Bokser znany jest ze swojego żywiołowego, radosnego usposobienia. Lecz co tak naprawdę kryje się za jego zniewalającym spojrzeniem? Czuły i zrównoważony pies rodzinny, ambitny psi sportowiec czy nieprzekupny stróż? Bez wątpienia ten inteligentny pies wyróżnia się w wielu obszarach i jest niezwykle wszechstronnym czworonożnym towarzyszem.
Obecny elegancki wizerunek bokser osiągnął stosunkowo niedawno. Korzeni rasy należy szukać w średniowiecznej Bawarii. To właśnie tam krzyżowano psy ras: danziger bullenbeisser, brabanter bullenbeisser, mastyf i buldog angielski. Działania hodowców ukierunkowane były na uzyskanie psów odpowiednich do polowań na grubego zwierza, a także do bardzo popularnych wówczas walk czworonogów. Aż do roku 1890 boksery były znacznie większe i cięższe niż współcześnie. Ich wygląd zbliżony był bardziej do dogów.
W 1896 roku powstał w Niemczech Klub der Deutschen Boxerfreunde czyli Klub Przyjaciół Boksera. Do jego zasług zalicza się wprowadzenie ścisłej selekcji zwierząt hodowlanych. W konsekwencji tych ukierunkowanych działań bokser zyskał harmonijną budowę ciała i doskonałe cechy psychiczne. W 1904 roku została założona rodowodowa księga tej rasy. Pierwszy wzorzec boksera powstał w 1905 roku, a od 1926 roku rasa zaliczana jest do uznawanej międzynarodowo grupy psów użytkowych.
Zgodnie z klasyfikacją FCI boksery należą do grupy 2 – pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła, sekcji 2.1 – molosy, typ mastyfa. Obowiązujący wzorzec kładzie duży nacisk na ogólny, harmonijny wygląd boksera o proporcjonalnie dopasowanych wszystkich częściach ciała.
Bokser jest psem średniej wielkości, o muskularnej kwadratowej sylwetce. Głowa, której wielkość musi zachowywać właściwe proporcje względem ciała, nadaje rasie charakterystyczny wygląd. Wymagana jest szeroka i mocna kufa, z wyraźnie odróżniającą się od umaszczenia ciemną maską. Jeśli chodzi o głowę ważny jest stosunek kufy do pokrywy czaszki. Nos nie powinien być zbyt krótki. Pożądane jest, aby jego szerokość była zbliżona do szerokości pokrywy czaszki. Po obu stronach nosa odznaczają się wyraźne fałdy. Wygięta lekko w górę żuchwa jest nieco dłuższa niż górna szczęka. Średniej wielkości oczy są ciemne. Szeroko osadzone uszy, w chwili wytężonej uwagi lub ekscytacji, skierowane są do przodu, a w spoczynku przylegają do policzków.
Muskulatura boksera jest dobrze rozwinięta, kończyny są proste, mocne, a ruchy energiczne i eleganckie. Suki osiągają od 53 do 59 cm wysokości w kłębie i wagę od 25 do 29 kg. Wymiary samców to 57–63 cm, a waga od 27 do 32 kg.
Bokser odznacza się krótką, przylegającą sierścią z twardym i błyszczącym włosem. Zgodnie ze wzorcem rasy dopuszczalne jest umaszczenie: żółte (w odcieniach od jasnożółtego poprzez czerwono-żółte aż do czerwieni jeleniej) oraz pręgowane z wyraźnie kontrastującymi pręgami ciągnącymi się równolegle do żeber. Obecnie białe znaczenia są niedopuszczalne.
W gronie rodzinnym bokser jest czuły, towarzyski i przyjazny, lecz wobec obcych zazwyczaj jest zdystansowany i bardzo podejrzliwy. Posiada żywiołowe, wesołe sposobienie. Lubi zabawy, dzięki czemu świetnie czuje się w towarzystwie dzieci. Dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami (psami, kotami), zwłaszcza jeśli poznał je jako szczeniak i z nimi dorastał.
