Kiedy pojawi się łupież u psa, właściciel zazwyczaj zadaje sobie dwa pytania: jaka jest jego przyczyna i jak się go skutecznie pozbyć? W prostych przypadkach przyczynę można wyeliminować samodzielnie, jednak czasami konieczne jest specjalistyczne leczenie. Doświadczeni właściciele psów wiedzą, że łupież u psa to nie tylko problem estetyczny, nie rzadko może to być objaw poważnej choroby.
W procesie regeneracji skóry martwe komórki nabłonka odpadają i są zastępowane nowymi. Zazwyczaj pojawiają się w niewielkich ilościach, Za normę uważa się proces metabolizmu komórkowego, który zachodzi prawie niezauważalnie. Powstanie łupieżu ( widoczne gołym okiem) wskazuje na naruszenie równowagi pracy gruczołów łojowych. Cząstki przypominają ziarenka mąki lub płatki. Nabłonek jest suchy albo skleja się w grudki. Jego umiejscowienie na ciele psa może być różne: pojawia się na całym ciele lub koncentruje w pewnych partiach (najczęściej na uszach, ogonie i brzuchu). Poza kolorem białym, łupież czasami przyjmuje inne barwy np.: czarną, różowawą, żółtą. Łupieżowi mogą towarzyszyć również inne objawy m.in.: swędząca zaczerwieniona, podrażniona skóra, nieprzyjemny zapach ciała, wypadanie włosów.
Wśród najczęstszych przyczyn występowania łupieżu u czworonożnych przyjaciół wymienia się:
Ponieważ przyczyn pojawienia się łupieżu u psa może być bardzo wiele, najczęściej nie da się ich określić bez pomocy specjalisty. Dlatego przed podjęciem samodzielnego działania w tej kwestii należy skontaktować się z weterynarzem, który przeprowadzi badanie pupila i pomoże zdiagnozować podłoże choroby.
Terapia przede wszystkim jest objawowa i towarzyszy jej eliminacja czynnika, który przyczynia się do powstania łupieżu. Leczenie ma na celu złagodzenie stanu chorobowego m.in.: wyeliminowanie swędzenia, zmniejszenie tempa powstawania łusek, normalizację procesów metabolicznych w skórze i w organizmie zwierzęcia, zwiększenie odporności, przywrócenie właściwego pH skóry. Kluczem do sukcesu jest spójna terapia, czyli oprócz leczenia choroby podstawowej (jeśli istnieje), stosuje się preparaty eliminujące czynniki zewnętrzne występowania łupieżu: szampony lecznicze (zawierających kwas salicylowy i siarkę ), preparaty o działaniu przeciwzapalnym, przeciwłojotokowym oraz przeciwgrzybiczym. Poza tym zalecane są leki steroidowe, które łagodzą stany zapalne.
Jeśli łupież został spowodowany pojawieniem się roztoczy, wymagany jest cały szereg działań. Należy wyprać wszystkie rzeczy, z którymi pupil miał kontakt. Akcesoria, zabawki psa należy wymyć gorącą wodą z detergentem. Następnie stosuje się codzienne kąpiele z użyciem specjalnego szamponu. W przypadku wykrycia pasożytów wewnętrznych weterynarze przepisują leki o przeciwpasożytniczym spektrum działania. a także suplementy pomagające wzmocnić odporność i znormalizować stan skóry od wewnątrz.W niektórych przypadkach doskonale sprawdzają się domowe sposoby np.: napary z ziół, stosowane zewnętrznie w postaci maseczek, okładów, balsamów. Rumianek, lipa, pokrzywa, łopian łagodzą stany zapalne i podrażnienia.
Aby zapobiec łupieżowi u psów warto podjąć środki zapobiegawcze:
Łupież u psów można łatwo wyleczyć, jeśli zostanie dość szybko wykryty, a terapia, oparta na właściwej diagnozie, zostanie bezzwłocznie wdrożona. W zaawansowanych przypadkach leczenie może trwać nawet kilka miesięcy i wymagać znacznych nakładów finansowych. Ponadto z biegiem czasu znacznie trudniej wykryć czynnik wywołujący chorobę, dlatego kluczem do zdrowia zwierzęcia i spokoju właściciela jest uważne podejście i szybkie działanie, bezpośrednio po wystąpieniu objawów.
Dog argentyński (oryginalnie zwany Dogo Argentino) to silny, nieustraszony i waleczny pies, o potężnej posturze. Jednocześnie jest wrażliwym, lojalnym i oddanym towarzyszem rodziny.
Owczarek środkowoazjatycki jest hardym psem o silnym charakterze. Chociaż odznacza się bardzo niezależnym usposobieniem, szybko przywiązuje się do opiekuna i traktuje go z szacunkiem oraz czułością.
Padaczka u psa jest zaburzeniem układu nerwowego, spowodowanym powtarzającą się nadmierną aktywnością neuronów w mózgu. Schorzenie objawia się trwałą skłonnością do występowania napadów drgawkowych.
