Grzywacz chiński to niewielki, elegancki pies, który wyróżnia się swoim wyjątkowym wyglądem. Najczęściej spotykana, bezwłosa odmiana tej rasy ma gładką skórę, a głowa, łapy i ogon czworonożnego przyjaciela są pokryte włosami, co nadaje mu niepowtarzalny urok. Grzywacz chiński jest znany z przyjaznej i energicznej natury. Jest to inteligentny, bardzo lojalny towarzysz, który szybko przywiązuje się do swojego właściciela i wnosi radość oraz żywiołowość do każdego domu.
Pomimo nazwy, pochodzenie grzywacza chińskiego nie jest jednoznaczne. Eksperci są zdania, że rasa ta nie pochodzi wyłącznie z Chin, lecz jej rozwój obejmował krzyżówki z psami z różnych kontynentów, w tym obu Ameryk i Azji Mniejszej. Niektóre źródła sugerują, że grzywacz chiński ma wspólnych przodków z meksykańskimi psami bezwłosymi (xoloitzcuintli), a inne, że pochodzi z Afryki.
W Chinach informacje o bezwłosych grzywaczach sięgają XIV wieku. Były one selektywnie rozmnażane przez chińskich żeglarzy, którzy doceniali je za zdolność polowania na szczury na pokładach statków. Szybko stały się one cenionymi towarzyszami, a ich rozwój przejęli mnisi buddyjscy, uważając je za strażników świątyń. Grzywaczom chińskim przypisywano również właściwości lecznicze, ponieważ ich ciepła skóra miała łagodzić dolegliwości reumatyczne.
Na dworze cesarskim grzywacze chińskie były otaczane wyjątkową troską – kładziono je na aksamitnych poduszkach i ozdabiano perłowymi koliami. Były popularne wśród arystokracji, bogatych kupców i marynarzy, towarzysząc im w licznych podróżach. Dzięki temu dotarły do wielu krajów, gdzie często krzyżowały się z lokalnymi psami.
Do Europy grzywacze chińskie trafiły dopiero w XIX wieku, zyskując uznanie dzięki swojemu niepowtarzalnemu wyglądowi i inteligencji. Hodowcy skoncentrowali się na udoskonalaniu ich cech charakteru, zdrowia i temperamentu. W tym okresie wyodrębniono dwie odmiany: bezwłosą (hairless) i owłosioną (powderpuff). Pierwsza prezentacja tej rasy na wystawie miała miejsce w Westminster w 1885 roku, a na początku XX wieku w Filadelfii. Po tym czasie rasa na krótko odeszła w zapomnienie.
Grzywacz chiński
W latach 50. XX wieku Debora Wood założyła hodowlę “Crest Haven” i rozpoczęła dokumentację linii rodowych grzywaczy chińskich. Dzięki jej wysiłkom rasa została oficjalnie uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI) w 1971 roku, a przez American Kennel Club w 1991 roku. Do Polski grzywacze chińskie trafiły pod koniec lat 80. XX wieku.
Popularność grzywacza chińskiego wzrosła również dzięki znanym postaciom, takim jak Gypsy Rose Lee i jej siostry – aktorce June Havoc, które były właścicielkami i promotorami tej rasy. Rasa zyskała na popularności również dzięki filmowi “101 Dalmatyńczyków”, gdzie jeden z psów pojawił się u boku Cruelli De Mon.
Dziś grzywacze chińskie są cenione za swój wyjątkowy wygląd, inteligencję i przyjazny charakter. Stanowią doskonałych towarzyszy, oddanych, radosnych i wrażliwych.
Wygląd i cechy fizyczne
Grzywacz chiński, zgodnie z klasyfikacją FCI, należy do grupy IX – psy ozdobne i do towarzystwa, sekcji 4 – psy bezwłose. Nie podlega próbom pracy, a jego wzorzec ma numer 288. Jest psem o niezwykle charakterystycznym wyglądzie, który przyciąga uwagę i budzi entuzjazm.
Ten miniaturowy czworonóg osiąga wysokość w kłębie od 23 do 30 cm u suk i od 28 do 33 cm u samców i waży średnio od 3,5 do 5,5 kg. Grzywacz chiński ma dobrze zbudowaną, średniej długości sylwetkę z mocnymi lędźwiami i zaokrąglonym, solidnym zadem. Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka. Przednie kończyny są długie i smukłe, a tylne – szeroko rozstawione, z mocnymi stawami kolanowymi i podudziami. Ogon jest długi, zwężający się ku końcowi, osadzony wysoko, w ruchu wznoszony ku górze, czasami opuszczony, z obfitym pióropuszem.
