Owczarek szwajcarski to przyjazny, pełen wigoru pies. Jest nie tylko atrakcyjny wizualnie, ale charakteryzuje się również wysoką inteligencją, chęcią do nauki i zrównoważonym temperamentem. Ten lojalny, czuły czworonożny przyjaciel potrzebuje dużo ruchu, jest doskonałym towarzyszem podczas spacerów, wędrówek lub joggingu. Ze względu na swoje oddanie i wysokie umiejętności społeczne jest idealnym psem pracującym i rodzinnym.
Rasa pochodzi z USA i Kanady, gdzie białe owczarki z czasem rozwinęły się w niezależną rasę. Ich białe umaszczenie było uważane za szczególnie praktyczne, ponieważ tak ubarwione psy pracujące i pasterskie łatwo można było odróżnić (szczególnie w ciemności) od wilków. W latach 70. XX wieku pierwsze psy tej rasy zostały sprowadzone do Szwajcarii, gdzie stopniowo rozwijała się stabilna baza hodowlana. Amerykański samiec Lobo, urodzony w 1966 roku, uważany jest w Szwajcarii za przodka rasy owczarek szwajcarski.
Z pokolenia na pokolenie owczarek szwajcarski coraz liczniej zadomawiał się w Europie i zdobywał nowych entuzjastów na całym świecie. W 1991 roku wymieniono go jako nowa rasa w załączniku do szwajcarskiej księgi rodowodowej (SHSB). Rasę oficjalnie uznano przez Międzynarodową Federację Cynologique (FCI) w sierpniu 2011 roku. W standardzie FCI nr 347 biały owczarek szwajcarski nosi nazwę Berger Blanc Suisse i należy do grupy 1 – psy pasterskie i zaganiające, sekcja 1 – psy pasterskie.
Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.
Zrównoważony temperament w połączeniu z aktywnym, przyjaznym i radosnym usposobieniem – tak w skrócie można opisać charakter białego owczarka szwajcarskiego. Przy ogromnej życzliwości wobec ludzi potrafi być również czujnym i nieprzekupnym psem stróżującym na własnym terenie. Do zachowania dobrego samopoczucia i równowagi psychicznej potrzebuje bliskiego kontaktu z ludźmi i dużej porcji ruchu. Bardzo szybko nawiązuje silną więź z opiekunem i domownikami. Przy cierpliwym, pozytywnym wychowaniu w krótkim czasie staje się przyjaznym współlokatorem, który z oddaniem wykonuje polecenia. Dzięki przyjaznej postawie doskonale sprawdza się w kontaktach z dziećmi, choć należy zadbać o to, aby zbyt ruchliwy maluch nie zaburzał poczucia bezpieczeństwa tego wrażliwego czworonoga.
Ćwiczenia fizyczne i wyzwania umysłowe są ważne, aby utrzymać równowagę tego aktywnego i zaradnego psa. Dlatego w codziennym programie pupila powinna się znaleźć duża porcja różnorodnej rekreacji. Ponieważ owczarek szwajcarski jest niezwykle chętny do nauki i współpracy, jego szkolenie oferuje szeroki zakres możliwości. Przedstawiciele tej rasy osiągają doskonałe wyniki w wielu dziedzinach. Ze względu na zdolności intelektualne rasa ta doskonale nadaje się do odpowiedzialnych zadań i często wykorzystywana w roli psa pracującego. Owczarki szwajcarskie świetnie sprawdzają się jako psy stróżujące, obronne lub sportowe. Ponieważ wykazują ogromne zdolności w poszukiwaniu osób zaginionych w terenie, ich umiejętności szybkiego uczenia się i posłuszeństwa wykorzystywane są w pracy psa ratowniczego lub psa asystującego. Ogromny potencjał owczarka szwajcarskiego znajduje swoje odzwierciedlenie także w osiąganych sukcesach na Mistrzostwach Świata FCI psów tropiących.
