha doskonale odzwierciedla ich osobowość – są to psy niezwykle otwarte, pełne energii i optymizmu. Ponadto charakterystyczną cechą psów tej rasy (już od szczenięcia) jest czujność. Uważnie nasłuchują różnych dźwięków i żywo na nie reagują (najczęściej szczekając). Zainteresowanie otoczeniem łączą z wesołym i towarzyskim usposobieniem.
Samojedy są wyjątkowo lojalne i silnie przywiązują się do swojej rodziny. Nie lubią samotności, uwielbiają być w centrum uwagi i najlepiej czują się w otoczeniu domowników. Zostawiając je w domu musimy wziąć pod uwagę, że będą demonstrowały niezadowolenie poprzez głośne szczekanie, a nawet destrukcyjne działanie. Bardzo przywiązują się do opiekuna, dopominając się bliskiego kontaktu, chętnie uczestniczą w różnych formach aktywności rodzinnej. Z natury są łagodne i cierpliwe, co sprawia, że doskonale odnajdują się w rodzinach z dziećmi. Ich przyjazne nastawienie obejmuje również inne zwierzęta – samojedy zazwyczaj dobrze dogadują się z innymi psami i kotami.
Mimo swojej łagodności i uroku, samojedy są psami aktywnymi, które potrzebują dużo ruchu i stymulacji umysłowej. Mają naturalną potrzebę pracy, wynikającą z ich przeszłości jako psów zaprzęgowych i pasterskich. Dlatego też wymagają regularnych spacerów, zabaw i interakcji, aby utrzymać ich szczęśliwy stan i zapobiec nudzie. Niewystarczająca ilość ruchu może prowadzić do problemów behawioralnych, takich jak nadmierne szczekanie czy niszczycielskie zachowania.
Przedstawiciel tej rasy źle znosi przymus, niesprawiedliwe traktowanie oraz agresywny, ostry ton opiekuna. Samoyed szybko i chętnie się uczy, lecz wymaga cierpliwego łagodnego, wieloetapowego szkolenia, konsekwentnego wychowania i wczesnej socjalizacji, zwłaszcza z małymi psami, kotami i innymi zwierzętami domowymi.
Ze względu na inteligencję i niezależny charakter, szkolenie oparte na pozytywnym wzmocnieniu to najlepszy sposób na zbudowanie silnej więzi z psem tej rasy. Zdecydowanie należy unikać surowych metod. Nagrody w postaci smakołyków, pochwał i zabaw sprawiają, że trening może być przyjemnym doświadczeniem zarówno dla psa, jak i właściciela. Elementy szkolenia, takie jak komendy podstawowe (“siad”, “leżeć”, “zostań”) można wprowadzać już w okresie szczenięcym.
Samojedy uwielbiają zabawy, dlatego wprowadzenie elementów szkolenia w formie zabawy to świetny sposób na ich zaangażowanie. Można bawić się w aportowanie, które rozwija u psa dyscyplinę i posłuszeństwo. Zabawy związane z poszukiwaniem ukrytych przedmiotów, jak np. smakołyki schowane w domu lub ogrodzie, angażują ich umysł i stymulują naturalny instynkt tropienia. Samojedy lubią różne aktywności fizyczne, więc włączenie zabaw na świeżym powietrzu, takich jak bieganie czy przeciąganie liny, pomoże im spalić nadmiar energii.
Wczesna socjalizacja samojeda jest kluczowa, aby zapobiec problemom behawioralnym w przyszłości. Należy od najmłodszych lat zapoznawać go z różnymi ludźmi, zwierzętami oraz sytuacjami, aby nauczył się prawidłowych zachowań i rozwijał pewność siebie. Warto organizować spotkania z innymi psami oraz zabierać psa do różnych miejsc, aby przyzwyczaił się do nowych bodźców i nauczył się prawidłowej interakcji.
Samojedy uznawane są za zdrową i mocną rasę. Śnieg, mróz i niskie temperatury to aura, w której czują się najlepiej. W upalne, gorące dni zazwyczaj szukają cienia oraz chłodniejszego, przewiewnego miejsca. Nie należy narażać je na długie ekspozycje słoneczne i najlepiej zrezygnować ze spacerów w najgorętszej porze dnia.
Samojedy, jak każda rasa, mają skłonności do specyficznych problemów zdrowotnych. Opiekun powinien być świadomy tych zagrożeń, aby wcześnie je rozpoznawać i wdrażać odpowiednie działania profilaktyczne. Do najczęstszych problemów zdrowotnych samojedów należą:
Dysplazja stawu biodrowego to schorzenie, które dotyka wiele ras, w tym samojedy. Polega na nieprawidłowym ukształtowaniu stawu biodrowego, co prowadzi do bólu i ograniczenia ruchomości. Objawy to m.in. trudności z poruszaniem się, sztywność, kulawizna czy unikanie aktywności fizycznej. Regularne kontrole u weterynarza, odpowiednia dieta oraz dbanie o prawidłową wagę psa mogą zmniejszyć ryzyko rozwoju dysplazji. Warto również unikać nadmiernego wysiłku fizycznego u młodych psów w fazie wzrostu, aby nie obciążać stawów. W przypadku podejrzenia dysplazji weterynarz może zlecić badanie rentgenowskie.
