Labrador retriever, ujmujący swoim przyjaznym, sympatycznym usposobieniem, jest najpopularniejszą rasą psa w Ameryce i zdobywa także coraz więcej zwolenników w Europie. Stanowi idealne połączenie inteligencji i łagodności, co czyni go jednym z najbardziej ukochanych zwierząt domowych.
Labrador retriever pochodzi z wybrzeża Nowej Fundlandii (Kanada). Początki tej rasy sięgają XVII wieku. Retriever był wykorzystywany wtedy do przenoszenia sieci rybackich w lodowatej wodzie, później pracował jako pies myśliwski. Niektóre odmiany z tzw. „psów wodnych” nazywano nowofundlandami, a mniejsze „psami św. Jana”. W XIX wieku przedstawiciela tej rasy sprowadzono do Wielkiej Brytanii, gdzie zdobył wielką popularność wśród rybaków. Tam też wyhodowano wzorcowe osobniki rasy labrador retriever, przez udoskonalenie nowofundlanda z domieszką flat-coated retrievera.
Jak wskazuje nazwa psa, labrador retriever był hodowany i selekcjonowany ze względu na wybitne zdolności aportowania w wodzie. Zasłynął jako doskonały łowca kaczek, sprawdzający się w każdych warunkach pogodowych. Jego inteligencja i chęć współpracy z człowiekiem doprowadziły do wykorzystania labradora retrievera do wielu innych zajęć. Cechy te miały też wpływ na status popularnego psa domowego. Dziś labrador retriever doskonale sprawdza się jako pies przewodnik, a ponadto wykorzystywany jest w służbie celnej i granicznej, ratownictwie, a także w sportach wyczynowych.
Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.
Należy jednak pamiętać, że labrador w głębi serca jest ciągle aporterem wodnym. Szczenię od najmłodszych lat wykazuje silną chęć noszenia w pysku rzeczy, a także wielkie zamiłowanie do wody, nawet kałuż!
Labrador retriever zakwalifikowany jest wg FCI (grupa VIII, sekcja 1, wzorzec nr 12) do rasy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych. Podlega próbom pracy. Jest mocnym i solidnie zbudowanym psem. Dorosły samiec tej rasy mierzy 56-57 cm i waży około 30 kg, a suka osiąga wysokość 55-56 cm oraz wagę około 28 kg.
Retriever jest łatwo rozpoznawalny, po szerokiej głowie, opadających uszach i dużych, wyrazistych oczach. Zewnętrznymi wyróżnikami labradora są: gruba, dość krótka podwójna sierść, która jest wodoodporna oraz tzw. „ogon wydry”. Ogon jest gruby, mocny i schodzi z linii grzbietu prawie prosto. Stopy są opisywane jako „błoniaste”, z dłuższą skórą między palcami, co ułatwia psu pływanie.
Labrador retriever jest w Polsce jedną z trzech najpopularniejszych ras psów domowych. Zapewne za sprawą wyjątkowo przyjaznego charakteru. To towarzyski, czuły pupil. Łatwo przywiązuje się do dzieci, jest wobec nich cierpliwy i wyrozumiały. Najlepiej czuje się w licznej rodzinie. Jest lojalnym, wiernym czworonogiem, który uwielbia brać udział w życiu domowym. Nieznajomych wita z radością i z tego powodu nie nadaje się na psa stróżującego. Uwielbia długie spacery. Wymaga codziennej, umiarkowanej dawki ruchu i ćwiczeń. W chwili, gdy ta aktywność jest niewystarczająca, może wykazywać działania destrukcyjnie.
Labrador jest niezwykle inteligentny oraz posłuszny i może być szkolony również przez początkujących właścicieli. Z ogromną motywacją uczy się nowych komend i zabaw. Z całych sił chce zadowolić opiekuna.
Labrador retriever to dość zdrowa rasa, ale istnieją pewne schorzenia, o których należy pamiętać.
