Lhasa Apso to inteligentny pies, który pomimo niewielkich rozmiarów jest nieprzekupnym strażnikiem. W kraju pochodzenia często porównywany jest do lwa, i chociaż wielu właścicieli opisuje go jako niezależnego oraz pewnego siebie czworonoga, ceniony jest za wielkie oddanie oraz lojalność.
Lhasa apso to bardzo stara rasa psów, wywodząca się z mistycznych, malowniczych gór Tybetu. Tybetańczycy nazywają tę rasę również „Seng Kye”, co oznacza „ryczącego lwa”. Pierwsze wzmianki o tych psach pochodzą z VIII wieku p.n.e., chociaż rasa mogła pojawić się w tym regionie znacznie wcześniej. Jeśli chodzi o rolę tych zwierząt w życiu ówczesnych ludzi, trudno uniknąć odniesień do religii. Według przekazów historycznych przedstawiciele tej rasy towarzyszyli mnichom w klasztorach oraz arystokracji i władcom tybetańskim.
W czasach, kiedy krajem rządziła religia Bon Po wierzono, że po śmierci dusza właściciela może wejść do ciała lhasa apso. I chociaż buddyści, którzy w VIII wieku naszej ery przejęli klasztory, nie podzielali wierzeń dotyczących transmigracji duszy, cenili tę rasę za inteligencję, zdolność do samodzielnego myślenia i umiejętności stróżujące. Powszechnie otaczano ją czcią i szacunkiem. Ponieważ wierzono, że lhasa apso przynoszą szczęście, po ustanowieniu buddyzmu, surowo zabraniano wywożenia psów z terytorium Tybetu, za wyjątkiem pojedynczych przypadków, kiedy to Dalajlama osobiście podarował wielkim osobistościom szczenięta lhasa apso jako święty dar.
Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.
Rasa lhasa apso została sprowadzona do Anglii w 1928 roku przez brytyjskiego pułkownika i w 1934 roku oficjalnie uznana przez Brytyjski Związek Kynologiczny. FCI (Fédération Cynologique Internationale) zarejestrowała lhasa apso pod numerem wzorcowym 227, w grupa 9 – psy ozdobne i do towarzystwa, w sekcji 5 – rasy tybetańskie.
Lhasa apso jest niewielkich rozmiarów psem o wydłużonej sylwetce i zwartej budowie ciała. Dorosłe suki osiągają 18–28 cm wysokości w kłębie i 4–6 kg wagi, natomiast psy 20–30 cm wysokości oraz 5–7 kg wagi. W wyglądzie lhasa apso szczególną uwagę przyciąga imponująco długa, prosta sierść, która wraz z dość gęstym podszerstkiem, tworzy wspaniałą okrywę, doskonale chroniącą przed zimnem i niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi. Głowa jest obficie owłosiona z opadającym włosem na oczy, bujną brodą oraz wąsami. Choć najbardziej ceniona jest sierść w odcieniu rudo – złotym, to rozpiętość kolorystyczna okrywy włosowej lhasa apso jest bardzo duża – od białej poprzez miodową, piaskową, brązową po czarną barwę. Lhasa apso nierzadko posiadają ciemne końcówki włosów na pysku i uszach.
Warto pamiętać, że hodowcy nie zawsze potrafią określić jaki kolor będzie miało futro szczeniaka w dorosłym życiu.
Lhasa apso powinien mieć smukłą sylwetkę z wcięciem na zakończeniu żeber. Osadzona na silnej szyi, lekko zwężająca ku dołowi, okrągła głowa posiada średniej wielkości stop, kilkucentymetrową kufę oraz zwisające uszy. Oczy są bardzo ciemne, w kształcie przypominającym migdały (nie są ani zapadnięte, ani wyłupiaste). Ogon, wysoko osadzony i bogato owłosiony, który noszony jest nad grzbietem, na końcu może być lekko zagięty. Obficie owłosione kończyny są krótkie, proste, mocne i dobrze kątowane.
Lhasa Apso ma przyjazne, wesołe usposobienie z nutą stanowczości i niezależności. Pomimo niewielkich rozmiarów jest urodzonym przywódcą i czasami lubi postawić na swoim. Przy właściwej socjalizacji staje się otwartym i łagodnym towarzyszem. Odznacza się dużą inteligencją, szybko się uczy, choć lubi również zamanifestować niechęć do treningów. Mimo niewielkich rozmiarów lhasa apso bez problemu może brać udział w długich spacerach, a nawet wyprawach trekkingowych po górach. Choć w tym zakresie zawsze warto wziąć po uwagę indywidualne upodobania pupila. Niektóre lhasa apso lubią towarzyszyć swoim właścicielom podczas joggingu lub uprawiania sportów, inne preferują spokojniejszy tryb życia.
