Przedstawiciele największych ras psów robią ogromne wrażenie. Budzą respekt i onieśmielenie. Co ciekawe, duże psy często są znacznie cichsze i delikatniejsze od swoich mniejszych pobratymców. Chociaż ich ogromny rozmiar może początkowo wywoływać zakłopotanie, a nawet niepokój, właściwe wychowanie sprawia, że stają się dobrodusznymi, lojalnymi i czułymi towarzyszami.
Aby móc sklasyfikować i opisać psy według ich wielkości zgodnie ze wzorcem rasy, przyjęto trzy podstawowe kategorie odnoszące się do wysokości w kłębie. Kłąb psa znajduje się pomiędzy górną krawędzią łopatek a podstawą szyi. Wyróżniamy trzy kategorie stosowane do klasyfikowania psów na podstawie ich wielkości:
Istnieją również tak zwane miniaturowe rasy psów, których przedstawiciele osiągają wysokość mniejszą niż 31 centymetrów oraz rasy olbrzymie (powyżej 70 centymetrów), czyli prawdziwe giganty.
Te psy są naprawdę niezwykłe i imponujące! Duże rasy psów od najdawniejszych czasów broniły ludzi i ich dobytku, towarzyszyły podczas polowań i wypraw, pilnowały domostw i pastwisk, brały udział w walkach. Jak w przeszłości, tak i obecnie wspaniale sprawdzają się w roli psów stróżujących, obronnych, myśliwskich, a jednocześnie oddanych członków rodziny. Przeważająca większość z nich wymaga doświadczonego opiekuna, zdecydowanego, posiadającego umiejętności przywódcze. Wszystkie potrzebują dobrego wychowania, wczesnej socjalizacji, cierpliwego, pozytywnego i konsekwentnego podejścia.
Znajduje się w czołówce największych przedstawicieli dużych ras psów. Samiec bernardyna może osiągać wysokość w kłębie do 90 cm, suki tej rasy mają około 80 cm wzrostu. Wzorzec dopuszcza większe rozmiary niż podano, pod warunkiem, że psy zbudowane są harmonijnie, a także poruszają prawidłowo. Bernardyny pierwotnie były używane jako psy poszukiwawcze i ratownicze na zaśnieżonych obszarach w Alpach Szwajcarskich. Mają zrównoważony charakter i na ogół łagodny, spokojny temperament. Z natury są przyjacielskie, dobrze dogadują się z dziećmi i innymi zwierzętami.
Czytaj więcej: Bernardyn – oddany, cierpliwy i łagodny olbrzym
To kolejny, pokaźnych rozmiarów, pies z kategorii dużych ras. Wilczarz irlandzki osiąga minimalną wielkość w kłębie: u samców 79 cm, u suk 71 cm. Wzrost i masa ciała poniżej określonego przez wzorzec minimum stanowią wadę eliminującą. Zdarza się, że przedstawiciele tej rasy przekraczają 90 cm wzrostu. W praktyce większy wzrost, pod warunkiem zachowania właściwych proporcji (relacja wysokości w kłębie do długości tułowia), stanowi niejednokrotnie poszukiwany walor. Wilczarz irlandzki jest psem o imponującym wyglądzie, dobrze umięśnionym, mocno zbudowanym, lecz eleganckim. Wywodzi się z myśliwskiego środowiska. Do XVIII wieku używany był do polowań na jeleniowate. Był również bardzo pomocny przy zwalczaniu wilków. Łagodny, cierpliwy, rozważny charakter czyni go wspaniałym psem rodzinnym.
Tradycyjnie przedstawiciele tej rasy wykorzystywani byli do stróżowania domostw, pilnowania i obrony trzody oraz bydła przed drapieżnikami. Ten potężny pies odznacza się harmonijną budową ciała, masywną sylwetką o silnym kośćcu. Dymorfizm płciowy jest typowy dla tej dużej rasy psów, psa odróżnia od suk wyraźniej zaznaczony kłąb, większa głowa i masywniejsza budowa ciała. Dorosłe psy osiągają 72-75 cm (minimalnie 68 cm), suki 67-70 cm (minimalnie 64 cm). Wzorzec dopuszcza większe rozmiary przy zachowaniu harmonijnej budowy. Ponieważ owczarki kaukaskie mają silny instynkt obronny i nierzadko dominujący charakter, wymagają wczesnej socjalizacji. Wymagają również doświadczonego opiekuna, postępującego z żelazną konsekwencją. Pomimo niezależnego usposobienia mocno przywiązują się do swojej rodziny. Są bezgranicznie oddane, przyjazne i czułe.