Jednym z najczęstszych problemów jest dysplazja stawu biodrowego – choroba genetyczna układu kostno-stawowego. Polega na nieprawidłowym ukształtowaniu stawu biodrowego, co prowadzi do bólu, sztywności i ograniczenia ruchomości. Regularne kontrole u weterynarza, umiarkowana aktywność oraz utrzymanie prawidłowej wagi mogą znacząco opóźnić rozwój tej choroby, a w zaawansowanych przypadkach stosuje się leczenie farmakologiczne lub chirurgiczne.
Retrievery mają również tendencję do otyłości, co wynika z ich dużego apetytu i nierzadko małej ilości ruchu. Otyłość obciąża cały organizm psa, prowadząc do problemów z sercem, stawami i innymi układami. Wprowadzenie odpowiedniej diety i codziennych spacerów to klucz do utrzymania zdrowia i kondycji psa. Kolejnym problemem, na który jest narażony labrador retriever, to postępujący zanik siatkówki (PRA). Choroba prowadzi do stopniowej utraty wzroku, aż do ślepoty. Niestety nie na nią skutecznego lekarstwa, ale dzięki badaniom genetycznym można zapobiegać jej występowaniu w kolejnych pokoleniach.
Choroby serca, takie jak kardiomiopatia rozstrzeniowa, to kolejny problem, na który warto zwrócić uwagę. Objawiają się nietolerancją wysiłku, kaszlem i osłabieniem. Wczesne wykrycie (dzięki badaniom kardiologicznym) pozwala na wdrożenie leków wspomagających pracę serca. Właściwa farmakoterapia znacząco poprawia jakość życia psa.
Ponadto, labradory często cierpią na alergie skórne. Zmiany te najczęściej wywołane są przez pokarm, pyłki, roztocza czy środki chemiczne. Objawy obejmują swędzenie, zaczerwienienie skóry i wylizywanie łap. Leczenie polega na eliminacji alergenów, stosowaniu specjalistycznych szamponów i leków łagodzących objawy.
Warto pamiętać, że dbałość o profilaktykę, zbilansowaną dietę i odpowiednią aktywność fizyczną, w połączeniu z konsultacjami weterynaryjnymi, to najlepszy sposób na zapewnienie pupilowi energii i zdrowia. Regularne wizyty kontrolne u weterynarza są nieodzownym elementem opieki nad labradorem. Dzięki nim można szybko wykryć problemy zdrowotne, które na wczesnym etapie często nie dają wyraźnych objawów. Badania krwi, kontrola masy ciała, USG czy inne specjalistyczne badania pozwalają na wdrożenie odpowiedniego leczenia i poprawę komfortu życia psa.
Labradory retriever, znane z dużego apetytu, potrzebują diety dostosowanej do ich wysokich potrzeb energetycznych i aktywności fizycznej. Ważne jest, aby dieta ta była dobrze zbilansowana -dostarczając niezbędnych składników odżywczych, jednocześnie zapobiegała nadwadze.
Wysokiej jakości karma, dostosowana do wieku, wagi i poziomu aktywności psa, jest podstawą zdrowego żywienia.
Dla szczeniąt, których organizm dynamicznie się rozwija, ważne są karmy bogate w białko i wapń, wspierające rozwój mięśni i układu kostnego. Dorosły labrador retriever, potrzebuje diety dostosowanej do jego wysokich potrzeb energetycznych i aktywności fizycznej. Potrzebuje więc posiłków bogatych w białko i umiarkowaną ilość tłuszczu, aby utrzymać masę mięśniową i odpowiednią wagę. Starsze psy wymagają natomiast karmy o obniżonej kaloryczności, wzbogaconej o składniki wspierające stawy i ogólną witalność.
Ze względu na skłonność labradorów retriever do nadmiernego apetytu, kluczowe jest przestrzeganie odpowiednich porcji jedzenia. Dzienna dawka karmy powinna być dostosowana do wagi i aktywności psa, zgodnie z zaleceniami producenta karmy lub weterynarza. Najlepiej podawać pupilowi dwa posiłki dziennie – rano i wieczorem. Pomaga to utrzymać stały poziom energii i zapobiega przejadaniu się.
