Hawańczyk to wyjątkowo radosny pies, który swoim optymizmem zaraża wszystkich domowników. Jest czuły, oddany i przyjaźnie nastawiony do otoczenia. Ten pełen werwy czworonóg jest wspaniałym towarzyszem dla całej rodziny. Uwielbia zabawy, spacery i z entuzjazmem reaguje na nowe wyzwania.
Hawańczyk został nazwany na cześć stolicy Kuby, Hawany. Pies ten zalicza się do rodziny biszonów pochodzącej z rejonu Morza Śródziemnego, które migrowały wraz z ludźmi do różnych części świata. Na Kubie hawańczyk zadomowił się za sprawą hiszpańskich osadników na początku XVII wieku i był ozdobą w domach plantatorów oraz arystokracji. Przez setki lat czworonóg ten rozpowszechnił się wśród ludzi bogatych i był ulubieńcem dobrze urodzonych dam. Wiele wizerunków tego psiaka pochodzi z XV-XVII w. Hawańczykiem fascynował się m.in. Charles Dickens, a później Ernest Hemingway, w czasie swojego 20-letniego pobytu na Kubie.
Uważa się, że hawańczyk wywodzi się z dwóch już nie istniejących ras: Bichon Tenerife i Blanquito de le Habana – małych czworonogów, o długiej i jedwabistej sierści. W czasie rewolucji kubańskiej w 1959 roku, kilka hawańczyków przedostało się do USA wraz z uchodźcami i od tego czasu przedstawiciele tej rasy zaczęły zdobywać dużą popularność na kontynencie północnoamerykańskim. W 1963 roku FCI sklasyfikowała hawańczyka jako rasę. 1979 r. to rok w którym w Ameryce powstał Klub Miłośników Hawańczyka, a w 1996 r. American Kennel Club oficjalnie uznał tę rasę za psa salonowego (Toy Group). Hawańczyk został uznany za kubańskiego psa narodowego, w roku 1992 wydano oficjalny znak tej rasy.
Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.
Hawańczyk jest małym i bujnie owłosionym czworonogiem, należącym do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowany do sekcji biszonów (FCI: grupa IX, sekcja 1, nr wzorca 250). Jego waga wynosi 4 – 7 kg, wzrost waha się między 23 – 27 cm, a długość życia to 13 – 15 lat. Sylwetka hawańczyka wpisuje się w prostokąt, przy tułowiu dłuższym niż jego wysokości w kłębie. Charakterystyczną cechą hawańczyka jest długa, falująca szata, która jest miękka i jedwabista w dotyku. Włosy mogą układać się w loki. Pies ten posiada długą okrywę z włosa i wełnisty podszerstek (zazwyczaj słabo rozwinięty). Kręcona lub szorstka sierść nie jest pożądana. Włosy hawańczyka muszą być puszyste i swobodnie falować w ruchu. Szczeniak ma bardziej miękką teksturę szaty i krótsze włosy.
Maść hawańczyka może być różnej barwy, ale najczęściej spotykanym kolorem jest tytoniowy, (hawana). Często występuje także w kolorze czarnym, białym, popielatym i mahoniowym. Oczy hawańczyka są dość duże, migdałowate, w brązowym odcieniu. Przysłania je gęsta grzywka. Nos może być czarny lub brązowy. Uszy osadzone wysoko, szpiczaste, opadające, ukryte w masie owłosienia. Posiada zgryz nożycowy.
Hawańczyk jest bardzo radosnym, kochającym zabawę psiakiem. Jest towarzyski i nie lubi przebywać w domu sam. Uwielbia swoją rodzinę i łatwo dostosowuje się do domowego harmonogramu dnia oraz stylu życia. Jest czułym pupilem, kochającym dzieci, niestrudzonym w zabawach z nimi. Wykazuje jednak skłonności do psocenia, zwłaszcza jeśli nie poświęci mu się należytej uwagi i nie zapewni wystarczającej liczby zabawek. Nie jest nadmiernie szczekającym psem, ale uruchomi alarm, gdy goście zbliżą się do jego domu. Po chwili jednak wita ich przyjaźnie. Hawańczyk dobrze dogaduje się z innymi czworonogami, bez problemu zaakceptuje koty. Pies tej rasy jest doskonałym towarzyszem na spokojne spacery, dłuższe przejażdżki rowerowe (w koszyku, przyczepce). Może zamieszkać w bloku, w domu z ogródkiem, jednak powinien nocować w mieszkaniu, a nie np. w kojcu w ogrodzie.
