Lagotto Romagnolo jest jedną z najstarszych ras psów aportujących z wody. Ma doskonały węch i wielką pasją do pracy, Jest oddany, bardzo posłuszny i łatwy w szkoleniu. Wesoły, przyjazny i bardzo czuły charakter sprawia, że jest doskonałym psem do towarzystwa i cieszy się obecnie coraz większą popularnością jako pies rodzinny.
Lagotto romagnolo pochodzi z Włoch, a dokładniej z nizin Comacchio i bagiennych okolic Rawenny. W swojej ojczyźnie był używany jako aporter wodny. Ze względu na wysoki poziom czujności i oddanie kolejnym zadaniem lagotto romagnolo była ochrona domu i dobytku właściciela. Po osuszeniu mokradeł i przekształceniu ich w pola uprawne zmieniła się rola tego czworonożnego przyjaciela. Ze względu na doskonały węch rasa wykorzystywana była do poszukiwania trufli na równinach oraz wzgórzach regionu Emilia Romagna w północnych Włoszech. Już na początku XX. wieku lagotto romagnolo był doskonale znany w dolinach Apeninów : Senio, Lamone, a zwłaszcza w Santerno.
Dopiero w latach 70- tych ubiegłego stulecia zaczęto prowadzić ukierunkowaną, czystą hodowlę lagotto romagnolo. Skupiono się głównie na odtworzeniu pierwotnego typu. Wraz z założeniem Klubu Italiano Lagotto w Imola w 1988 roku( obecnie liczy ponad 300 członków na całym świecie), stworzono warunki do oficjalnego uznania rasy przez ENCI i FCI. Po latach pomiarów biometrycznych na setkach osobników ENCI uznało rasę w 1992 roku i przyjęło standard morfologiczny opracowany przez dr. Antonio Morsiani. Dzięki usilnym staraniom i rzetelnej pracy klubu w 1995 roku FCI przyznało tymczasowe międzynarodowe uznanie dla rasy lagotto romagnolo. Oficjalnie rasa została uznana przez FCI stosunkowo późno – 6 lipca 2005 i zgodnie z klasyfikacją należy do grupy 8- aportery, płochacze, psy wodne, sekcji 3 – psy wodne.
Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.
Lagotto romagnolo ma zwartą, harmonijną oraz mocną sylwetkę, z szeroką i głęboką klatką piersiową. Głowa jest średniej wielkości, o zarysie trapezu, z lekko zaokrągloną czaszką i dość krótką kufą. Uszy mają kształt trójkąta i zwisają blisko policzka. Ogon średniej długości noszony jest zwykle wysoko. Kończyny przednie i tylnie są kształtne i proste, Rasa ta należy do psów średniej wielkości. Wzrost suki waha się pomiędzy 41 a 46 cm. Samce są nieco większe i osiągają od 43 do 48 cm wysokości w kłębie. Waga waha się od 11 do 16 kg u samców i od 10 do 14 kg u samic.
Najbardziej charakterystyczną cechą wyglądu lagotto romagnolo jest kręcone, gęste, wełniste futro, które nadaje mu bardzo szczególny wygląd. Sierść składa się z nielokowanego włosa okrywowego i wodoodpornego podszerstka. Futro na całym ciele skręcone jest w ciasne pierścionki, jedynie na głowie sierść jest mniej zwarta i kształtuje wyraźną brodę, wąsy i brwi. Umaszczenie jest: jednolite brudnobiałe lub w różnych odcieniach brązu, brudnobiałe z czekoladowymi lub pomarańczowymi łatami, czekoladowe i pomarańczowa z białym łatami. U niektórych psów występuje jasno lub ciemnobrązowa maska. Wzorzec wyklucza czarną maść, a także sierść w czarne łaty lub pigmentację.
Lagotto romagnolo to bardzo sympatyczny, przyjazny, inteligentny pies. Ma doskonały węch, jest bardzo posłuszny i chętny do pracy. Woda jest jego żywiołem. Aby móc realizować swoją pracowitą naturę, potrzebuje dużej dawki ruchu. Uwielbia aktywność fizyczną i wyzwania, w szczególności te które wiążą się z wodą. Właściwie obciążony, wykazuje spokojny i zrównoważony charakter, bez cienia agresji. To pełen wigoru, zapału i życia pies, z którym nigdy nie jest nudno. Wszyscy opiekunowie lagotto romagnolo zgodnie przyznają, że ich pupil jest niezawodnym towarzyszem, wrażliwym, opiekuńczym, kochającym przyjacielem.