Wybór między karmą komercyjną a jedzeniem przygotowywanym w domu zależy od preferencji właściciela, ale każda opcja musi być zbilansowana. W przypadku domowej diety należy zapewnić odpowiednie proporcje białka (np. mięso, ryby, jaja), węglowodanów (ryż, ziemniaki, makaron) i warzyw (marchew, dynia, brokuły). Warto pamiętać, że dodatek zdrowych tłuszczów, takich jak olej rybny, wspiera układ kostny, zdrową skórę i sierść. Przygotowywanie domowych posiłków wymaga konsultacji z weterynarzem lub dietetykiem, aby uniknąć niedoborów składników odżywczych.
Przysmaki są świetnym elementem motywującym podczas treningu, ale ich ilość należy kontrolować. Warto wybierać przysmaki niskokaloryczne lub naturalne, takie jak kawałki marchewki, jabłka czy specjalne psie smakołyki z dodatkiem glukozaminy (dla wsparcia stawów). Należy unikać resztek z ludzkiego stołu, szczególnie tłustych, przyprawionych lub szkodliwych dla psów produktów, takich jak czekolada czy cebula.
W przypadku problemów zdrowotnych, takich jak alergie pokarmowe, problemy z trawieniem czy nadwaga, labrador retriever może wymagać specjalnej diety. W takiej sytuacji lekarz weterynarii może zalecić karmienie pupila karmą weterynaryjną, hipoalergiczną lub wspierającą układ trawienny. Labradory starsze lub cierpiące na choroby stawów mogą korzystać z karm wzbogaconych o glukozaminę, chondroitynę i kwasy tłuszczowe omega-3.
Pielęgnacja retrievera stanowi ważny element dbania o jego zdrowie, komfort i dobre samopoczucie. Labradory, ze swoją gęstą, podwójną sierścią, wymagają regularnego szczotkowania, aby zachować jej zdrowy wygląd. Szczególnie podczas wiosennego i jesiennego okresu linienia warto szczotkować psa co najmniej raz w tygodniu. Najlepiej używać szczotek lub grzebieni dostosowanych do usuwania martwego włosa i grubego podszerstka. Dzięki temu sierść pozostaje w dobrej kondycji, a skóra psa jest odpowiednio stymulowana.
Labradory uwielbiają wodę, co często wiąże się z koniecznością częstszego kąpania, zwłaszcza po zabawach w błocie czy jeziorze. Warto jednak pamiętać, aby nie kąpać psa zbyt często, aby nie zaburzyć naturalnej bariery ochronnej skóry. Do kąpieli należy używać specjalistycznych szamponów dla psów, które nie podrażniają ich delikatnej skóry. Po kąpieli ważne jest dokładne wysuszenie psa, zwłaszcza jeśli kąpiel miała miejsce w chłodniejszej porze roku.
Szczególną uwagę należy zwrócić na uszy czworonożnego przyjaciela, które ze względu na swoją budowę są podatne na infekcje. Regularne sprawdzanie, czyszczenie i wietrzenie uszu pozwala uniknąć problemów, takich jak stany zapalne. Labradory retriever mają także tendencję do gromadzenia się kamienia nazębnego. Z tego powodu warto zadbać o higienę jamy ustnej, regularnie szczotkując zęby psa lub podając specjalne gryzaki dentystyczne.
Nie można zapominać o pielęgnacji pazurów, które w przypadku braku naturalnego ścierania mogą stać się zbyt długie i sprawiać dyskomfort. Regularne przycinanie pazurów zapewnia psu wygodę i zapobiega potencjalnym urazom. Warto również monitorować stan łap i opuszek, zwłaszcza zimą, gdy kontakt z solą drogową może powodować podrażnienia. Stosowanie specjalnych balsamów ochronnych pozwala utrzymać łapy w dobrej kondycji.
Szkolenie retrievera to kluczowy element jego wychowania. Pomaga ono nie tylko w codziennym funkcjonowaniu, ale także zaspokaja jego naturalne potrzeby intelektualne i fizyczne. Labradory to psy inteligentne, chętne do nauki i niezwykle oddane swoim właścicielom. To sprawia, że trening z nimi jest zarówno efektywny, jak i przyjemny. Jednak aby osiągnąć najlepsze rezultaty, należy odpowiednio dopasować metody szkolenia i aktywności do charakteru i energii czworonożnego przyjaciela.
