Delikatny praski ratler jest jednym z najmniejszych ps贸w na 艣wiecie. Pomimo niewielkich rozmiar贸w odznacza si臋 ogromnych temperamentem i du偶膮 pewno艣ci膮 siebie. Jest wszechstronnym, pe艂nym uroku towarzyszem, kt贸ry dostarcza wiele rado艣ci swojemu w艂a艣cicielowi i wszystkim domownikom.
Praski ratler ma drobn膮, muskularn膮 sylwetk臋. Mierzy od 20 do 23 centymetr贸w i wa偶y oko艂o 2,6 kilograma. Ma kr贸tk膮, cienk膮 i l艣ni膮c膮 sier艣膰, najcz臋艣ciej w kolorze czarnym (czarnym podpalanym), br膮zowym z podpalanymi znaczeniami, niebiesko-podpalanym, szarym, a tak偶e w odcieniu 偶贸艂tym lub czerwonym. Odmiana z umiarkowanie d艂ugim futrem posiada fr臋dzle na uszach, zadzie i ogonie. G艂owa ratlera praskiego ma kszta艂t wyd艂u偶ony, a kufa nie przekracza po艂owy d艂ugo艣ci g艂owy. Stop jest wyra藕ny, klatka piersiowa si臋ga do po艂owy wysoko艣ci w k艂臋bie. Oczy w kszta艂cie migda艂贸w s膮 szeroko rozstawione i pasuj膮 do koloru sier艣ci. Osadzone daleko do ty艂u uszy s膮 spiczaste, tr贸jk膮tne, naturalne stoj膮ce, w niekt贸rych przypadkach lekko z艂o偶one. Ko艅czyny przednie i tylne s膮 dobrze umi臋艣nione. Praski ratler posiada 艣redniej d艂ugo艣ci, mocny ogon, zw臋偶aj膮cy si臋 ku ko艅cowi, noszony zazwyczaj prosto lub lekko zagi臋ty w 艂uk nad grzbietem.
Praski ratler by艂 hodowany przez czesk膮 szlacht臋 ju偶 w 艣redniowieczu. W p贸藕niejszym okresie by艂 wykorzystywany g艂贸wnie do 艂apania lub odstraszania szczur贸w i myszy. Dzi臋ki niewielkiej posturze, wyostrzonemu w臋chowi, wytrwa艂o艣ci i wrodzonej zwinno艣ci dociera艂 do ka偶dej kryj贸wki. Sukcesy w zwalczaniu gryzoni przysporzy艂y mu zwolennik贸w nawet na czeskim dworze kr贸lewskim. Szybko podbi艂 serca arystokrat贸w i sta艂 si臋 popularnym psem do towarzystwa. W drugiej po艂owie XIX wieku rasa popad艂a w zapomnienie i na pocz膮tku nast臋pnego stulecia istnia艂y ju偶 tylko nieliczne hodowle. Na szcz臋艣cie w latach 80. ubieg艂ego wieku ras臋 z powodzeniem odtworzono i obecnie ma si臋 ca艂kiem dobrze. Zgodnie z klasyfikacj膮 Mi臋dzynarodowej Federacji Kynologicznej, praski ratler nale偶y do grupy IX, sekcji 9, ps贸w ozdobnych i do towarzystwa.
Oto sugerowane rozmiary, jakie b臋d膮 pasowa膰 na doros艂e psy tej rasy. Zosta艂y dobrane na podstawie d艂ugoletniego do艣wiadczenia w szyciu akcesori贸w oraz najcz臋stszych wybor贸w innych opiekun贸w ps贸w tej rasy. Pami臋taj, tylko zmierzenie da 100% pewno艣膰 - ka偶dy pies jest inny.
Praski ratler jest bardzo towarzyski i tworzy niezwykle siln膮 wi臋藕 z opiekunem. Cierpliwe, przyjazne i konsekwentne wychowanie (z mi艂o艣ci膮 i spokojem ) sprawia, 偶e staje si臋 lojalnym, pos艂usznym towarzyszem. Z 艂atwo艣ci膮 dostosuje si臋 do stylu 偶ycia w艂a艣ciciela, pod warunkiem, 偶e ma zapewnion膮 wystarczaj膮c膮 porcj臋 zabaw i wyzwa艅 umys艂owych. Wobec obcych na pocz膮tku jest pow艣ci膮gliwy i ostro偶ny, jednak szybko si臋 zaprzyja藕nia i ju偶 po chwili jest zainteresowany g艂askaniem.
Praski ratler dobrze czuje si臋 w towarzystwie dzieci, zw艂aszcza tych, kt贸re s膮 艣wiadome jego delikatnej postury. R贸wnie dobrze dogaduje si臋 z psami i kotami, cho膰 mniejsze od siebie zwierz臋ta (艣winki morskie, chomiki) mo偶e uzna膰 za ofiary. Ten figlarny czworono偶ny przyjaciel jest inteligentnym, poj臋tnym uczniem. Uwielbia regularne spacery i urozmaicony tryb 偶ycia. Cieszy si臋 ze wsp贸lnych wypraw, wizyt w restauracjach, podr贸偶y. 艢wietnie radzi sobie w psich sportach. Agility, psi taniec czy coursing dostarczaj膮 mu wiele rado艣ci. Z ca艂膮 pewno艣ci膮 praski ratler jest 艣wietnym kompanem dla mi艂o艣nik贸w aktywnego trybu 偶ycia.