Głowa grzywacza chińskiego jest gładka, pozbawiona zmarszczek, wydłużona z lekko zwężającą się kufą. Średniej wielkości oczy są ciemne, niemal czarne, a duże, stojące uszy są nisko osadzone. U odmiany owłosionej dopuszczalne są również uszy zwisające. Szyja jest długa, szczupła, noszona wysoko i lekko łukowata podczas ruchu.
Grzywacze chińskie odmiany bezwłosej mają tylko długą, obfitą grzywę na szyi, skarpetki z włosów na łapach i pióropusze na ogonie. Reszta ciała pozbawiona jest włosa. Ciało psów odmiany owłosionej jest pokryte długim, miękkim włosem, układającym się jak lekka pudrowa woalka. Najczęściej okrywa posiada również podszerstek.
Umaszczenie grzywacza chińskiego jest bardzo różnorodne – akceptowane są wszystkie kolory i ich kombinacje.
Warto zauważyć, że obie odmiany – bezwłosa i owłosiona – mogą rodzić się w jednym miocie. Grzywacze chińskie żyją średnio od 13 do 15 lat, ciesząc swoich właścicieli swoją unikalnością i przyjaznym charakterem.
Grzywacz chiński
Charakter i temperament
Grzywacz chiński to pies o niezwykle przyjaznym i łagodnym charakterze. Jego temperament jest jednym z głównych powodów, dla których zyskuje on sympatię zarówno rodzin, jak i osób samotnych. Grzywacze słyną ze swojej inteligencji i łatwości w nauce. Są niezwykle lojalne i silnie przywiązują się do swoich właścicieli, co sprawia, że są wiernymi przyjaciółmi i idealnymi psami do towarzystwa oraz kompanami w codziennym życiu.
Te małe psy są pełne energii i radości życia, a ich przyjazne usposobienie sprawia, że jest to rasa, która wnosi dużo wesołych wrażeń do życia wszystkich domowników. Uwielbiają bawić się i spędzać czas ze swoją rodziną, a jednocześnie potrafią być spokojne i ciche w domu. Mimo żywiołowego temperamentu, są dość wrażliwe i nie lubią pozostawać same na dłuższy czas. Potrzebują bliskiego kontaktu z ludźmi i źle znoszą długotrwałą samotność.
Grzywacze chińskie są także bardzo towarzyskie i przyjazne w stosunku do innych zwierząt. Zwykle dobrze dogadują się z innymi psami i nawet kotami, co czyni je odpowiednim wyborem dla osób posiadających inne zwierzęta. Ich łagodny charakter sprawia, że są cierpliwe i delikatne w kontaktach z dziećmi. Oczywiście opiekun musi zadbać, aby dzieci traktowały czworonożnego przyjaciela delikatnie i szanowały jego potrzeby.
Pielęgnacja
Pielęgnacja grzywacza chińskiego wymaga szczególnej uwagi, zwłaszcza w kontekście jego unikalnej skóry i sierści. W przypadku odmiany bezwłosej, skóra psa potrzebuje regularnej pielęgnacji, aby zapobiec podrażnieniom i infekcjom. Należy ją myć delikatnym szamponem i nawilżać odpowiednimi balsamami przeznaczonymi dla psów. Latem szczególnie ważne jest stosowanie kremów z filtrem przeciwsłonecznym, aby chronić skórę przed poparzeniami słonecznymi. Z kolei odmiana owłosiona wymaga regularnego szczotkowania, aby uniknąć splątania sierści. Kąpiele co kilka tygodni pomagają utrzymać sierść czystą i zdrową.
Pazury grzywacza chińskiego powinny być przycinane co kilka tygodni, aby zapobiec ich nadmiernemu wzrostowi i problemom z chodzeniem. Higiena jamy ustnej jest równie istotna. Zęby grzywacza chińskiego powinny być myte kilka razy w tygodniu specjalną pastą do zębów dla psów. Regularne sprawdzanie zębów i dziąseł pomoże w zapobieganiu chorobom przyzębia i powstawaniu kamienia nazębnego. Warto od najmłodszych lat przyzwyczajać psa do tych rutynowych zabiegów pielęgnacyjnych, aby te czynności były dla niego jak mniej stresujące.
Grzywacz chiński
Grzywacz chiński i jego zdrowie
Grzywacze chińskie są podatne na pewne problemy zdrowotne, z którymi właściciele powinni być zaznajomieni, aby odpowiednio im zapobiegać. Bez właściwej pielęgnacji, psy te mogą cierpieć na podrażnienia skóry, alergie i infekcje. Regularne mycie, nawilżanie i ochrona przed słońcem są kluczowe dla utrzymania zdrowej skóry pupila.