Bokser jest wspaniałym kompanem podczas różnych zajęć. Uwielbia przebywać na świeżym powietrzu i chętnie bierze udział w długich spacerach. Na krótkich dystansach dziarsko towarzyszy opiekunowi podczas joggingu, jazdy na rowerze, jazdy na rolkach i w trakcie innych sportów. Bokser świetnie sprawdza się także w roli psa stróżującego. Jest odważny, opanowany i zachowuje się w przemyślany sposób. Ponadto odznacza się czujnością oraz pewnością siebie. Ponieważ jest inteligentny, łatwy w szkoleniu i posiada naturalnie rozwinięty zmysł węchu, predystynowany jest również do roli psa służbowego.
Aby usunąć martwe włosy, zaleca się szczotkowanie krótkiej i gęstej sierści boksera kilka razy w tygodniu. Można również przetrzeć sierść wilgotną irchą, która nadaje włosom intensywny połysk. Podczas linienia bardzo pomocna jest rękawica z gumowymi wypustkami. Choć bokser na ogół nie wymaga częstych kąpieli, warto na bieżąco sprawdzać stan jego skóry oraz futra. Aby zapobiec infekcjom należy regularnie czyścić uszy i okolice oczu. Na ogół aktywny bokser sam w wystarczającym stopniu ściera pazury. Jeśli nie jest to możliwe ze względu na stan zdrowia lub wiek, należy je regularnie skracać.
Bokser niemiecki jest zasadniczo zdrową i silną rasą psów. Średnia długość życia przedstawicieli tej rasy wynosi od 10 do 12 lat. Istnieją jednak choroby genetyczne i inne problemy zdrowotne, na które rasa jest narażona w znacznym stopniu. Należą do nich poniższe problemy.
Schorzenie polega na nieprawidłowym rozwoju stawu biodrowego, co powoduje luźne połączenie między głową kości udowej a panewką stawową. Objawy choroby obejmują najczęściej trudności we wstawaniu i poruszaniu się, chwiejny chód, ból oraz sztywność podczas poruszania się. Leczenie dysplazji stawu biodrowego może być zarówno zachowawcze, jak i chirurgiczne. W przypadku leczenia zachowawczego stosuje się leki przeciwbólowe, suplementy diety wspomagające stawy oraz regularne ćwiczenia fizjoterapeutyczne. W przypadku leczenia chirurgicznego, najczęściej wykonuje się korekcje anatomiczne. Profilaktyka tego schorzenia obejmuje w szczególności właściwe żywienie, utrzymanie odpowiedniej masy ciała oraz unikanie nadmiernego obciążania stawów. Ważne jest również regularne monitorowanie stanu zdrowia stawów poprzez badania kontrolne u weterynarza oraz stosowanie odpowiednich suplementów wspierających funkcjonowanie stawów.
Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa, w trakcie której dochodzi do degeneracji krążków międzykręgowych i zmian kostnych w kręgosłupie. Objawy schorzenia mogą prowadzić do sztywności karku, bólu kręgosłupa, trudności w poruszaniu się, szpotawości w kończynach tylnych, trudności przy wstawaniu i w chodzeniu, a nawet paraliżu. Leczenie spondylozy u psów polega na stosowaniu leków przeciwbólowych, przeciwzapalnych oraz leków, które pomagają w regeneracji chrząstki kostnej. W niektórych przypadkach konieczna może być także fizjoterapia, terapia manualna lub zabieg chirurgiczny. Aby zapobiec spondylozie u psa, należy dbać o właściwą dietę pupila, zapewnić mu odpowiednią dawkę aktywności fizycznej i stale kontrolować wagę. Ważne jest również unikanie przeciążenia kręgosłupa psa poprzez wykluczenie skoków z wysokości oraz długotrwałego chodzenia po twardych powierzchniach. Regularne wizyty u weterynarza mogą również pomóc we wczesnym wykryciu ewentualnych zmian degeneracyjnych w kręgosłupie.