Hawańczyk jest typowym psem do towarzystwa, który doskonale współpracuje z opiekunem. Świetnie odnajduje się w sportach takich jak agility czy flyball, a także pracując jako pies terapeuta. Znane są psy tej rasy, które są przewodnikami osób niesłyszących.
Pies rasy hawańczyk szybko się uczy i właśnie ta umiejętność był wykorzystywana przed laty podczas jego występów w cyrku. Uwielbia, gdy jest chwalony za jego wysiłki w szkoleniu. Lubi także popisywać się sztuczkami i często wykonuje je bez komendy, aby zwrócić na siebie uwagę. Jego wychowanie powinno obejmować wczesną socjalizację, konsekwentny i przyjazny trening.
Hawańczyk jest psem wymagającym codziennej pielęgnacji. Jego włosy mogą osiągać długość 18 cm. Sierść należy wyczesywać każdego dnia, a kąpać co tydzień. Jeśli dorosły przedstawiciel tej rasy strzyżony jest co 6 – 8 tygodni, wtedy można stosować kąpiele nieco rzadziej ( co 3-4 tygodnie). Opadające na oczy włosy można spinać. Nie należy ich jednak przycinać zbyt krótko.
Sierść szczeniaka wymaga szczotkowania kilka razy w tygodniu, ponieważ jego futerko skręca się w naturalny sznurek. Jeśli opiekun zrezygnuje z częstego wyczesywania, wtedy szata hawańczyka pokrywa się oryginalnymi splotami. Pies jednak wymaga cotygodniowej kąpieli, po której należy jego sierść dokładnie
wysuszyć i skontrolować uszy. Ponadto, comiesięczne przycinanie paznokci i mycie zębów dwa razy w tygodniu, należą do obowiązkowych zabiegów pielęgnacyjnych.
Hawańczyk uznawany jest za rasę długowieczną( dożywa nawet15 lat) i zdrową. Zdarzają się u niego choroby oczu, np. zaćma, szmery serca oraz wypadanie rzepek kolanowych, które są typowe dla ras miniaturowych. Do mniej spotykanych dolegliwości można zaliczyć: postępujący zanik siatkówki i dysplazję stawu biodrowego.
Ze względu na rodzaj szaty, hawańczyk jest jedną z ras polecanych dla alergików.
Nużyca u psa jest pasożytniczą chorobą zapalną skóry o podłożu genetycznymi lub immunologicznym. Wywoływana jest przez roztocza, które w wyniku nadmiernego, patologicznego namnażania się w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych, doprowadzają do łysienia, łuszczenia się skóry, krost, czyraków, rumienia oraz wtórnych infekcji. Chociaż jest schorzeniem, które nie zagraża życiu psa, nie należy jej bagatelizować!
Owczarek kaukaski jest przedstawicielem pasterskiej rasy psów stróżujących, wywodzącym się z rejonu gór Kaukazu. Od wieków był używany do ochrony domostw przed intruzami oraz zwierząt gospodarskich przed różnymi drapieżnikami. Trudno jest przejść obojętnie obok tego majestatycznego, silnego i pewnego siebie czworonoga. Jego sylwetka robi ogromne wrażenie, wzbudzając zachwyt i respekt.
Człowiek od wieków wykorzystywał doskonały węch psa do poszukiwań i polowań. Węch stanowi najbardziej rozwinięty zmysł czworonoga, za sprawą specyficznej budowy jego nosa. Oznacza to, że z jednej strony ten super zmysł może stanowić wielki atut, z drugiej pewne zapachy mogą być dla niego nieprzyjemne i stanowić duży dyskomfort. Dlatego z troski o swojego pupila warto dowiedzieć się jakiego zapachu nie lubią psy?
