Yorkshire terrier to uroczy pies, którego z pewnością nie można uznać za maskotkę. To bohater akcji, uwielbiający ruch i zabawę. Nic nie umknie jego uwadze. Jego kudłata czupryna, wesołe oczka, drobna sylwetka i silne ego tworzą kontrast, któremu niewiele osób może się oprzeć.
Na początku procesu industrializacji, który miał miejsce w Wielkiej Brytanii pod koniec XVIII wieku, wielu szkockich pracowników przeniosło się ze wsi do większych miejscowości hrabstwa Yorkshire, w poszukiwaniu pracy i lepszych perspektyw. Przywieźli wtedy ze sobą swoje rodzime psy ras, które już dziś nie istnieją, takie jak skye terrier oraz clydesdale. Rozpoczęło się łączenie tych czworonogów z kilkoma miejscowymi rasami, w tym terrierem angielskim i maltańczykiem. Zadaniem hodowanych od początku XIX wieku niewielkich terierów była ochrona domostw przed szczurami, kunami oraz myszami. W późniejszym okresie wykorzystywane były również do polowań na króliki i lisy.
Z biegiem czasu przydatny mały pomocnik stał się kimś znacznie więcej. Biedni rolnicy i robotnicy sprzedawali wiele okazów yorkshire terrierów, czerpiąc zyski z hodowli ukierunkowanej na ciągłe zmniejszanie ich wielkości i wagi, aby pies stał się bardziej interesujący dla przedstawicieli angielskich wyższych sfer. Ponieważ rasa zdobywała coraz większą popularność hodowcy odstąpili od pracy nad poszerzaniem umiejętności łowieckich czworonogów, na rzecz urody (w szczególności sierści) i uroczego usposobienia.
Za przodka rasy yorkshire terrier uznawany jest bardzo utytułowany pies wystawowy Huddersfield Ben. Obecna nazwa rasy, która powstała w 1870 roku, została wpisana do księgi stadnej w 1874 i oficjalnie uznana w 1886 roku przez Angielski Związek Kynologiczny. Ostatecznie FCI uznała rasę yorkshire terrier pod koniec 1954 roku.
Obowiązujący wzorzec psa yorkshire terrier został opublikowany 10.11.2011 roku. Według klasyfikacji FCI rasa należy do grupy 3 – teriery, sekcji 2 – teriery miniaturowe do towarzystwa. Yorkshire terrier to wyjątkowo uroczy przedstawiciel jednej z najmniejszych ras na świecie. Dorosły york osiąga wysokość około 20 centymetrów w kłębie i maksymalną wagę 3,2 kg. Wymiary samic i samców niewiele się różnią, jeśli w ogóle.
Yorkshire terriery mają proporcjonalną budowę ciała i wyprostowaną postawę, co sprawia, że prezentują się dumnie i godnie. Niewielką okrągłą głowę zdobią ciemne, błyszczące oczy o inteligentnym wyrazie, niezbyt długa kufa z czarnym nosem oraz małe, stojące uszy w kształcie litery V . Zwarty prosty tułów zakończony jest kopiowanym lub naturalnym, obficie porośniętym ogonem, noszonym nieco wyżej ponad linią grzbietu. Proste kończyny pokrywa płowo-złota sierść, stopniowo jaśniejąca od nasady po końcówki włosów.
Prawdziwą ozdobą yorkshire terrierów jest ich jedwabista lśniąca szata, która na tułowiu jest średniej długości (całkiem prosta), na głowie długa, w żywo płowo-złotej podpalanej barwie. Na kufie włos powinien być bardzo długi w odcieniu stalowo-niebieskim, a na klatce piersiowej w barwie intensywnie płowej.
Yorkshire terrier to pies o silnym charakterze. Dziarsko i z odwagą stawia czoła otoczeniu. Zawsze jest gotowy do obrony siebie oraz swojej rodziny. Najwyraźniej nieświadomy swoich rozmiarów, śmiało podchodzi do wyzwań, niestety w tym do znacznie większych czworonogów.
Yorkshire terrier ma wszechstronną naturę. Z jednej strony lubi być głaskany, przytulany, z drugiej potrzebuje przygód i ekscytujących zabaw. To może być zadziwiające, ale ten drobnej budowy pies odznacza się aktywnym i wyjątkowo żywym temperamentem. Lubi się wyszaleć na świeżym powietrzu, potrzebuje dużej dawki aktywności, aby wykorzystać swoją potrzebę ruchu i inteligencję. Trzy spacery w ciągu dnia to w przypadku yorkshire terriera absolutne minimum.
Ze względu na swój rozmiar można go z łatwością zabrać ze sobą wszędzie i odkrywać nowe tereny spacerów z psami. Zawsze jednak należy mieć go na oku, gdyż mały łobuz ze względu na swój silny instynkt łowiecki lubi uciekać w zarośla. Uwielbia także kopać. Wskazane jest, aby dać mu możliwość zrobienia dołka na zewnątrz – w przeciwnym razie sam go stworzy gdziekolwiek, a wynik tej pracy może nie być zbyt ciekawy. Innymi aktywnościami, którymi można zainteresować yorkshire terriery są poszukiwania i polowania. Dzięki zabawowej naturze psy tej rasy mogą szybko ekscytować się kursami zręcznościowymi lub grami w aportowanie. Jeśli zapewnisz swojemu pupilowi różnorodne zajęcia, będziesz mieć u swego boku psa zrównoważonego i towarzyskiego. Poręczny, niewielki rozmiar sprawia, że nadaje się do trzymania w mieszkaniu – pod warunkiem, że często wychodzi na zewnątrz, aby jego energia mogła swobodnie płynąć.
Mało który pies lubi zostawać sam w domu, a aktywny york nie jest tu wyjątkiem. Nie należy zostawić pupila samego więcej niż na pięć godzin. Oczywiście najpierw należy nauczyć go przebywania w samotności. Najlepiej zacząć szkolenie małymi krokami już w okresie szczenięcym. Po powrocie do domu trzeba od razu poświęć swój czas małemu przyjacielowi, w formie zabawy, pieszczot i spaceru.
Yorkshire terrier kocha swojego opiekuna, szybko buduje z nim silną więź, w równie uczuciowy, ciepły, przyjacielski i zabawny sposób potrafi traktować swoich bliskich. Czasami jednak może okazywać dominujące oblicze i gwałtownie domagać się spełnienia swoich życzeń, najczęściej poprzez szczekanie. Te elementy usposobienia oraz zaskakująco donośny głos (cecha typowa dla terierów), są wskazaniem, dla którego nieustraszony pupil powinien być wcześnie socjalizowany. Te inteligentne małe psy szybko się uczą, biorąc jednak pod uwagę ich silne ego, łatwiej jest szkolić
yorkshire terriera w szczenięcym okresie, niż przełamywać złe nawyki w późniejszym etapie życia.
York zazwyczaj bardzo dobrze toleruje dzieci, należy jednak wcześniej nauczyć pociechę jak traktować czworonożnego przyjaciela lub nadzorować ich wspólne zabawy. Czasami może się zdarzyć, że dziecko nieświadomie zrobi psu krzywdę, a wtedy york może zareagować instynktownie i podrapać lub ugryźć malucha. Najczęściej jednak yorkshire terier jest w pełnej gotowości do zabaw i szaleństw z pociechami.
Ta filigranowa postura, zawadiackie spojrzenie, radosne usposobienie sprawiają, że aż się chce rozpieszczać tego małego urwisa. Zdecydowanie nie należy tego robić. Właściwe szkolenie oparte na pozytywnym wzmocnieniu jest koniecznością dla yorkshire terriera. I najlepiej, rozpocząć je jak najwcześniej. Jeśli pupil nie zostanie odpowiednio przeszkolony, może się zdarzyć, że dominujące cechy charakteru i wrodzona pewność siebie staną się kłopotliwe i w znacznym stopniu zaburzą relację między psem a opiekunem i otoczeniem. Dlatego na opiekunie spoczywa odpowiedzialność za naukę pupila prawidłowego zachowania w życiu codziennym, w stosunku do siebie, innych ludzi (dzieci), zwierząt. Jeśli yorkshire terrier już od najmłodszych lat będzie przyzwyczajany do obecności innego zwierzęcia w domu (w tym kota), z łatwością może zapanować nad swoimi instynktami myśliwskimi.
Kolejną kwestią jest fakt, iż z powodu swojej czujności, w połączeniu z pewnością siebie, instynktem obronnym oraz być może chęcią popisywania się, yorkshire terrier ma tendencję do głośnego „komentowania” intrygujących akcentów otoczenia. Jeśli opiekun od początku nie zapanuje nad tym zachowaniem, pupil z pewnością wyrośnie na uciążliwego szczekacza, który ciągle wywołuje kłopoty. Dlatego należy poświęcić czas na cierpliwe, konsekwentne i przyjazne szkolenie swojego czworonożnego przyjaciela, ukierunkowane na wyciszenie i ograniczenie nadmiernej szczekliwości.
Długa sierść wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Oprócz codziennego szczotkowania i czesania, do rytuału należy dołączyć dbałość o skórę wokół oczu, stan zębów, regularne czyszczenie uszu i przycinanie pazurów. Ponadto zaleca się kąpanie yorkshire teriera specjalnym szamponem dostosowanym do konkretnego typu owłosienia, mniej więcej raz w tygodniu.
Ważne jest, aby nie lekceważyć brązowych przebarwień sierści pod oczami, które mogą być symptomem problemów zdrowotnych u pupila. Przebarwienia mogą mieć różną przyczynę, dlatego jeśli pojawią się zacieki pod oczami psa, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii i postępować według jego zaleceń. Najczęściej za ciemne plamy odpowiadają drożdżaki oraz bakterie, które za sprawą łez, zyskują sprzyjające środowisko do rozwoju na skórze. Na co dzień warto więc robić wszystko, aby zminimalizować łzawienie. Przede wszystkim długą sierść na głowie można związać lub spiąć spinką, tak, aby włosy nie wpadały do oczu.