Dlaczego lagotto romagnolo to idealny pies rodzinny?
Lagotto romagnolo odznacza się przyjaznym, wesołym usposobieniem. Ponieważ lubi dzieci, świetnie dogaduje się z innymi zwierzętami i uwielbia uczestniczyć w domowych zajęciach jest idealnym psem rodzinnym. Z dużym zaangażowaniem i oddaniem strzeże swoich bliskich. Wykazuje lojalność wobec swojego właściciela i tworzy z nim bliską więź. Ponadto lagotto romagnolo jest bardzo chętny do nauki, co czyni go również doskonałym psem dla początkującego opiekuna.
Szczenięta lagotto romagnolo są wyjątkowo chętne do nauki oraz łatwe w szkoleniu. Ponieważ wykazują wrażliwe usposobienie, zdecydowanie należy odrzucić oschłe, tym bardziej surowe, metody treningu. Nauka wymaga zrozumienia, miłości, cierpliwości i konsekwencji ze strony opiekuna.
Jak każdy pies, tak i lagotto romagnolo wymaga wczesnej socjalizacji. Ponieważ jest bardzo otwarty i przyjacielski, proces uspołeczniania trwa krótko. Bystry umysł sprawia, że nauka podstawowych i zaawansowanych poleceń nie sprawia trudności nawet początkującemu opiekunowi. Warto od najmłodszych lat przyzwyczajać pupila do zabiegów pielęgnacyjnych i oswajać z wizytami u weterynarza.
We Włoszech lagotto romagnolo ma opinię niezawodnego psa pracującego i nadal używa się go do wyszukiwania trufli. Dzięki temu, że pierwotny instynkt łowiecki został wyeliminowany w drodze selekcji hodowlanej, lagotto romagnolo podczas pracy nie zwraca uwagi na tropy zwierzyny i może całkowicie skupić się na swoim zadaniu. Ten pracujący czworonożny przyjaciel odznacza się ogromną wytrzymałością i uwielbia każdą aktywność. Oprócz długich spacerów na łonie natury, joggingu z opiekunem, biegania przy rowerze, pływania oraz zabaw węchowych, lagotto romagnolo może uprawiać prawie każdy rodzaj psiego sportu. Świetnym wyborem dla pupila może być mantrailing, czyli rodzaj pracy węchowej lub inne formy tropienia w wersji rekreacyjnej lub sportowej. Umiejętności i predyspozycje węchowe w połączeniu z zrównoważonym, łagodnym usposobieniem oraz przyjacielską osobowość sprawiają, że lagotto romagnolo idealnie nadaje się do szkolenia na psa ratowniczego lub terapeutycznego.
Lagotto romagnolo to bardzo mocny, odporny na warunki pogodowe pies, któremu nie przeszkadza zimno, śnieg i deszcz. Istnieją jednak specyficzne dla rasy choroby, w tym w szczególności: choroba spichrzeniowa lagotto oraz młodzieńcza padaczka lagotto. Lagotto storage disease, oznaczana jako LSD, jest schorzeniem neurodegradacyjnym, objawiającym się przede wszystkim zaburzeniami koordynacji ruchowej ( chwiejny, nieskoordynowany chód), mimowolnymi ruchami gałek ocznych (tzw.oczopląs), zmianami zachowania ( wzrost agresji). Jest to choroba nieuleczalna o podłożu genetycznym. Warto więc przez zakupem psa sprawdzić, czy w danej hodowli wykonywane są badana DNA w kierunku chorób dziedzicznych typowych dla rasy.