Ponadto, grzywacze chińskie zmagają się również ze schorzeniami oka, w tym przemieszczeniem soczewki w oku, zapaleniem rogówki czy suchością gałki ocznej. Podczas badań nad bezwłosową odmianą, naukowcy uniwersytetów i instytutów w Szwajcarii, Finlandii, USA oraz Szwecji zidentyfikowali mutację genu, która odpowiada za rozwój zewnętrznej warstwy tkanki. Badania wskazują, że gen ten może być odpowiedzialny za brak sierści, czasami i zębów, a także schorzenia oczu u bezwłosych psów. Przemieszczenie soczewki może prowadzić do jaskry, a w efekcie do utraty wzroku. Na szczęście, dzięki nowoczesnym badaniom genetycznym, możliwe jest wykrycie większości wad u zwierząt hodowlanych. Renomowani hodowcy, którzy dbają o zdrowie swoich psów, przeprowadzają takie testy genetyczne, minimalizując ryzyko wystąpienia tego schorzenia u potomstwa.
Problemy ze stawami, takie jak zwichnięcie rzepki, również mogą występować u tej rasy. Utrzymanie odpowiedniej wagi i regularna aktywność fizyczna mogą pomóc w zapobieganiu tym schorzeniom.
Warto podkreślić, że regularne wizyty u weterynarza są niezwykle istotne dla monitorowania ogólnego stanu zdrowia grzywacza chińskiego. Co najmniej raz w roku należy odwiedzać weterynarza na profilaktyczne kontrole, a starsze psy mogą wymagać częstszych wizyt. Ważne jest, aby pupil posiadał wszystkie bieżące szczepienia, które chronią go przed wieloma poważnymi chorobami. Regularne odrobaczanie oraz kontrola przeciwko pchłom i kleszczom są równie istotne.
Dieta
Żywienie grzywacza chińskiego opiera się na kilku kluczowych zasadach, które pomagają utrzymać jego zdrowie i dobre samopoczucie. Przede wszystkim, należy podawać psu karmę wysokiej jakości, która jest bogata w białko, tłuszcze oraz niezbędne witaminy i minerały. Ważne jest, aby wybierać karmę przeznaczoną specjalnie dla małych ras, co zapewni odpowiednie proporcje składników odżywczych dostosowane do potrzeb grzywacza chińskiego.
Karmienie grzywacza chińskiego powinno odbywać się regularnie, w ustalonych odstępach czasu. Dorosłe psy zazwyczaj potrzebują dwóch posiłków dziennie, natomiast szczenięta mogą wymagać częstszych, mniejszych porcji. Istotne jest, aby unikać podawania psu resztek ze stołu, które mogą zawierać szkodliwe składniki lub być zbyt tłuste i nadmiernie przyprawione, co może prowadzić do problemów żołądkowych.
Świeża i czysta woda powinna być zawsze dostępna dla psa, aby zapewnić odpowiednie nawodnienie. Dieta grzywacza chińskiego powinna być również dostosowana do jego wieku, wielkości, poziomu aktywności oraz ewentualnych problemów zdrowotnych. W razie wątpliwości, warto skonsultować się z weterynarzem, aby dobrać odpowiednią dietę dla psa.
Grzywacz chiński
Szkolenie i socjalizacja
Trening grzywacza chińskiego wymaga delikatnego, ale konsekwentnego podejścia, aby w pełni wykorzystać jego inteligencję i chęć do nauki. Rasa ta doskonale reaguje na pozytywne metody szkolenia, które opierają się na nagradzaniu za dobre zachowanie. Używanie pochwał, smakołyków i zabawek jako nagród jest skutecznym sposobem motywowania grzywacza chińskiego.
W przypadku tego pupila, sesje szkoleniowe powinny być krótkie, ale regularne. Ze względu na krótki czas koncentracji grzywacza chińskiego, lepiej podzielić czas treningu na kilka sesji dziennie. Istotną rolę w nauce odgrywa również konsekwencja w stosowaniu metod szkolenia. Grzywacze chińskie są inteligentne, ale mogą być wrażliwe na zmiany w rutynie, więc stałość i cierpliwość są niezbędne, aby osiągnąć pożądane rezultaty.
Ponadto ważna jest wczesna socjalizacja. Wprowadzenie szczeniaka do różnych ludzi, miejsc, dźwięków i innych zwierząt w kontrolowany i pozytywny sposób pomaga zbudować pewność siebie i zminimalizować przyszłe problemy behawioralne. Podstawowe komendy, takie jak “siad”, “leżeć”, “do mnie” i “zostań” są fundamentem każdego szkolenia. Grzywacze chińskie uczą się tych komend szybko, jeśli są odpowiednio się je nagradza. Trening na smyczy jest również istotny, aby spacery były przyjemne zarówno dla psa, jak i dla właściciela. Nauka chodzenia na smyczy bez ciągnięcia może wymagać cierpliwości, ale z czasem przynosi znakomite rezultaty.
