Co to jest choroba Cushinga?
Aby normy krzepnięcia krwi utrzymywały się na prawidłowym poziomie, ciśnienie krwi było właściwe i pies mógł poradzić sobie ze stanem zapalnym, nadnercza zwierzęcia wytwarzają hormon -kortyzol. Ponieważ w sytuacjach krytycznych, podczas podniecenia lub przerażenia, poziom kortyzolu we krwi zwierzęcia gwałtownie się podnosi, substancja ta nazywana jest również hormonem stresu. Nadnercza nie są jednak w stanie samodzielnie regulować poziomu kortyzolu. Za prawidłowy jego wskaźnik odpowiada przysadka, która wydaje nadnerczom polecenie wytwarzania hormonu. Jeśli przysadka przestaje kontrolować poziom kortyzolu, wzrost jego stężenia we krwi objawia się u psów chorobą Cushinga, zwaną również zespołem Cushinga.
Niektóre rasy mają szczególne predyspozycje do wystąpienia choroby Cushinga, dlatego właściciele terierów, pudli, psów rasy beagle, bokserów, owczarków muszą uważnie monitorować zdrowie swoich pupili i okresowo przeprowadzać testy, które są w stanie wykryć tę patologię. Stwierdzono również, że schorzenia nadnerczy częściej występują u dużych ras psów, o masie powyżej 20 kg.
Przyczyny choroby Cushinga u psa
Zespół Cushinga u psów jest jednym z najczęstszych zaburzeń na tle hormonalnym. Na ogół schorzenie to dotyka psy w wieku powyżej 7 lat, ale może to również dotyczyć młodych psów. Głównymi przyczynami choroby są:
- Guzy przysadki mózgowej, która przestaje wytwarzać hormon ACTH w odpowiedniej ilości i nie może kontrolować poziomu kortyzolu we krwi. Ta forma choroby Cushinga występuje u 85 – 90% psów.
- Guzy nadnerczy. Nadmiar lub brak kortyzolu jest bezpośrednią drogą do rozwoju poważnych zmian w ciele zwierzęcia. Ta forma choroby Cushinga występuje częściej u starszych psów w wieku 11 – 12 lat.
- Jatrogenna nadczynność kory nadnerczy. Występuje w wyniku długotrwałego leczenia alergii, zapalenia skóry i ciężkich stanów zapalnych dużymi dawkami leków hormonalnych z grupy glikokortykoidów.
Objawy choroby
Pomimo różnego tła choroby Cushinga, objawy kliniczne są podobne, a każdy właściciel czworonoga może je łatwo zaobserwować. Należą do nich:
- Wzmożone pragnienie i oddawanie moczu (polidypsja i wielomocz).
- Zwiększony apetyt (polifagia). Oczywiście dobry apetyt jest oznaką zdrowia psa, ale jego nagły wzrost może świadczyć o zaistniałym problemie.
- Zmiany skórne (łysienie bez objawów swędzenia, zmniejszona sprężystość skóry, zaskórniki).
- Osłabienie mięśni (atrofia), obwisłość brzucha.
- Zaburzenie cyklu płciowego u suk i zanik jąder u samców.
- Głośny, charczący i szybki oddech.
- Zaburzenia neurologiczne, brak koordynacji ruchów.
- Ogólne osłabienie, apatia, senność.
Choroba Cushinga jest złożonym schorzeniem. Towarzyszą jej różne powikłania: nadciśnienie tętnicze, choroby nerek i dróg moczowych, cukrzyca, osteoporoza, zaburzenia w obrębie narządów rodnych.
Diagnoza choroby Cushinga u psa
Po badaniu ogólnym psa weterynarz na ogół zleca badanie krwi oraz badanie moczu (w celu wykrycia chorób współistniejących), USG lub RTG jamy brzusznej. Zleca także bardziej szczegółowe badania takie jak: oznaczenie poziomu kortyzolu we krwi, a także oznaczanie poziomu kortyzolu w moczu i jego stosunek do kreatyniny.
Jak leczyć chorobę Cushinga u psa?
W zależności od spustoszeń w organizmie czworonoga, leczenie choroby Cushinga może być zachowawcze lub chirurgiczne. W przypadku wykrycia guza nadnercza możliwa jest interwencja chirurgiczna, podczas której nadnercze jest usuwane. Jeśli wykryte zostaną problemy z obydwoma nadnerczami, oba narządy są usuwane, a psu przepisuje się leki hormonalne, dawkowane do końca życia. Przy prawidłowo zdiagnozowanej chorobie i właściwie dobranym leczeniu efekty kuracji zauważane są niemal od razu, a stan ogólny psa poprawia się z dnia na dzień. Jeśli jednak podczas leczenia stan zwierzęcia pogarsza się, najprawdopodobniej jest to spowodowane powikłaniami. Lekarz weterynarii zleca powtórne testy i badania instrumentalne w celu kontrolowania leczenia i wykrycia przyczyn pogorszenia stanu zdrowia. W przypadku jatrogennej postaci choroby Cushinga przerywa się terapię hormonalną poprzez stopniowe, ostrożne zmniejszenie dawki leku, przy stałym monitorowaniu stanu psa za pomocą testów.
Może ci się spodoba:
