Shar Pei – pies z piaskową skórą

. Shar Pei – historia rasy

Nazwa „shar pei” pochodzi od kantońskiego wyrażenia „sa pieh”, co oznacza „piaskową skórę” i odnosi się do szorstkiej, szczeciniastej sierści przedstawicieli tej rasy. Pochodzący z południowych prowincji Chin, shar pei ma 2000-letnią historię, która sięga czasów dynastii Han. Ten wytrzymały, inteligentny pies był wykorzystywany przez chińskich rolników do polowań, pilnowania i ochrony żywego inwentarza przed drapieżnikami i złodziejami. Przez większość swojej historii shar pei był uważany za psa bojowego, walczył między innymi u boku rzymskich legionistów, a w średniowieczu podczas wojen niosił kotły z wrzącą smołą. Z przekazów pisemnych wynika, że przedstawiciele tej rasy wykorzystywani byli również do psich walk. Istnieją powody, by sądzić, że wtedy zwierzęta te były znacznie większe, a ich waga sięgała nawet 80 kilogramów.

Mocne szczęki i kłująca sierść stanowiły atut w walkach, a fałdy chroniły najbardziej wrażliwe miejsca przed uszkodzeniami. Kiedy w latach 40. XX wieku komunistyczny rząd chiński nałożył ogromny podatek na wszystkie psy, hodowla shar-pei praktycznie zniknęła. Jednak wytrwałe starania hodowców z Hongkongu i Stanów Zjednoczonych zapewniły rasie przetrwanie. Pierwszy wzorzec rasy został zatwierdzony w 1976 roku. Według klasyfikacji FCI shar pei należą do grupy drugiej: sznaucery, pinczery, szwajcarskie psy pasterskie, rasy pokrewne, sekcji drugiej: molosy, typ dogowaty.

Wygląd Shar Pei

Shar Pei to zwarty, krępy pies o kwadratowej sylwetce. Unikalny wygląd nadają mu fałdy skórne na głowie i kłębie, małe uszy oraz tzw. “hipopotamia” kufa . Samce są wyższe i bardziej umięśnione, mają około 50 cm wzrostu w kłębie i ważą 23-25 kg, podczas gdy suczki osiągają wysokość średnio 45 cm i 20-22 kg wagi.

• Głowa – szeroka i płaska, z umiarkowanym stopem między koroną a szeroką, mocną kufą, która nie zwęża się w kierunku nosa. Fałdy skóry wokół czoła i oczu sprawiają, że pies marszczy brwi, nawet gdy jest zrelaksowany.
• Uszy – bardzo małe w stosunku do proporcji psa, mają trójkątny kształt i składają się do przodu.
• Oczy – średniej wielkości, w kształcie migdała, różniące się kolorem w zależności od barwy sierści.
• Szczęki – potężne (zgryz nożycowy). Pigmentacja dziąseł, warg i języka jest wyraźna: powinny być niebiesko-czarne, chociaż u niektórych przedstawicieli mają odcień lawendy.
• Rama – powinna mieć taką samą długość od kłębu do pośladków, jak wysokość od ziemi do kłębu.
• Kończyny przednie i tylne – wyraźnie umięśnione, nadają mocny, atletyczny wygląd (fałdy skórne są niepożądane).
• Ogon – gruby u nasady, zwęża się do cienkiego czubka.
• Sierść – składa się jedynie z włosa okrywowego, bez podszerstka. Krótka i szorstka, w dotyku przypomina zarost. Może mieć dowolny jednolity kolor z wyjątkiem białego. Najczęściej spotyka się: czerwony, czarny, czekoladowy, morelowy, śmietankowy, niebieski i lawendowy. Plamy są niedozwolone, choć możliwe są ciemniejsze (wzdłuż kręgosłupa i na uszach) i jaśniejsze (ogon i tył ud) obszary sierści.

Charakter

Shar pei to inteligentny, niezależny, umiarkowanie aktywny „filozof”. Jest przede wszystkim opiekunem i stróżem swojej rodziny. Wobec bliskich jest niezwykle otwarty i towarzyski, bardzo lubi spędzać z nimi czas. Wyróżnia się wielką życzliwością, serdecznością i oddaniem. Jednak w przypadku nieznajomych jest na ogół wycofany, niekomunikatywny i nieufny. W związku z tym zazwyczaj będzie uważnie monitorować zachowanie obcych i w chwili zagrożenia natychmiast stanie do obrony. Aby uniknąć agresji wobec innych zwierząt i nieznajomych, socjalizację shar pei realizuje się od najmłodszych lat i uczy się go spokojnego reagowania na różne bodźce zewnętrzne.

Przedstawiciel tej rasy, pomimo posłuszeństwa i oddania właścicielowi, odznacza się mocnym charakterem, dumną i niezależną postawą, dlatego potrzebuje doświadczonego oraz cierpliwego opiekuna, który zasłuży na autorytet, a także uznanie w oczach zwierzęcia. Shar pei dobrze się czuje w mieszkaniu (nawet niewielkim), a pozostawiony sam nie wykazuje skłonności do destrukcji i bałaganienia w domu. Chociaż jego poziom energii nie jest zbyt wysoki, potrzebuje spacerów i ćwiczeń (około godziny dziennie), aby utrzymać mięśnie w dobrej kondycji.

