Kleszcze to małe pajęczaki, z podgromady roztoczy, które mogą przenosić chorobotwórcze drobnoustroje, groźne zarówno dla ludzi, jak i dla zwierząt. Z roku na rok populacja tych pasożytów gwałtownie wzrasta, rośnie też odsetek kleszczy zarażonych niebezpiecznymi patogenami. Warto więc bliżej poznać zagrożenie, aby w przyszłości móc sobie z nim poradzić. Kleszcz u psa to zawsze nieproszony gość z którym trzeba się szybko rozprawić! Trzeba jednak wiedzieć jak!
Kleszcze rozpoczynają swoją aktywność sezonową gdy jest wilgotno, a temperatura w ciągu doby przekracza 5-7°C . Dlatego pierwszy szczyt aktywności sezonowej przypada na marzec-czerwiec, kiedy po przebudzeniu ze snu zimowego muszą znaleźć żywiciela, drugi zaś we wrześniu, po letnich upałach. Łagodne zimy i wilgotne lata sprzyjają ich rozmnażaniu i małej umieralności, przez co populacja kleszczy stale się zwiększa. Aktywność życiowa kleszczy jest największa w godzinach porannych i wieczornych, najniższa natomiast w godzinach południowych. Kleszcze najchętniej bytują na skraju lasu, pod drzewami, na poboczach ścieżek, w miejscach, gdzie las iglasty przechodzi w liściasty. Ponieważ nie wspinają się powyżej półtora metra, najczęściej można je spotkać w ściółce leśnej, na łąkach, na obszarach porośniętych wysoką trawą, gęstymi zaroślami, paprociami, czarnym bzem, leszczyną i krzewami jeżyn. W terenie zabudowanym czekają na żywicieli na krzakach na spodniej stronie liści, na trawnikach, w parkach lub na działkach rekreacyjnych.
Potrafią wyczuć swoją ofiarę z odległości nawet 20 metrów, reagują na temperaturę jej ciała, wydychane powietrze, drgania gruntu, ruch powietrza, feromony i zapach potu. Po znalezieniu żywiciela nie wbijają się od razu w powłoki skórne. Aktywnie wspinają się w poszukiwaniu miejsca, gdzie naskórek jest cienki, lekko wilgotny i lepiej ukrwiony. Po wbiciu się w skórę mogą w niej żerować nawet tydzień. W tym czasie wypijają około 2 ml krwi i nawet sześciokrotnie zwiększają swoje rozmiary.
Kleszcz u psa – jak go usunąć?
Kleszcz u psa
Kleszcz u psa nie powinien być bagatelizowany. Ten mały pajęczak jest niebezpieczny i może wywoływać wiele groźnych chorób, dlategowarto po każdym spacerze oglądać psa, zwłaszcza w miejscach najbardziej narażonych na ukąszenia: na głowie, na szyi w okolicach łonowych i odbytu.Gdy zauważymy kleszcza na skórze pupila, musimy go jak najszybciej usunąć.
Kleszcze mają specjalny aparat gębowy, którym przyczepiają się do skóry, dlatego nie wolno ich wyrywać. Chcąc usunąć pasożyta nie należy stosować żadnych maści, tłuszczu, lakieru, środków odkażających. Wszystkie te substancje mogą sprowokować pajęczaka do transmisji bakterii i wirusów w miejsce ugryzienia. Należy kleszcza wykręcić, najlepiej za pomocą specjalnej pęsety zwanej kleszczołapką. Ząbki pęsety wsuwa się miedzy skórę a kleszcza i obraca się kilka razy. Następnie należy chwycić go jak najbliżej skóry, lekko podważyć i pewnym ruchem pociągnąć ku górze. Jeśli w skórze psa pozostanie jakaś część kleszcza, należy się udać do lekarza weterynarii. Miejsce po ukąszeniu należy przemyć wodą z mydłem i zdezynfekować. Pojawiające się po wyciągnięciu kleszcza zmiany na skórze: miejscowe zaczerwienienie, obrzęk i zwiększenie ciepłoty skóry w miejscu ugryzienia, przeważnie są niegroźne. Przechodzą zazwyczaj po kilku dniach. Jednak po każdym zabiegu usunięcia kleszcza trzeba uważnie obserwować pupila, aby nie przeoczyć objawów choroby odkleszczowej.