PRA to choroba genetyczna, która prowadzi do stopniowego pogarszania się wzroku, a w końcu do ślepoty. Choroba rozwija się stopniowo, a pierwsze objawy mogą pojawić się w postaci problemów z widzeniem po zmroku lub dezorientacji w znanym otoczeniu. Niestety, PRA jest chorobą nieuleczalną, ale odpowiednie badania genetyczne hodowlanych samojedów mogą pomóc w uniknięciu przekazywania wadliwych genów. Warto wybierać hodowców, którzy badają swoje psy pod kątem chorób genetycznych.
Samojedy mogą mieć skłonności do cukrzycy, która najczęściej objawia się zwiększonym pragnieniem, częstym oddawaniem moczu, utratą wagi mimo normalnego apetytu, a także zmęczeniem. Cukrzyca u psów może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, jeśli nie jest odpowiednio kontrolowana. Odpowiednia dieta, regularne badania krwi i kontrola wagi psa mogą pomóc w zapobieganiu cukrzycy lub jej wczesnym wykrywaniu. W przypadku diagnozy konieczne jest leczenie insuliną oraz dostosowanie diety.
To poważna choroba, która może rozwijać się stopniowo (przewlekła) lub gwałtownie (ostra). Objawy obejmują zwiększone pragnienie, częste oddawanie moczu, utratę apetytu, wymioty, osłabienie i utratę wagi. W zaawansowanych przypadkach mogą pojawić się owrzodzenia jamy ustnej i odwodnienie. Leczenie polega na podawaniu kroplówek, stosowaniu leków wspomagających pracę nerek oraz wprowadzeniu specjalistycznej diety. Profilaktyka obejmuje regularne badania krwi i moczu, dbanie o dietę psa, unikanie toksyn oraz zapobieganie odwodnieniu. Wczesne wykrycie choroby znacznie poprawia szanse na dłuższe i lepsze życie psa.
Samojedy mają gęstą, podwójną sierść, która może powodować problemy skórne, takie jak alergie, podrażnienia czy zapalenia skóry. Objawy to m.in. zaczerwienienia, świąd, łysienie lub nieprzyjemny zapach skóry. Regularne szczotkowanie sierści, zwłaszcza w okresach linienia, pomaga utrzymać skórę i sierść w dobrej kondycji. Należy również regularnie kontrolować stan skóry psa, zwłaszcza podczas upałów, kiedy mogą pojawiać się problemy związane z przegrzewaniem. W przypadku alergii lub infekcji weterynarz może zalecić specjalne szampony lub leki.
Niedoczynność tarczycy to schorzenie, które prowadzi do spowolnienia metabolizmu psa. Objawy to m.in. przybieranie na wadze, osłabienie, wypadanie sierści i apatia. Choroba ta może być kontrolowana za pomocą odpowiednich leków. Regularne badania krwi mogą pomóc we wczesnym wykrywaniu niedoczynności tarczycy. Po postawieniu diagnozy, weterynarz może zalecić podawanie leków hormonalnych, które pomogą kontrolować objawy.
Jest to wada wrodzona serca, polegająca na niezamknięciu przewodu tętniczego u szczeniąt po narodzinach. Może prowadzić do poważnych problemów krążeniowych, a nawet niewydolności serca. Objawy to m.in. osłabienie, szybkie męczenie się, kaszel i problemy z oddychaniem. W przypadku wykrycia PDA u młodych psów, zazwyczaj zaleca się zabieg chirurgiczny, który może skorygować problem. Regularne badania serca u weterynarza mogą pomóc we wczesnym wykrywaniu schorzeń.
Wczesne wykrywanie problemów zdrowotnych u samojedów jest kluczowe dla ich długowieczności i dobrej kondycji. Regularne wizyty u lekarza weterynarii, badania genetyczne u hodowców, odpowiednia dieta to fundamenty profilaktyki zdrowotnej dla tej rasy. Dbając o te aspekty, można zminimalizować ryzyko poważnych problemów zdrowotnych i cieszyć się długim, zdrowym życiem pupila.
Dieta samojeda powinna być zbilansowana, dostosowana do wieku, aktywności i warunków, w których żyje pupil. Dobrze sprawdza się zarówno domowe jedzenie, wzbogacane preparatami witaminowo – mineralnymi, jak i wysokogatunkowa (wysokokaloryczna jeśli pies intensywnie trenuje) gotowa karma dla dużych ras. Należy pamiętać o uzupełnianiu posiłków o substancje wspomagające rozwój stawów (glukozaminę), a w okresie intensywnego linienia substancje zawierające nienasycone kwasy tłuszczowe oraz preparaty z biotyną i cynkiem. Dorosły samojed powinien być karmiony raz lub dwa razy dziennie. Jeśli jednak pupil ma tendencję do wzdęć i problemów żołądkowych mniej obfite, częstsze posiłki zazwyczaj pomagają zminimalizować ten problem.