W gronie rodzinnym wykazuje ogromną wrażliwość, dużą potrzebę akceptacji i kontaktu z domowinkami. Z łatwością potrafi wyczuć nastrój właściciela i dostosować się do niego. Natomiast wobec obcych jest wyjątkowo czujny, ostrożny i nieufny. Wczesna socjalizacja czworonożnego przyjaciela powinna być skoncentrowana na budowaniu pozytywnych skojarzeń w relacjach z ludźmi oraz innymi zwierzętami. Rasa wymaga konsekwentnego, cierpliwego, pełnego miłości wychowania, ponieważ psy te nie wybaczają błędów.
Długą sierść lhasa apso wymaga starannej systematycznej pielęgnacji, dlatego warto od szczenięcia przyzwyczajać pupila do częstego czesania, strzyżenia i kąpieli. Twardy włos okrywowy wraz z gęstym podszerstkiem należy szczotkować 2-3 razy w tygodniu. W przypadku delikatnego, miękkiego włosa nawet codziennie. Przed zabiegiem warto sierść spryskać odżywką. Dzięki temu, że okrywa lhasa apso nie ma skłonności do kołtunienia oraz filcowania się, zabiegi nie są trudne ani uciążliwe. Co jest również istotne, czworonożny przyjaciel prawie nie linieje, a jego długi włos jest łatwy do usunięcia z ubrań, tapicerki i dywanu.
Ponieważ rasa ma tendencję do próchnicy, należy w szczególny sposób dbać o zęby pupila. Ze względu na skłonność do infekcji spojówek, okolice oczu powinny być również przemywane codziennie. Psa lhasa apso kąpiemy tylko wtedy, gdy jest to konieczne. Podczas kąpieli najlepiej używać szamponu dla psów długowłosych, a po zabiegu nałożyć balsam, który ułatwi dokładne rozczesanie sierści. Co miesiąc przycinamy włosy na łapkach, a w przypadku kiedy opiekun nie ma zbyt dużo czasu oraz cierpliwości do codziennego czesywania możne ostrzyc pupila na sportowo. W harmonogramie pielęgnacyjnym należy uwzględnić również dbałość o uszy (ze względu na tendencję do stanów zapalnych.- nawet 2-3 razy w tygodniu) oraz przycinanie pazurów (2- 3 razy w miesiącu).
Lhasa apso uważana jest za rasę długowieczną. Średnia długość życia jej przedstawicieli wynosi 12-15 lat, nierzadko dożywają nawet 18-tu lat.
Do najczęstszych schorzeń dotykających pieski lhasa apso można zaliczyć:
Wykazuje również predyspozycje do niedoczynności tarczycy, choroby krążków międzykręgowych, niedrożności przewodów nosowo-łzowych, która może być przyczyną bezdechu podczas snu, a także choroby Legga-Calvégo-Perthesa, która odnosi się do martwicy głowy kości udowej.
Lhasaapso, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons
Ciąża urojona u psa jest naturalnym stanem fizjologicznym, który nie stanowi poważnego zagrożenia dla zdrowia pupila. Większość psów radzi sobie z urojoną ciążą samodzielnie, bez większego wkładu ze strony właścicieli. Jeśli jednak, w tym okresie, czworonożny przyjaciel w zmaga się z silnymi zmianami behawioralnymi lub fizycznymi, wymaga szczególnej troski i właściwej opieki ze strony opiekuna.
Moskiewski stróżujący to duży, energiczny pies o silnym instynkcie ochronnym. Ten wyjątkowy czworonożny przyjaciel odznacza się imponującym wyglądem i niezłomnym charakterem.
Każdy właściciel młodego czworonoga zastanawia się, jak nauczyć swojego szczeniaka sikać w określonym miejscu, oczywiście najlepiej od razu na świeżym powietrzu. W praktyce najczęściej okazuje się to jednak nie możliwe. Wtedy przychodzi nam z pomocą higieniczna mata, która stanowi doskonałe rozwiązanie w pierwszym okresie szkolenia pupila.