Choroby odkleszczowe
Najczęściej występujące choroby odkleszczowe u psów to babeszjoza, borelioza i odkleszczowe zapalenie mózgu. Objawy w pierwszym stadium zazwyczaj do złudzenia przypominają zwyczajne przeziębienie, co w znacznym stopniu utrudnia rozpoznanie schorzenia. Warto więc poznać charakterystyczne objawy poszczególnych chorób.
Babeszjoza to pasożytnicza choroba zagrażająca życiu czworonoga. Do charakterystycznych jej objawów należą: gorączka, spadek apetytu, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, apatia, żółtaczka oraz wzrost tętna i oddechów. Podczas jej przebiegu często dochodzi do uogólnionej reakcji zapalnej oraz uszkodzenia narządów wewnętrznych, takich jak: nerki, wątroba oraz trzustka. Schorzenie diagnozowane jest na podstawie wywiadu, badania klinicznego oraz badań krwi.
Kolejną poważną chorobą przenoszoną w większości przez kleszcza pospolitego jest borelioza. Jej rozpoznanie opiera się na wywiadzie, badaniu krwi ( skutecznym dopiero po 4–6 tygodniach od infekcji) i objawach, do których można zaliczyć: gorączkę, obrzęki stawów, przejściową kulawiznę, obrzęk tkanki podskórnej, zaczerwienienie skóry w okolicy oczu, zaburzenia neurologiczne.
Odkleszczowe zapalenie mózgu jest schorzeniem wirusowym, wywoływanym przez wirusy rodzaju Alphavirus z rodziny Flaviviridae. W przypadku tej choroby charakterystyczna jest dwufazowa gorączka oraz objawy neurologiczne takie jak: światłowstręt, zaburzenia równowagi , nadwrażliwość na dźwięki, bóle kostno-stawowe, porażenia kończyn a także bóle głowy.
Pamiętajmy, że każde podejrzenie zakażenia tymi chorobami należy skonsultować z lekarzem weterynarii.
Kleszcz u psa – co wybrać, aby ochronić psa?
Na rynku dostępnych jest wiele preparatów zabezpieczających psy przed kleszczami. Musimy jednak zdawać sobie sprawę, że żaden z nich nie chroni w stu procentach przed ugryzieniem pasożyta. Preparaty te powodują śmierć kleszcza w ciągu dwóch dni od wczepienia się i w znacznym stopniu zmniejszają ryzyko zakażenia chorobami przenoszonymi przez te pajęczaki. Wśród środków zabezpieczających przed kleszczami możemy znaleźć obroże, aerozole, krople do stosowania na skórę zwierzęcia a także tabletki doustne. Bardzo ważne jest regularne stosowanie wybranych preparatów oraz używanie ich zgodnie z instrukcją przedstawioną przez producenta na ulotce lub ściśle według zaleceń lekarza weterynarii. Bez względu na rodzaj zastosowanego zabezpieczenia, sierść czworonoga należy regularnie przeglądać, w szczególności skórę psa długowłosego.
Uwaga! Pamiętajmy, że kleszcze stanowią zagrożenie dopiero wtedy, gdy są wczepione w skórę czworonoga dłużej niż 24 godziny. Poniżej tego okresu pasożyty nie zdążą wprowadzić bakterii do rany. Oznacza to, że jeśli szybko zainterweniujemy, pies nie zostanie zakażony.
Rottweiler uważany jest za jedną z najstarszych ras, jego historia sięga czasów rzymskich podbojów. Dawniej pomagał w ochronie stada i pełnij rolę stróża. Dzisiaj jest towarzyszem i obrońcą rodziny.
Niektóre psy na widok smyczy stają się nerwowe, wpadają w panikę, uciekają, chowają się po kątach. Na spacerach próbują się wyswobodzić, szarpią i ciągną. W takiej sytuacji nie należy załamywać rak. Jak nauczyć psa chodzić na smyczy? Potrzebne jest pozytywne nastawienie, samozaparcie, konsekwencja i sporo cierpliwości.
Pomeranian jest wesołym, przyjaźnie nastawionym psem o dużym temperamencie. Pomimo niewielkich rozmiarów ma wielkie serce i mocno przywiązuje się do swojej rodziny. To niezwykle charakterystyczna rasa, która przyciąga nie tylko swoim wyglądem, lecz także wyrazistym usposobieniem.