Zdrowie

Wśród schorzeń dotykających tę rasę można wymienić:

• Gorączkę shar pei, która objawia się obrzękiem stawu skokowego (jednego lub obu), w konsekwencji nagłego wzrostu temperatury do 39-42 ° C, któremu towarzyszą bóle brzucha, wymioty, biegunka. Uważa się, że jest dziedziczna. Zwykle pojawia się w 18-tym miesiącu życia. Terapia polega na leczeniu zachowawczym, pozwalającym złagodzić objawy choroby. Podaje się leki obniżające temperaturę i obnizające próg bólu.
• Niedoczynność tarczycy, która prowadzi do epilepsji, łysienia, otyłości, przebarwień, piodermii (ropne zapalenie skóry) i innych problemów dermatologicznych, a w szczególnie ciężkich przypadkach do letargu. Leczenie polega na podawaniu leków hormonalnych i zmianie diety.
• Dysplazja stawu łokciowego lub biodrowego to choroba zwyrodnieniowa, która może prowadzić do zapalenia stawów i kulawizny.
• Nużyca – pojawienie się obszarów zaczerwienionej, łuszczącej się skóry, wypadanie włosów spowodowane zakażeniem pasożytami skóry.
• Pioderma to infekcja bakteryjna, która powoduje nagromadzenie ropy w zewnętrznych warstwach skóry i w pobliżu mieszków włosowych.
• Łojotok to stan zapalny skóry, który jest najczęściej wynikiem chorób alergicznych, zakaźnych i pasożytniczych oraz problemów z układem odpornościowym, hormonalnym czy przemianą materii.
• Zwichnięcie rzepki – wrodzone lub nabyte przemieszczenie rzepki w stosunku do normalnej pozycji.
• Osteochondroza – nieprawidłowy rozrost chrząstki, powodujący bolesną sztywność stawu.Skręt żołądka jest stanem niebezpiecznym, który wiąże się z rozdęciem żołądka uwięzionym powietrzem, w wyniku zbyt szybkiego wchłaniania dużej ilości pokarmu. Prowadzi to do naruszenia normalnego przepływu krwi i gwałtownego spadku ciśnienia. Wymaga natychmiastowej pomocy weterynaryjnej! Alarmujące objawy to: niespokojne zachowanie, wzdęcia, nadmierne ślinienie i nieskuteczne odruchy wymiotne.
• Jaskra – zwiększone ciśnienie śródgałkowe, prowadzące do zaniku nerwu wzrokowego i utraty wzroku.
• Entropion to nieprawidłowa pozycja powiek, w której wolny brzeg powieki dolnej (rzadziej górnej) zakręca w kierunku gałki ocznej i stale uszkadza jej powierzchnię, powodując stan zapalny rogówki i w konsekwencji utratę wzroku.

Średnia długość życia psów rasy shar pei wynosi 9-11 lat.

Pielęgnacja

Dbanie o piękny, zdrowy wygląd krótkiej sierści shar pei nie jest trudne. Wymagane jest jednak stałe monitorowanie fałd skórnych, które są szczególnie wrażliwe i podatne na stany zapalne. Regularne szczotkowanie, a także kąpiele z uzyciem szmaponu o neutralnym pH wystarczą, aby utrzymać zdrową sierść. Należy jednak pokreślić, że przedstawiciele tej rasy na ogół nie lubą zabiegów wodnych. Warto ich przyzwyczajać do pielęgnacji od szczenięcia. Po kąpieli należy jak najdokładniej osuszyć skórę w fałdach, najlepiej suszarką do włosów, można również użyć talku lub specjalnego proszku dla psów.

Do czyszczenia sierści shar-pei można użyć gumowej rękawicy lub szczotki o krótkim włosiu. Podczas sezonowego linienia (wiosna i jesień) należy czesać sierść częściej, niż w pozostałych okresach. Podobnie jak wszystkie inne psy, shar pei wymaga również regularnej pielęgnacji oczu, zębów, uszu i pazurów. Przy czyszczeniu uszu należy zachować wyjątkową ostrożność, ponieważ shar pei mają cienkie kanały słuchowe, które można łatwo uszkodzić. Dlatego warto skorzystać z porady specjalisty, który pokaże i objaśni, jak właściwie dbać o uszy pupila.

Ciekawostki o Shar Pei

• Shar Pei pochodzi z Chin i uważa się, że ma wspólne korzenie z mastifem tybetańskim i chow chow.
• Źródła wskazują, iż wiek rasy może sięgać nawet 3 tysięcy lat.
• Najnowsze badania genetyczne naukowców z University of Washington w Seattle wykazały, że przyczyną powstawania fałd skórnych charakterystycznych dla rasy shar pei jest mutacja genu HAS2, który odpowiada za produkcję enzymu o fundamentalnym znaczeniu dla powstawania komórek skóry. Zakładają, że usterka DNA, która doprowadziła do powstania niezwykłego szczeniaka, została zauważona i wzmocniona przez starożytnych chińskich hodowców.

Może ci się spodoba:

• Hawańczyk – pies, który zaraża optymizmem
• Łupież u psa – jak sobie z nim poradzić?
• Seter Irlandzki – urodzony sportowiec i towarzyski myśliwy
• Samoyed – łagodny, towarzyski i elegancki
• Amstaff – oddany i towarzyski, ale tylko w dobrych rękach!