Kiedy wracamy do domu i nasz szczeniak wita nas entuzjastycznym skakaniem, najczęściej przyjmujemy to zachowanie z radością. Jednak bardzo szybko okazuje się, że ten problematyczny nawyk staje się dla nas i otoczenia bardzo uciążliwy, a chwilami nawet niebezpieczny. I wtedy pojawia się pytanie: jak powstrzymać psa przed skakaniem i jak zrobić to najlepiej?
Przyczyn, z powodu których pies skacze na ludzi może być bardzo wiele, Aby właściwie zinterpretować to kłopotliwe zachowanie, kluczowym elementem staje obserwacja okoliczności, które składają się na ten moment.
Wśród motywów skakania najczęściej wymienia się:
Właściciele czworonogów mają tendencję do interpretowania żywiołowego powitania swojego pupila jako radości. I w większości przypadków tak właśnie jest, w końcu powrót ukochanego opiekuna do domu to niezwykle szczęśliwa chwila. W końcu wszyscy wiemy, że życie z psem jest zdecydowanie lepsze! Jednak pies może również poprzez skakanie okazywać niezadowolenie, np. z faktu, że został opuszczony. W ten właśnie sposób próbuje się poskarżyć się na nieobecność właściciela. Bez względu na przyczynę takiego zachowania, należy rozważyć, czy warto akceptować rytuał powitalny właśnie w takiej formie. W końcu gesty w trakcie radosnego powitania mogą przybierać kształt mniej problematyczny i ryzykowny. Jeśli nawet na początku taki rodzaj powitania wydaje się nam zabawny, to przecież mogą w przyszłości zdarzyć się momenty, w których skakanie na ludzi będzie wręcz niebezpieczne.
Musimy wziąć pod uwagę różne aspekty: pies rośnie, przybiera na wadze, człowiek może być w złej kondycji fizycznej lub w domu może pojawić się maluch. Powszechnie wiadomo, że czworonożni przyjaciele wykazują skrajne emocje nie tylko wobec swoich właścicieli, lecz także wobec innych domowników, gości lub mijanych na spacerze przechodniów. I chociaż skakanie jest częścią repertuaru behawioralnego psa, nie należy go tolerować. Pupil może przestraszyć napotkane osoby swoim nagłym pojawieniem się, pobrudzić ubrania lub nawet przewrócić. Konsekwencja w oduczaniu psa skakania jest więc ważna, także ze względu na bezpieczeństwo ludzi z naszego otoczenia. Dlatego w przypadku gości i znajomych zasadne jest, aby z wyprzedzeniem poinstruować ich jak postępować z naszym pupilem. W przeciwnym razie takie spotkania mogą zrujnować postępy w podjętym przez nas treningu oduczania psa skakania.
Przede wszystkim, trzeba dużo z pupilem ćwiczyć. Podobnie jak podczas nauki psa komendy leżeć, czy też zostawiania psa w domu.
Jeśli chcemy skorygować zachowanie swojego czworonoga, ważna jest właściwa interpretacja jego mowy ciała. Należy wykorzystać tę analizę behawioralną, aby przeciwdziałać skakaniu w ukierunkowany sposób. Oto kilka wskazówek, które mogą być przydatne podczas treningu oduczania psa skakania:
Rozpoczynamy naukę chwilę przed sytuacją, która zazwyczaj wyzwala u pupila zamiar skakania, czyli np. przed powitaniem, gdy tylko nawiążemy kontakt wzrokowy.
Należy uklęknąć i skierować obie dłonie w stronę pupila. Następnie spokojnym przyjaznym głosem wypowiadamy komendę „siad” i wskazujemy dłonią podłogę. Jeśli pies usiądzie lub położy się, natychmiast go nagradzany. Sam zakaz „nie wolno skakać” lub „nie skacz” nie wystarczy do trwałej zmiany zachowania. Ważne jest połączenie jednolitej komendy słownej (np. : „siad”, „waruj”) z gestem. Właściwe wykonanie komendy musi być dla czworonoga opłacalne. Dlatego jeśli dobrze wykona polecenie, powinien otrzymać pochwały lub ulubiony smakołyk. Jeśli jednak pupil skoczy, odwracamy się od niego bez słowa i ignorujemy go. Pies szybko zrozumie, że może liczyć na pozytywną rekcję właściciela jedynie wtedy, gdy zastosuje się do jego poleceń.
W momencie, gdy pies próbuje skoczyć, proponujemy mu alternatywę, która odwraca jego uwagę od starego rytuału, np. rzucamy mu piłkę. Kiedy pupil przyniesie zabawkę, oczywiście powinien otrzymać nagrodę (ulubiony przysmak ) i pochwałę słowną. Jeśli będziemy postępować w ten sposób konsekwentnie, pies skojarzy, że zamiast skakania pojawia się zabawa i na pewno wybierze przyjemniejszą opcję.
W momencie podskoku chwytamy obie przednie łapy pupila i przytrzymujemy na podłożu. Pies bardzo szybko znudzi się tą niewygodną pozycją i błyskawicznie zrozumie, że skakanie ma nieprzyjemne konsekwencje. Ten rodzaj szkolenia sprawdza się najbardziej w przypadku dużych ras.
Każde z wyżej wymienionych ćwiczeń należy powtórzyć wielokrotnie. Ukierunkowany trening powinien być przyjazny, oparty na pochwałach oraz dostosowany do możliwości psa. Jeśli pomimo starań właściciela czworonożny przyjaciel nie chce się podporządkować poleceniom i nadal zachowuje się nadpobudliwie, warto zwrócić się o pomoc do specjalisty, np. psiego behawiorysty lub weterynarza. Czasami przyczyna tkwi w schorzeniach genetycznych, zaburzeniu zdrowotnym lub odziedziczonym po przodkach temperamencie.
Walijski corgi pembroke jest aktywnym, niezwykle inteligentnym czworonogiem, która w ostatnich latach zyskał dużą popularność. To bardzo ekspresyjny, przyjazny pies, oddany rodzinie i cierpliwy wobec dzieci. Pomimo niewielkich rozmiarów, słynie z pracowitości. Przeczytaj opis Welsh Corgi Pembroke poniżej.
Zespół Downa, zwany również trisomia 21, oznacza zaburzenie genetyczne, które może wystąpić u ludzi. Zmiana ta jest konsekwencją wytworzenia dodatkowego chromosomu i prowadzi do istotnych zmian w organizmie, które dają charakterystyczne objawy fizyczne oraz psychiczne. Chociaż przypadki tej wady genetycznej u ludzi nie są sporadyczne, u innych gatunków zespół Downa występuje niezwykle rzadko. A jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, czy psy również mogą na niego cierpieć, odpowiedź znajdziesz w naszym artykule.
Owczarek australijski zawdzięcza swoją popularność przede wszystkim niezwykłemu ubarwieniu sierści oraz lodowo-niebieskim oczom. To bardzo mądry, aktywny pies o przyjaznym usposobieniu. Jest pracowity, wierny i łatwo poddaje się szkoleniu. Wszystkie te walory sprawiają, że rasa ta cieszy się coraz większą popularnością