Praskie ratlery uchodz膮 za zdrowe i wytrzyma艂e czworonogi. Choroby genetyczne dotykaj膮 t臋 ras臋 bardzo rzadko. Nale偶y jednak zwr贸ci膰 szczeg贸ln膮 uwag臋 na schorzenia typowe dla bardzo ma艂ych ras. Nale偶y do nich dysplazja stawu 艂okciowego, kt贸ra w tym przypadku ma g艂贸wnie charakter posturalny. Cz臋ste skakanie z wysokich powierzchni obci膮偶a stawy 艂okciowe i sprzyja dysplazji w starszym wieku. Wchodzenie po schodach jest r贸wnie偶 uci膮偶liwe i nale偶y ograniczy膰 do minimum takie sytuacje. Poniewa偶 praski ratler ma bardzo delikatn膮 sylwetk臋, wykazuje tendencj臋 do 艂amania ko艣ci oraz zwichni臋cia rzepki. Dysfunkcja ta mo偶e powodowa膰 bolesne schorzenia stawu kolanowego, skutkuj膮ce na og贸艂 parali偶em. Z tego powodu nale偶y zawsze nadzorowa膰 zabaw臋 pupila z ma艂ymi dzie膰mi i zachowa膰 ostro偶no艣膰 podczas zabawy z silnymi, 偶ywymi psami. Poza tym niekt贸re szczeni臋ta maj膮 problemy z z臋bami mlecznymi, kt贸re nie wyrzynaj膮 si臋 i musz膮 zosta膰 usuni臋te chirurgicznie.
艢rednia d艂ugo艣膰 偶ycia przedstawicieli tej rasy wynosi od 12 do 14 lat.
Wa偶ne! Nale偶y pami臋ta膰 , 偶e praski ratler absolutnie nie znosi zimna i przy niskich temperaturach powinien nosi膰 ubranie.
Piel臋gnacja g艂adkiej sier艣ci praskiego ratlera jest niezwykle 艂atwa. Wystarczy regularne szczotkowanie, 2-3 razy w tygodniu. Kiedy pupil zmienia okryw臋, warto zwi臋kszy膰 cz臋stotliwo艣膰 czesania. Aby w tym okresie zminimalizowa膰 zrzucanie sier艣ci w mieszkaniu, najlepiej szczotkowa膰 j膮 ka偶dego dnia. Brud na futrze po spacerze mo偶na po prostu zetrze膰 wilgotn膮 艣ciereczk膮. Poniewa偶 ratler praski podatny jest na problemy z z臋bami, codzienna piel臋gnacja z臋b贸w nabiera istotnego znaczenia. Nale偶y r贸wnie偶 regularnie przemywa膰 sk贸r臋 wok贸艂 oczu, czy艣ci膰 uszy, sprawdza膰 pazury i w razie potrzeby je przycina膰.
Ze wzgl臋du na niewielkie rozmiary praski ratler wymaga niewielkiej ilo艣ci jedzenia, kluczow膮 zasad膮 w tym przypadku jest wi臋c jako艣膰 pokarmu zamiast ilo艣ci. Dbaj膮c o zdrowie, d艂ugo艣膰 oraz komfort 偶ycia pupila nale偶y zr贸wnowa偶y膰 stosunek suchej i mokrej karmy, stosowa膰 diet臋 z wysok膮 zawarto艣ci膮 mi臋sa (urozmaicon膮 owocami i warzywami), unika膰 cz臋stej zmiany karmy oraz regularnie podawa膰 odpowiednie suplementy i preparaty witaminowe.
Saneczkowanie u psa jest reakcj膮 na 艣wi膮d w okolicy odbytu, czyli w jednym z nielicznych miejsc, gdzie czworono偶ny przyjaciel nie mo偶e si臋 swobodnie podrapa膰. Pr贸buj膮c rozwi膮za膰 ten uci膮偶liwy problem, pies pociera zadem o pod艂o偶e, wyci膮gaj膮c tylne ko艅czyny mo偶liwie najdalej do przodu. Poniewa偶 na og贸艂 jest to dolegliwo艣膰, kt贸ra w wi臋kszo艣ci przypadk贸w sama nie znika, warto uda膰 si臋 po pomoc do weterynarza.
Pies, wchodz膮c do rodziny, staje si臋 jej integraln膮 cz臋艣ci膮. Ka偶da choroba czworono偶nego przyjaciela lub jego 艣mier膰 jest dla opiekuna bardzo ci臋偶ka i bolesna. Dlatego przed podj臋ciem decyzji o zakupie zwierzaka warto wiedzie膰 – ile lat 偶yj膮 psy? Dane w tym zakresie s膮 przybli偶one i zale偶膮 od wielu czynnik贸w. Na d艂ugo艣膰 偶ycia ps贸w maj膮 wp艂yw miedzy innymi: rasa, wielko艣膰, postura oraz og贸lny stan zdrowia. Wsp贸艂czesne badania dowodz膮 jednak, 偶e zbilansowana dieta, optymalna dawka aktywno艣ci fizycznej, w艂a艣ciwa piel臋gnacja i opieka mog膮 poprawi膰 jako艣膰 funkcjonowania, a tak偶e przed艂u偶y膰 偶ycie pupila.
Australian Cattle Dog, wychodowany do wymagaj膮cych zada艅, uwa偶any jest za niezwykle odwa偶nego i inteligentnego czworonoga. To niezawodny, lojalny i opieku艅czy towarzysz, posiadaj膮cy silne poczucie obowi膮zku.