Objawy alergii skórnej najczęściej obejmują: świąd, zaczerwienie, stany zapalne i łuszczenie się skóry, a także nadmierny łojotok, wysypkę, owrzodzenia. Leczenie tego schorzenia zależy od przyczyny alergii. Zazwyczaj wprowadzane jest leczenie farmakologiczne z zastosowaniem leków przeciwhistaminowych, kortykosteroidów lub kremów łagodzących świąd. Ponadto zalecane jest leczenie przyczynowe, czyli eliminacja alergenów z otoczenia psa, dieta eliminacyjna, specjalne zabiegi pielęgnacyjne (np. kąpiele z szamponem łagodzącym świąd) oraz leki przeciwbakteryjne lub przeciwgrzybicze w przypadku infekcji wtórnych. Jesli podejrzewamy alergię skórną u pupila najlepiej skonsultować się z weterynarzem, który może zdiagnozować przyczynę alergii i zaleci odpowiednie leczenie.
Jest chorobą serca, charakteryzują się poszerzeniem komór serca, co prowadzi do osłabienia mięśnia serca. Objawy tej choroby mogą obejmować zmęczenie, osłabienie, kaszel, duszność, utratę apetytu, spadek wagi, obrzęk brzucha oraz kończyn, a także arytmię. Leczenie polega zazwyczaj na stosowaniu leków, m.in.: moczopędnych, zmniejszających obciążenie serca oraz poprawiających funkcjonowanie serca. W niektórych przypadkach może być konieczna interwencja chirurgiczna. Aby zapobiec rozwojowi kardiomiopatii rozstrzeniowej u psa, należy zgłaszać się regularne do weterynarza, dbać o właściwą dietę, zapewnić odpowiednią ilość aktywności fizycznej oraz unikać stresujących sytuacji. Dobrze jest także monitorować psa pod kątem ewentualnych objawów choroby serca i natychmiast konsultować się z weterynarzem w razie ich wystąpienia.
Rak skóry u psa może przybierać różne formy i objawy. Zazwyczaj przejawia się jako zmiany skórne, które mogą być guzkami, owrzodzeniami, naroślami lub zmianami barwnikowymi. Objawy mogą obejmować także swędzenie, krwawienie, łzawienie czy zmiany behawioralne.
Leczenie raka skóry u psa zależy od rodzaju i zaawansowania nowotworu. Może obejmować chirurgiczne usunięcie zmiany skórnej, chemioterapię, radioterapię lub terapię laserową. W niektórych przypadkach konieczne jest również leczenie wspomagające, w postaci leków przeciwbólowych czy przeciwzapalnych. Profilaktyka raka skóry u psa, wiąże się przede wszystkim z regularnym kontrolowaniem skóry pupila pod kątem wszelkich zmian oraz wizytami u weterynarza w celu przeprowadzania badań profilaktycznych. Warto również dbać o odpowiednią dietę, unikać nadmiernego narażenia na promieniowanie słoneczne oraz zapewnić psu właściwą opiekę higieniczną, aby zmniejszyć ryzyko infekcji skóry.
Nowotwory limfatyczne u psa to zmiany złośliwe, które rozwijają się w układzie chłonnym. Najczęstszym typem nowotworów limfatycznych u psów jest chłoniak, ale mogą również wystąpić inne typy nowotworów limfatycznych, takie jak limfoblastyczne limfocytozy czy mięsaki i fibrosarcoma. Objawy mogą różnić się w zależności od rodzaju, stopnia zaawansowania choroby,
lokalizacji nowotworu oraz ogólnego stanu zdrowia psa. Od tych samych kryteriów uzależnia się leczenie nowotworów limfatycznych. Możliwe metody leczenia obejmują chemioterapię, radioterapię, chirurgię, immunoterapię czy terapię celowaną. Aby zapobiec nowotworom limfatycznym u psa, warto regularnie kontrolować stan zdrowia psa, unikać czynników ryzyka, takich jak substancje toksyczne czy nadmierna ekspozycja na promieniowanie oraz dbać o prawidłową dietę i aktywność fizyczną psa. W razie wystąpienia podejrzanych objawów, należy jak najszybciej skonsultować się z weterynarzem, aby rozpoznać chorobę i rozpocząć odpowiednie leczenie.