Gry i zabawy interaktywne są świetnym sposobem na stymulowanie umysłu grzywacza chińskiego i zapobieganie nudzie. Szukanie smakołyków ukrytych w różnych miejscach to doskonała zabawa, która rozwija zdolności węchowe i umysłowe psa. Regularne spotkania z innymi psami, zarówno podczas spacerów lub spotkań towarzyskich, pomagają w budowaniu odpowiednich umiejętności społecznych. Ważne jest, aby te spotkania były pozytywne i kontrolowane, co pozwala uniknąć negatywnych doświadczeń.
Grzywacz chiński jako pies rodzinny
W mieszkaniu grzywacz chiński jest cichy i spokojny, łatwo dostosowuje się do życia w niewielkiej przestrzeni. Jego niewielki rozmiar sprawia, że nie potrzebuje dużej ilości miejsca do biegania, ale regularne spacery są konieczne, aby zaspokoić jego potrzebę aktywności. W domu z ogrodem grzywacz chiński z radością korzysta z możliwości biegania i zabawy na świeżym powietrzu. Jest ciekawski i uwielbia eksplorować otoczenie, co sprzyja jego zdrowiu fizycznemu i psychicznemu. Bez względu na miejsce zamieszkania, ten wyjątkowo przyjazny, łagodny i pełen energii czworonożny przyjaciel wnosi do rodziny dużo ciepła, radości i oddania, będąc wsaniałym towarzyszem na co dzień zarówno dla rodzin z dziećmi, jak i starszych osób.
Najczęściej zadawane pytania
Skąd pochodzi rasa Grzywacz Chiński?
Grzywacz Chiński ma niejednoznaczne pochodzenie, ale jego rozwój obejmował krzyżówki psów z różnych kontynentów, w tym obu Ameryk, Azji Mniejszej i Chin. W Chinach rasę hodowano już w XIV wieku.
Jak wygląda Grzywacz Chiński?
Grzywacz Chiński to miniaturowy pies o wysokości 23-33 cm, ważący 3,5-5,5 kg. Ma dwie odmiany: bezwłosą z długą grzywą oraz owłosioną z miękkim włosem na całym ciele.
Czy Grzywacz Chiński nadaje się do mieszkań?
Tak, Grzywacz Chiński doskonale nadaje się do życia w mieszkaniu. Jest cichy, spokojny i łatwo dostosowuje się do niewielkiej przestrzeni, ale potrzebuje regularnych spacerów.
Czy Grzywacz Chiński dobrze dogaduje się z dziećmi?
Tak, Grzywacz Chiński jest przyjazny, delikatny i cierpliwy wobec dzieci. Jest to rasa, która dobrze dogaduje się z najmłodszymi domownikami, o ile nauczono ich, jak odpowiednio traktować psa.
Jak długo żyje Grzywacz Chiński?
Grzywacz Chiński żyje średnio od 13 do 15 lat, a przy odpowiedniej opiece może dożyć nawet dłużej.
Giardioza należy do często występujących schorzeń układu pokarmowego u psów. Wywoływana jest przez pasożyty giardia lamblia, które przyczepiają się do ściany jelita cienkiego i zakłócają prawidłowe procesy trawienne. Pasożyty te zazwyczaj przenoszone są poprzez kontakt z zanieczyszczoną wodą, jedzeniem lub odchodami. Zakażenie giardią jest szczególnie problematyczne ze względu uciążliwe lub nawet niebezpieczne dla pupila objawy oraz ryzyko przeniesienia patogenu na ludzi i inne zwierzęta. Z tego względu warto dowiedzieć się więcej o przyczynach, symptomach, leczeniu i możliwościach zapobiegania tej chorobie.
Mastif neapolitański to wyjątkowy przyjaciel, który zachwyca swoją siłą, lojalnością i majestatycznym wyglądem. Jest przedstawicielem imponującej rasy o bogatej historii. Wywodzi się z Włoch, gdzie pierwotnie był używany jako pies stróżujący oraz bojowy. Obecnie, przyciąga uwagę miłośników czworonogów na całym świecie i może poszczycić się szerokim gronem wiernych fanów.
Banany są bogatym źródłem witamin, minerałów oraz innych składników odżywczych, posiadających właściwości prozdrowotne. Owoce te poprawiają także samopoczucie i dodają energii. Skoro banany wykazują tak dobroczynny wpływ na organizm człowieka, wielu właścicieli psów zadaje sobie pytanie, czy mogą równie korzystnie wpływać na zdrowie czworonożnego przyjaciela. Odpowiedź brzmi tak samo, jak w przypadku każdego nowego owocu wprowadzanego do menu pupila. Włączając banany do diety psa, należy zachować ostrożność i uwzględnić wszystkie wskazówki dotyczące ich podawania.