Przedstawiciele tej rasy mogą poszczycić się połyskującym, gęstym podszerstkiem, który zapewnia im przede wszystkim doskonałą ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Ta przepięknie prezentująca się szata wymaga jednak systematycznej pielęgnacji, Częste szczotkowanie to podstawa, zwłaszcza w okresie linienia czyli dwa razy w roku. Szczególnie w okresie intensywnego linienia należy zadbać codziennie o usunięcie wypadającej sierści, gdyż zaniedbania mogą doprowadzić do stanów zapalnych skóry. Poza tym okresem sierść samojeda powinna być rozczesywana raz-dwa razy w tygodniu, tak aby nie uległa sfilcowaniu. Najlepiej sprawdzi się szczotka z drucianymi zębami o idealnie gładko zakończonych długich szpilkach, które dobrze rozdzielają podszerstek. Należy pamiętać, że zarówno szczotkowanie, jak i wyczesywanie sierści powinno odbywać na „sucho”, wtedy włos nie elektryzuje się i nie łamie.
Samojeda kąpiemy zazwyczaj 3-5 razy w ciągu roku, w specjalnym szamponie do białej sierści. Przed kąpielą sierść psa musi być wyczesana i wyszczotkowana. Do czyszczenia sierści na sucho można użyć zapachowych pudrów w aerozolu.
Ponadto istotna jest pielęgnacja zębów, uszu i skóry wokół oczu samojeda. Zęby warto regularnie szczotkować lub stosować specjalne gryzaki, aby zapobiec odkładaniu się kamienia nazębnego i chorobom dziąseł. Zaleca się to robić 2-3 razy w tygodniu. Uszy samojeda, ze względu na ich budowę, są podatne na infekcje. Należy je regularnie sprawdzać i czyścić delikatnym preparatem do uszu, aby zapobiec gromadzeniu się woskowiny i wilgoci. Natomiast skórę wokół oczu warto przemywać wacikiem nasączonym ciepłą wodą lub specjalnym płynem, aby usunąć zanieczyszczenia i zapobiec podrażnieniom.
Samoyed to pies o przyjaznym, radosnym usposobieniu, który wyróżnia się swoją białą, puszystą sierścią i charakterystycznym „uśmiechem”. Ten inteligentny, lojalny i pełne energii czworonożny przyjaciel doskonale sprawdzi się jako towarzysz rodziny. Jest cierpliwy wobec dzieci i dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami. Aby pozostać szczęśliwy i zdrowy samoyed potrzebuje właściwej opieki uwzględniającej jego specyficzne potrzeby, wczesnej socjalizacji oraz sporej dawki aktywności fizycznej i mentalnej. To rasa idealna dla aktywnych osób, które mogą poświęcić pupilowi odpowiednią ilość czasu i troski.
Zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego Twój pies liże Cię po twarzy, rękach lub stopach? To zachowanie, które często odbieramy jako wyraz miłości lub przywiązania, ma w rzeczywistości o wiele głębsze znaczenie. Lizanie jest jednym z najbardziej instynktownych sposobów, w jaki psy komunikują się zarówno z innymi zwierzętami, jak i z ludźmi. Co ciekawe, może ono wynikać z różnych przyczyn – od fizycznych po emocjonalne. Jakie jeszcze tajemnice kryje to pozornie proste zachowanie? Odkryj możliwe powody, dla których Twój czworonożny przyjaciel tak często szuka kontaktu w ten właśnie sposób.
Basset hound to wyjątkowo przyjazny oraz lojalny pies, znany ze swojego spokojnego i zrównoważonego temperamentu. Jego serdeczne usposobienie i łagodne zachowanie sprawiają, iż świetnie odnajduje się w roli towarzysza rodziny. Ponadto basset hound odznacza się niezwykle rozwiniętym zmysłem węchu, co czyni go doskonałym tropicielem. Pomimo swojej wyważonej natury, jest pełen determinacji i wytrwałości. Jego ujmujące, melancholijne spojrzenie oraz dodające uroku długie uszy przysparzają mu rzesze wielbicieli na całym świecie.
Gdy do naszego domu trafia psiak, w głowie pojawia się przede wszystkim jedno pytanie, jakie imię wybrać dla nowego członka rodziny? Znalezienie idealnego, wcale nie jest łatwe. Imiona dla psa chodzą bez przerwy po głowie. Ciężko wybrać imię, które będzie dobrze brzmiało, pasowało do naszego pupila, a zarazem będzie się nam podobało. Jednak warto zadać sobie trud i poszukać imię oddające unikatowy charakter psa, wszak będzie je nosił całe swoje życie.