Czytaj więcej: Owczarek kaukaski – wzbudzający zachwyt olbrzym
To silny pies o mocnej, zwartej sylwetce. Samce kangala osiągają wysokość w kłębie 72-78 cm, samice 65-73 cm. Wzorzec dopuszcza dwucentymetrową tolerancję. Pierwotnie kangal używany był jako pies pasterski i ochronny. Do dziś wykonują tę pracę, w szczególności na terenie wschodniej Turcji. Tę dużą rasę psów wyróżnia odwaga, brak agresji, naturalna niezależność, duża inteligencja, lojalność i czułość wobec bliskich.
Czytaj więcej: Kangal – symbol siły, odwagi i dumy
To masywny, potężny pies o symetrycznej, majestatycznej sylwetce. Psy tej rasy osiągają nawet 90 cm wysokości w kłębie, a samice około 75 cm. Wielkość nie jest ściśle określona we wzorcu rasy, ale powinna współgrać z właściwymi proporcjami ciała. Chociaż mastif ma wojowniczą przeszłość, obecnie ma reputację psa o zrównoważonym temperamencie, czułym i spokojnym usposobieniu. Z pozoru flegmatyczny, w chwilach zagrożenia reaguje z zaskakującą szybkością. Współcześnie mastif pełni głównie rolę psa do towarzystwa, jest doskonałym obrońcą, stróżem i bardzo oddanym czworonożnym przyjacielem.
I na koniec prawdziwy tytan na czterech łapach. Właśnie do przedstawicieli tej rasy dużych psów należą największe osiągnięcia w kategorii wysokości we kłębie. Tytuł największego psa na świecie otrzymał dog niemiecki o imieniu Zeus. Mieszkający w USA samiec pobił wszelkie rekordy. Kiedy dog stał na tylnych łapach, znacznie górował nad swoim panem. Obecnie tytuł największego psa należy również do doga niemieckiego o imieniu Zeus. Pies jest nieco niższy od swojego słynnego poprzednika, ma 1046 cm w kłębie.
Według wzorca dogi niemieckie osiągają wysokość od 80-90 cm (psy), a samice od 72 do 84 cm. Odznaczają się elegancką, proporcjonalną, zwartą, mocną sylwetką. Pomimo znacznych rozmiarów znane są z przyjaznego, powściągliwego i łagodnego usposobienia. Wobec bliskich wykazują duże oddanie i kochającą, czułą postawę. Na co dzień są pewne siebie, nieustraszone i ostrożne wobec obcych. Potrzebują cierpliwego, empatycznego wychowania i doświadczonego, konsekwentnego opiekuna.
Czytaj więcej: Dog niemiecki – wielki, serdeczny i kochający towarzysz
Zdjęcie użyte we wpisie: Radovan Rohovsky, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons
Airedale terrier to ceniony na całym świecie pies rodzinny, który również doskonale sprawdza się w roli psa przewodnika czy ratownika. Jest energicznym lojalnym towarzyszem o zrównoważonym spokojnym usposobieniu. Cechuje go inteligencja i zdolność uczenia się, a także przyjazny charakter.
Trzustka, która znajduje się w górnej części jamy brzusznej, między żołądkiem a jelitem cienkim, pełni w organizmie dwie ważne funkcje. Narząd ten wytwarza hormony, które regulują poziom glukozy we krwi – insulinę i glukagon. Ponadto produkuje i dostarcza do jelita cienkiego enzymy trawiące tłuszcze, białka i węglowodany. Zapalenie trzustki to schorzenie, które występuje stosunkowo często u psów. Chorobę, która może przybrać postać ostrą lub przewlekłą, należy traktować bardzo poważnie, pamiętając, że każde łagodne zapalenie trzustki może rozwinąć się w ciężką postać, a nawet doprowadzić do śmierci czworonożnego przyjaciela.
Odpoczynek stanowi istotny element naszej egzystencji. Wzmacnia odporność, pomaga zregenerować ciało i duszę oraz poprawia jakość życia. I to samo dotyczy psów! Niezależnie od tego, czy jest to mały szczeniak, czy dorosły czworonożny przyjaciel – psy również potrzebują odpoczynku. W stanie relaksu chłoną wcześniejsze doświadczenia i nabierają nowych sił do dalszych wyzwań. Co jednak zrobić, jeśli nasz pupil nie chce odpoczywać? To właśnie na nas – opiekunach spoczywa obowiązek nauczenia pupila odpoczynku oraz zadbania o stworzenie mu optymalnych warunków do wyciszenia, odprężenia i snu. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się jak nauczyć psa odpoczywać i dlaczego to takie ważne?