U psów rasy lagotto romagnolo odkryto również mutację, powodującą padaczkę idiopatyczną, która objawia się najczęściej w łagodnej postaci, ustępującej na ogół po czwartym miesiącu życia. Wśród symptomów pojawia się drżenie oraz chwiejnego chód, w rzadkich przypadkach częściowy lub całkowity paraliż kończyn. W terapii wykorzystuje się przede wszystkim leki przeciwdrgawkowe. Na szczęście na naszym rynku dostępne są testy genetyczne, które umożliwiają wykrycie wadliwego genu.
Ponadto lagotto romagnolo wykazuje predyspozycje do zwichnięcia lub wypadania rzepki, a także dysplazji stawu biodrowego oraz łokciowego. Wywołane stanem zapalnym uszkodzenia w obrębie stawów zaburzają motorykę oraz prowadzą do powstawania zmian, które utrudniają poruszanie się. Oprócz czynników genetycznych, na rozwój choroby mają również wpływ czynniki środowiskowe, żywieniowe oraz utrzymanie prawidłowej masy ciała. Leczenie rozpoczyna się od wprowadzenia właściwej diety, optymalnej dawki aktywności fizycznej oraz suplementacji, sprzyjającej odbudowie chrząstki stawowej. Dopiero w kolejnym kroku stosuje się niesterydowe leki przeciwzapalne.
Chociaż lagotto romagnolo nie linieje, jego sierści wymaga starannej pielęgnacji. Bardzo często podczas wędrówek gałązki oraz brud wbijają się w jego gęste futro. Co więcej, każda kałuża stanowi czystą radość dla kochającego wodę czworonoga. Dlatego po każdym spacerze warto wyczesać sierść, przetrzeć mokrą szmatką, a częstotliwość kąpieli dostosować do stanu futra. Ponadto, aby sierść nie zmatowiała, należy strzyc ją kilka razy w roku.
Bardzo istotną kwestią jest pielęgnacja uszu, które zgodnie ze standardem rasy powinny być owłosione od wewnątrz. Z czasem jednak włosy wrastają do kanału słuchowego i zatykają ucho. W konsekwencji nieodpowiednio wentylowane ucho łatwo ulega bolesnym procesom zapalnym. Z tego powodu należy regularnie usuwać włosy z kanału słuchowego ( najlepiej co 2-3 tygodnie). Przy tym zabiegu pomocne mogą być szczypce do wyrywania włosów oraz specjalny proszek do uszu.
Dodatkowo należy regularnie sprawdzać stan pazurów i w razie potrzeby skracać je przy pomocy cążek, obcinaczek lub specjalnych nożyczek do pazurów. Rutynowe zabiegi pielęgnacyjne powinny uwzględniać również dbałość o stan jamy ustnej. W ramach profilaktyki przeciwpróchniczej zaleca się codzienne szczotkowanie zębów oraz stosowanie odpowiednich gryzaków i przysmaków.
Zdjęcia użyte we wpisie:
U psów apetyt na trawę nie jest niczym niezwykłym. Większość z nich lubi zatrzymywać się na poboczu drogi lub trawniku, aby posmakować zielonych źdźbeł. Pojawia się jednak pytanie dlaczego psy jedzą trawę i co najistotniejsze – kiedy staje się to problemem? W tym artykule dowiesz się, co kryje się za skłonnością psów do podjadania trawy i w którym momencie może stanowić to powód do niepokoju oraz podstawę do interwencji.
Psy nie są wyłącznie mięsożercami, lubią również żywność pochodzenia roślinnego, taką jak owoce i warzywa. Jednak należy pamiętać, aby do karmienia czworonożnego przyjaciela nigdy nie podchodzić beztrosko. Choć wiemy, że owoce są dla czworonoga cennym źródłem witamin oraz minerałów, nie wszystkie roślinne surowce są dla niego bezpieczne. W takim razie, czy pies może jeść jabłka? W tym artykule zebraliśmy najważniejsze informacje na temat połączenia pies – jabłko.
Dumny i mądry pudel toy ustępuje swoim większym kuzynom jedynie pod względem wzrostu. Poza tym puszysty czworonożny przyjaciel posiada wszystkie cechy, które wyróżnią wspaniałego psa rodzinnego. Jest przyjazny, wierny, towarzyski i wesoły. Odznacza się niesamowitą zdolnością uczenia się i wyjątkowymi umiejętnościami adaptacyjnymi.