Należy również zadbać o to, aby sierść yorkshire terriera nie była zbyt długa i nie utrudniała psu poruszania się. Ponieważ mały pupil nie zmienia swojej sierści, należy ją regularnie przycinać lub strzyc, zazwyczaj mniej więcej co miesiąc. Zwykle kompleksowa pielęgnacja i strzyżenie yorka zajmuje doświadczonemu groomerowi około 2 godziny. Na samodzielne strzyżenie należy zarezerwować prawie 3 godziny.
Yorkshire terrier ma bardzo wrażliwy układ pokarmowy, szczególnie źle reaguje na zmiany karmy, należy więc zachować ostrożność w kwestii jedzenia. Jeśli dobierzemy mu odpowiednią karmę zdecydowanie warto się jej trzymać. Karma powinna być wysokiej jakości, najlepiej specjalnie dedykowana tej rasie lub przeznaczona dla małych psów. Ten rodzaj karmy posiada odpowiedniej wielkości granulki oraz zbilansowany skład, zawierający wszystkie niezbędne składniki odżywcze. Dietę można urozmaicać samodzielnie przygotowanymi posiłkami ze świeżych składników. Należy jednak pamiętać, aby każda porcja zawierała wszystkie niezbędne składniki pokarmowe. Aby unikać nadwagi u psa, przy doborze ilości podawanego pożywienia (zarówno suchej, jak i mokrej karmy), należy uwzględnić kilka czynników, w szczególności: wiek, płeć, stan zdrowia, stopień aktywności oraz wagę yorkshire teriera. Na ogół zapotrzebowanie aktywnych yorków sięga 200 kalorii dziennie.
U yorkshire terrierów występują choroby specyficzne dla rasy, w szczególności:
Yorki podatne są również na zapalenie oskrzeli, problemy stomatologiczne (m.in.: próchnica, stany zapalne dziąseł), schorzenia naczyniowo – sercowe, a także wspomniane wyżej problemy trawienne. Kluczowym elementem w profilaktyce tych schorzeń, poza świadomością zagrożeń, jest kompleksowa opieka zdrowotna, uwzględniająca zaspokajanie potrzeb pupila na co dzień, w połączeniu z regularnymi badaniami kontrolnymi u weterynarza i realizacją kalendarza zalecanych szczepień.
Przed wyborem czworonożnego przyjaciela najlepiej wyszukać sprawdzone hodowle, których celem jest minimalizowanie ryzyka wystąpienia chorób genetycznych oraz wad wrodzonych i wyhodowanie jak najzdrowszych szczeniąt. Z pewnością warto też zajrzeć do schroniska, ponieważ niestety zdarza się, że yorkshire terriery również tracą swoje domy. Przed zakupem lub adopcją yorka osoby zainteresowane powinny zawsze przyjrzeć się bliżej portretowi rasy, aby mieć pewność, że to właściwa decyzja. Dla ułatwienia wyboru ujęliśmy najważniejsze cechy yorkshire terriera w pigułce:
Orzechy zawierają mnóstwo zdrowych kwasów tłuszczowych, są bogatym źródłem minerałów i witamin, a także elektrolitów i innych składników odżywczych, w tym potasu, sodu, fosforu i magnezu. Ponieważ są produktem naturalnym, można zakładać, że orzechy doskonałe pasują do diety naszego pupila. Ale czy to rzeczywiście prawda? Odpowiedź w dużej mierze zależy od rodzaju orzechów oraz stanu zdrowia psa. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku czworonożnych przyjaciół borykających się z alergią pokarmową, nietolerancją pokarmową lub nadwagą.
Współistnienie człowieka i psa zawsze powinno być postrzegane jako partnerstwo. Bez wątpienia, aby ta relacja była jak najbardziej harmonijna, oboje partnerzy muszą przestrzegać przyjętych zasad. Ponieważ jednak w zespole człowiek – pies każdy żyje inaczej, ma inne potrzeby i inne doświadczenia, na opiekunie spoczywa obowiązek nauczenia czworonożnego przyjaciela powstrzymywania się od pewnych zachowań i szanowania granic. Najlepszym sposobem na osiągnięcie tego celu jest pozytywne wzmocnienie pożądanych działań oraz nauka psa komendy „nie wolno”.
Nudności i wymioty należą do częstych problemów zdrowotnych psów. Każdy przypadek, gdy czworonożny przyjaciel wymiotuje jest inny i należy do niego podejść indywidualnie. Zakres przyczyn tego zaburzenia jest szeroki. Do najczęściej spotykanych należą: nietolerancja pokarmu, połknięcie ciała obcego, niestrawność lub inne zaburzenia żołądkowo- jelitowe. W większości przypadków objawy mają charakter krótkotrwały i nie stanowią powodu do zmartwień. Istnieje jednak szereg poważnych chorób, które dają symptomy w postaci wymiotów. Częste i uporczywe wymioty mogą wskazywać na schorzenie, które wymaga bezzwłocznego leczenia. Z tego powodu, jeśli wymioty u psa nie ustają, pojawiają się objawy towarzyszące lub stan pupila się pogarsza, konieczna jest natychmiastowa wizyta u weterynarza.