Owczarek szwajcarski to średniej wielkości, silny pies o eleganckiej i proporcjonalnej sylwetce. Samce osiągają wysokość w kłębie od 58 do 66 centymetrów i ważą od 30 do 40 kilogramów. W przypadku suk średni wzrost wynosi od 53 do 61 centymetrów, a waga od 25 do 35 kilogramów. Owczarek posiada silną i dobrze wyrzeźbioną głowę w kształcie klina, z wyraźnie zaznaczonym stopem. Oczy są lekko skośne (w kształcie migdała), a uszy trójkątne, wysoko osadzone. Sylwetka jest mocna, dobrze umięśniona. Klatka piersiowa głęboka, kończyny muskularne, a lędźwie silne z szerokim zadem opadającym ku tyłowi. Ogon owczarka szwajcarskiego jest puszysty, kształtem przypominający szablę. W spoczynku zwisa luźno, w ruchu i podnieceniu jest uniesiony.
Okrywa włosowa występuje wyłącznie w kolorze białym. Jest dwuwarstwowa z gęstym, obfitym podszerstkiem oraz prostym, twardym włosem okrywowym. Rozróżnia się dwa warianty szaty: krótkowłosą i długowłosą. Na pysku, uszach oraz przedniej stronie łap włos jest nieznacznie krótszy, a na szyi oraz tylnej stronie kończyn nieco dłuższy. Ogólny wygląd owczarka szwajcarskiego idzie w parze ze szlachetnym i zrównoważonym usposobieniem.
Obie odmiany owczarka szwajcarskiego, zarówno krótko, jak i długowłosa mają gęsty podszerstek, co oznacza, że w okresach linienia pupil wymaga staranniejszej pielęgnacji. W tym czasie wskazane jest codzienne czesanie. W pozostałych okresach wystarczy regularne wyczesywanie, najlepiej dwa razy w tygodniu, aby usunąć martwy włos i rozczesać splątane pasma. Owczarka szwajcarskiego kąpiemy w razie potrzeby, okresowo sprawdzamy również stan jego pazurów, uszu i zębów.
Chociaż owczarki szwajcarskie są krzepkimi i wysportowanym psami, nie można wykluczyć typowych dla tej rasy chorób. Obraz kliniczny charakterystyczny dla tej rasy obejmuje różne choroby oczu, dysplazję stawu biodrowego (polegającą na zwyrodnieniu stawów i wadliwym ukształtowaniu elementów wchodzących w skład stawu biodrowego) oraz (rzadko diagnozowaną) hipertermię złośliwą, której podłoże tkwi w zaburzeniach metabolizmu wapnia na poziomie komórkowym. Aby uniknąć ewentualnych chorób dziedzicznych, renomowani hodowcy dokładnie sprawdzają stan zdrowia zwierząt rodzicielskich przed rozpoczęciem hodowli.
Zasadniczo owczarek szwajcarski nie ma specjalnych potrzeb w zakresie odżywiania. Warto jednak do diety wprowadzić wysokiej jakości karmę i dbać o zbilansowane, urozmaicone posiłki. W przypadku starszych zwierząt karma powinna zawierać niezbędne witaminy, minerały i pierwiastki śladowe, które wspierają kości i stawy. Należy także wziąć pod uwagę zwiększone zapotrzebowanie energetyczne czworonożnych przyjaciół pracujących jako psy stróżujące, obronne i ratownicze.
Choć dla szczeniąt chodzenie na smyczy nie jest naturalną czynnością, to konieczność nauki tej umiejętności podyktowana jest nie tylko przepisami, lecz przede wszystkim względami bezpieczeństwa. Zanim jednak spacer stanie się bezpieczną i przyjemną formą współpracy, opiekun musi cierpliwie, krok po kroku nauczyć szczeniaka chodzić na smyczy. Zatem jak nauczyć szczeniaka chodzić na smyczy?
Papillon jest małym, pełnym wdzięku spanielem, sprytnym czułym i posłusznym. Ten bardzo popularny pies do towarzystwa ujmuje swoim przyjaznym charakterem, żywiołowym temperamentem i atrakcyjnym wyglądem.
Chart afgański należy do jednej z najstarszych ras na świecie. Łączy w sobie wrażenie siły oraz godności z szybkością i gracją. Dzięki eleganckiemu wyglądowi oraz długiej, jedwabistej sierści przyciąga uwagę i cieszy się dużym splendorem.
