PL 
EN
Labrador retriever, ujmujący swoim przyjaznym, sympatycznym usposobieniem, jest najpopularniejszą rasą psa w Ameryce i zdobywa także coraz więcej zwolenników w Europie. Stanowi idealne połączenie inteligencji i łagodności, co czyni go jednym z najbardziej ukochanych zwierząt domowych.
Labrador retriever pochodzi z wybrzeża Nowej Fundlandii (Kanada). Początki tej rasy sięgają XVII wieku. Retriever był wykorzystywany wtedy do przenoszenia sieci rybackich w lodowatej wodzie, później pracował jako pies myśliwski. Niektóre odmiany z tzw. „psów wodnych” nazywano nowofundlandami, a mniejsze „psami św. Jana”. W XIX wieku przedstawiciela tej rasy sprowadzono do Wielkiej Brytanii, gdzie zdobył wielką popularność wśród rybaków. Tam też wyhodowano wzorcowe osobniki rasy labrador retriever, przez udoskonalenie nowofundlanda do mieszką flat-coated retrievera.
Jak wskazuje nazwa psa, labrador retriever był hodowany i selekcjonowany ze względu na wybitne zdolności aportowania w wodzie. Zasłynął jako doskonały łowca kaczek, sprawdzający się w każdych warunkach pogodowych. Jego inteligencja i chęć współpracy z człowiekiem doprowadziły do wykorzystania labradora retrievera do wielu innych zajęć. Cechy te miały też wpływ na status popularnego psa domowego. Dziś labrador retriever doskonale sprawdza się jako pies przewodnik, a ponadto wykorzystywany jest w służbie celnej i granicznej, ratownictwie, a także w sportach wyczynowych.
Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.
Należy jednak pamiętać, że labrador w głębi serca jest ciągle aporterem wodnym. Szczenię od najmłodszych lat wykazuje silną chęć noszenia w pysku rzeczy, a także wielkie zamiłowanie do wody, nawet kałuż!
Labrador retriever zakwalifikowany jest wg FCI (grupa VIII, sekcja 1, wzorzec nr 12) do rasy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych. Podlega próbom pracy. Jest mocnym i solidnie zbudowanym psem. Dorosły samiec tej rasy mierzy 56-57 cm i waży około 30 kg, a suka osiąga wysokość 55-56 cm oraz wagę około 28 kg.
Retriever jest łatwo rozpoznawalny, po szerokiej głowie, opadających uszach i dużych, wyrazistych oczach. Zewnętrznymi wyróżnikami labradora są: gruba, dość krótka podwójna sierść, która jest wodoodporna oraz tzw „ogon wydry”. Ogon jest gruby, mocny i schodzi z linii grzbietu prawie prosto. Stopy są opisywane jako „błoniaste”, z dłuższą skórą między palcami, co ułatwia psu pływanie.
Labrador retriever jest w Polsce jedną z trzech najpopularniejszych ras psów domowych. Zapewne za sprawą wyjątkowo przyjaznego charakteru. To towarzyski, czuły pupil. Łatwo przywiązuje się do dzieci, jest wobec nich cierpliwy i wyrozumiały. Najlepiej czuje się w licznej rodzinie. Jest lojalnym, wiernym czworonogiem, który uwielbia brać udział w życiu domowym. Nieznajomych wita z radością i z tego powodu nie nadaje się na psa stróżującego. Uwielbia długie spacery. Wymaga codziennej, umiarkowanej dawki ruchu i ćwiczeń. W chwili, gdy ta aktywność jest niewystarczająca, może wykazywać działania destrukcyjnie.
Lablador jest niezwykle inteligentny oraz posłuszny i może być szkolony również przez początkujących właścicieli. Z ogromną motywacją uczy się nowych komend i zabaw. Z całych sił chce zadowolić opiekuna.
Labrador retriever to dość zdrowa rasa, ale istnieją pewne schorzenia, o których należy pamiętać. Jest to dysplazja stawu biodrowego i łokciowego, zaburzenia serca (dysplazja zastawki trójdzielnej TVD) i padaczka. Retriever może zmagać się także z chorobami oczu, w tym z postępującym zanikiem siatkówki i zaćmą. Właściciele powinni również być świadomi możliwości wystąpienia zapaści, wywołanej zbyt dużym wysiłkiem (EIC). W związku z tym, że labrador retriever jest dużym psem, o głębokiej klatce piersiowej, może też dochodzić u niego do groźnego wzdęcia żołądka.
Zachowanie czystości w domu to jedna z pierwszych czynności, których musisz nauczyć swojego szczeniaka. Kluczowe w tym zakresie jest ustalenie odpowiedniego rytmu dnia. Zaszczepienie dobrych nawyków wymaga konsekwencji i cierpliwości i jest pierwszym ogniwem budowania silnej więzi z pupilem. Zatem jak nauczyć szczeniaka czystości?
Nauczenie psa, aby przychodził na wezwanie opiekuna, jest istotną częścią prawidłowego szkolenia czworonoga. Wyszkolenie pupila wykonywania komendy do mnie pomoże w utrzymaniu go pod kontrolą, jednocześnie dając mu trochę swobody, podczas biegania bez smyczy. Zatem jak nauczyć psa do mnie?
Grzywacz chiński (ang. chinese crested dog) jest małym, sympatycznym i łagodnym psem do towarzystwa. Ten oryginalnie wyglądający czworonóg ma zarówno grono swoich oddanych wielbicieli, jak i krytyków, uważających go za rozpieszczoną i osobliwą zabawkę. Jednak faktem jest, że nikt nie przejdzie obok niego obojętnie.