Pomeranian jest wesołym, przyjaźnie nastawionym psem o dużym temperamencie. Pomimo niewielkich rozmiarów ma wielkie serce i mocno przywiązuje się do swojej rodziny. To niezwykle charakterystyczna rasa, która przyciąga nie tylko swoim wyglądem, lecz także wyrazistym usposobieniem.
Szpic miniaturowy pomeranian jest ruchliwy, ciekawski, i zawsze chętny do zabawy. Ma wesołe, łagodne usposobienie i żywy temperament. Lubi towarzystwo i bardzo szybko przywiązuje się do opiekuna. Charakteryzuje go wrażliwość, oddanie i życzliwość wobec wszystkich domowników, choć zdarza się, że spośród nich wybiera faworyta. Źle znosi odosobnienie i najchętniej stale towarzyszyłby właścicielowi. Uwielbia wspólne zabawy i wszelkiego rodzaju aktywności. Natomiast wobec obcych jest nieufny i zdystansowany. Wykazuje dużą czujności, wrażliwość na obce dźwięki i każdy podejrzany szmer zasygnalizuje szczekaniem. Pomeranian na ogół jest przyjaźnie nastawiony wobec innych zwierząt. Chętnie przebywa w grupie psów o podobnej posturze. Bez trudu adaptuje się do każdych warunków, czuje się dobrze zarówno w domu z ogrodem, jak i w niewielkim mieszkaniu.
Pomeranian jest inteligentny, bystry, spostrzegawczy i ciekawski. Posiada więc zespól cech, które ułatwiają naukę i wychowanie. Ponieważ zazwyczaj jest chętny do współpracy to dość szybko się uczy. Opiekun jednak musi wykazać się dużą cierpliwością i konsekwencją. Pomeranian bywa uparty i chętnie korzysta ze słabości właściciela. Jednak stosowanie wychowania opartego na pozytywnych wzmocnieniach oraz unikanie kar, przynosi zamierzony efekt i może uczynić z pomeraniana idealnego towarzysza rodziny.
Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.
Szpic miniaturowy zazwyczaj cieszy się dobrym zdrowiem. Jednak podobnie jak inne miniaturki ma skłonności do dysplazji stawów biodrowych i łokciowych oraz zwichnięcia rzepek. Opiekun nie powinien pozwalać mu na zeskakiwanie z wysokich mebli. Pomocny jest także odpowiedni ruch, który wspomaga rozwój mięśni tylnych łap. Wśród pozostałych schorzeń można wymienić:
Warto wspomnieć jeszcze o rzadko spotykanym, ale niezwykle uciążliwym schorzeniu Alopecia X. Choroba ta, powodująca utratę sierści na ciele, dotyka przede wszystkim takie rasy jak : pomeranian, malamut, czy pudel miniaturowy. W trakcie choroby pies musi być chroniony przed promieniowaniem UV.
Psy tej rasy mają dość szybki metabolizm, tracą energię w krótkim czasie i potrzebują jeść często, lecz mało. Ze względu na stan okrywy włosowej karma dla psa tej rasy powinna być dobrej jakości, z odpowiednią ilością składników odżywczych Do menu pomeranianów można wprowadzać zarówno karmy suche, mokre, jak i samodzielnie przygotowywane gotowane lub surowe posiłki . Należy jednak pamiętać, że gotowane posiłki muszą być uzupełniane o preparaty wapniowo-witaminowe. Ważna jest także suplementacja kwasów tłuszczowych, czyli dodawanie do posiłków oleju z zawartością kwasów omega-3.
Obfity podszerstek psów tej rasy ma skłonności do zbijania się, przez co wymaga regularnego, praktycznie codziennego rozczesywania. Staranne wyczesywanie sierści pozwala zachować jej zdrowy i promienny wygląd. Szczególnie ważna jest pielęgnacja bujnej czupryny, która jest wizytówką każdego pomeraniana. Podczas kąpieli, które zalecane są nie częściej niż raz w miesiącu należy równomiernie rozprowadzić szampon, co z powodu obfitego podszersteka nie jest wcale łatwe. Ważne jest także dokładne spłukanie psa po umyciu i wysuszenie go suszarką. W przeciwnym razie nadmiar wilgoci pozostawiony na skórze psa może doprowadzić do odparzenia. Po każdej kąpieli należy sierść pupila delikatnie rozczesać. Pomeraniana nie należy bardzo krótko strzyc, ponieważ raz zgolona sierść z dużym prawdopodobieństwem już nigdy nie odzyska swojego pięknego, puchatego wyglądu. Strzyżenie niszczy zarówno strukturę włosa, jak i jego ochronne właściwości. Psy tej rasy mają skłonność do tworzenia się zacieków wokół oczu. W takim przypadku konieczna jest codzienna higiena tych okolic, polegająca na przemywaniu powiek specjalnym płynem.
Musimy pamiętać, że z uwagi na bujne futro pomeranian źle znosi wysokie temperatury. W upalne dni należy bezwzględnie zapewnić mu chłodne miejsce do wypoczynku!
Zanim szczeniak nauczy się załatwiać swoje potrzeby fizjologiczne w trakcie spaceru musimy poświęcić wiele czasu i wysiłku na naukę zachowania czystości w domu. Ponieważ młody pies nie kontroluje swojego pęcherza początki mogą być trudne. Szczeniak załatwia się kilka, a nawet kilkanaście razy na dobę. Po przebudzeniu się, po każdym jedzeniu i piciu, po zabawie… Dlatego w takiej sytuacji szukamy przede wszystkim skutecznych rozwiązań jak nauczyć psa załatwiać się na dworze.
Pies to najlepszy przyjaciel człowieka, opiekujemy się nim, traktujemy jak członka rodziny. Nie jest jednak człowiekiem i potrzebuje właściwie dobranej diety, odbiegającej od diety człowieka. Produkty, które człowiek może zjeść bez problemu, są dla niego bezpieczne, nie zawsze są zdrowe dla psa. Niektóre z nich są dla czworonoga po prostu szkodliwe, nawet śmiertelnie niebezpieczne. Po ich zjedzeniu pupil może poważnie zachorować lub się zatruć. Dlatego jeżeli nie chcemy nieświadomie wyrządzić mu krzywdy dobrze wiedzieć, czego nie może jeść pies.
Jeśli założymy że każdy pies wychodzi minimum 3 razy dziennie na spacer to w roku daje nam to średnio ponad tysiąc spacerów czyli ponad tysiąc okazji na wspólną przygodę. Co zrobić, aby przyjemnie je spędzić i zapewnić dużo frajdy psu, ale również i sobie?