Labradory świetnie reagują na pozytywne metody szkoleniowe, oparte na nagradzaniu za dobre zachowanie. Smakołyki, pochwały i zabawa to doskonałe formy motywacji, które zachęcają psa do współpracy. Ze względu na ich inteligencję i szybkość przyswajania nowych komend, warto rozpocząć trening już od pierwszych miesięcy życia. Nauka podstawowych poleceń, takich jak „siad”, „leżeć” czy „zostań”, powinna być przeplatana krótkimi przerwami, aby nie zniechęcić psa. Labrador retriever szybko się uczy, ale równie szybko może się znudzić, dlatego ważne jest urozmaicanie treningów i wprowadzanie nowych zadań.
Jednym z ulubionych zajęć labradorów jest aportowanie. To aktywność, która nie tylko zapewnia psu ruch, ale także daje możliwość współpracy z właścicielem. Rzucanie piłek, frisbee czy specjalnych dummy do aportowania pozwala wykorzystać jego naturalne instynkty łowieckie i zdobywcze. Dodatkowo, aportowanie w wodzie to dla tej rasy szczególna przyjemność, ponieważ labradory retriever uwielbiają pływać i czują się w wodzie wyśmienicie.
Kolejną formą treningu, która doskonale sprawdza się w przypadku labradorów jest praca węchowa. Te wyjątkowe czworonogi mają świetny węch i uwielbiają poszukiwania. Zabawy polegające na ukrywaniu smakołyków czy przedmiotów, które pies ma odnaleźć to świetny sposób na stymulację intelektualną. Poza tym labrador retriever doskonale odnajduje się w psich sportach, takich jak agility, obedience czy dog diving. Agility pozwala im spożytkować nadmiar energii podczas pokonywania przeszkód. Obedience rozwija ich zdolność koncentracji i precyzyjnego wykonywania poleceń. Natomiast dog diving – czyli skoki do wody – to czysta frajda dla tych wodnych miłośników.
Seter angielski jest eleganckim i wszechstronnym psem myśliwskim, cenionym za doskonały węch i umiejętność pracy w terenie. Rasa ta wyróżnia się szlachetnym wyglądem, długą, jedwabistą sierścią oraz łagodnym i przyjaznym charakterem. Dzięki swojej energii, inteligencji i spokojnemu usposobieniu jest idealnym towarzyszem dla aktywnych rodzin i osób lubiących długie spacery czy sporty na świeżym powietrzu.
Zęby u psa odgrywają istotną rolę w ich codziennym życiu. Wpływają na zdolność do jedzenia, żucia, a nawet zabawy. Mocne i zdrowe zęby są nie tylko niezbędne do prawidłowego rozdrabniania pokarmu, ale również pomagają psu cieszyć się ulubionymi gryzakami czy interaktywnymi zabawkami. Wielu opiekunów zastanawia się, ile zębów mają ich czworonożni przyjaciele i dlaczego ich pielęgnacja jest tak ważna. Znajomość podstaw na temat zębów psa to nie tylko ciekawostka, ale i obowiązek każdego odpowiedzialnego właściciela. Regularna kontrola i higiena zębów psa stanowią klucz do zapewnienia pupilowi dobrego samopoczucia i uniknięcia problemów zdrowotnych.
Szpic japoński to prawdziwy klejnot wśród psów – niewielki, ale pełen energii i uroku. Ten elegancki piesek, o śnieżnobiałej sierści i inteligentnym spojrzeniu, zdobywa serca zarówno miłośników czworonogów, jak i rodzin szukających wiernego towarzysza. Choć jego wygląd przypomina małego króla śniegu, szpic japoński to rasa znana nie tylko z urody. Odznacza się niezwykłą lojalnością, wesołym usposobieniem i łatwością w dostosowywaniu się do różnych warunków.