Guzy komórek tucznych u psów to rzadkie nowotwory, które rozwijają się w tkankach tłuszczowych psa. Objawy guzów komórek tucznych u psów mogą obejmować pojawienie się miękkiego, ruchomego guza pod skórą, zmianę w zachowaniu psa, utratę apetytu, świąd skóry, owrzodzenia skóry lub nietypowe wzorce wzrostu włosów. Leczenie guzów komórek tucznych u psów zazwyczaj obejmuje chirurgiczne usunięcie guza, a w niektórych przypadkach również chemioterapię. Istnieje także możliwość stosowania leków przeciwbólowych lub przeciwzapalnych w celu złagodzenia objawów. Aby zapobiec rozwojowi guzów komórek tucznych u psów, zaleca się regularne badania weterynaryjne, zdrową dietę i odpowiednią aktywność fizyczną psa. Należy także unikać narażenia na substancje toksyczne. W razie zauważenia jakiekolwiek nietypowych zmian u swojego czworonożnego towarzysza, należy natychmiast skontaktować się z weterynarzem.
Dieta dla psa rasy bokser powinna być zbilansowana i składać się z wysokiej jakości karmy, bogatej w białko (około 20-30%), tłuszcze (około 15%) oraz składniki odżywcze. Należy pamiętać, że bokser to aktywny i energiczny pies, który potrzebuje odpowiedniej ilości kalorii, aby utrzymać swoją sprawność. Warto również zadbać o istotne składniki odżywcze, takie jak witaminy, minerały, składniki mające właściwości zapobiegające degeneracji stawów i wspomagające regenerację chrząstki stawowej oraz kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6, które wspierają zdrowie skóry i sierść. Ponadto należy unikać nadmiernego podawania przekąsek, aby nie doprowadzić do nadwagi lub otyłości u pupila. Istotne jest również skonsultowanie się z weterynarzem w celu dostosowania diety do indywidualnych potrzeb psa, takich jak wiek, aktywność fizyczna i ewentualne problemy zdrowotne.
Bokser najlepiej rozwija się w otoczeniu bliskich, którzy na co dzień się nim opiekują i angażują w jego wychowanie. Jego pozytywnie cechy uwydatniają się wtedy, gdy cała rodzina (zwłaszcza dzieci) ma bliską więź z czworonożnym przyjacielem. Bokser to niezwykle lojalna i towarzyska rasa psów. Na co dzień robi wszystko, aby chronić najbliższych i spędzać z nimi jak najwięcej czasu. Jeśli zależy nam na tym, aby nasz bokser utrzymywał dobre relacje z innymi zwierzęta i unikał w przyszłości gwałtownych starć oraz agresywnych zachowań, ważne jest, aby od początku wychowywania pupila postawić na jego socjalizację. W tym samym zakresie istotne jest dbanie o wzajemne relacje między czworonożnym towarzyszem a dziećmi.
Bokser jest łatwy w szkoleniu, lubi współpracować i jest skłonny do podporządkowania się, choć z rozpoczęciem nauki, należy poczekać, aż pies poczuje się w domu komfortowo i nawiąże więź z domownikami. Zaleca się wprowadzenie treningów w ciągu pierwszych 4 miesięcy życia pupila. Największy wpływ na właściwe zachowanie i posłuszeństwo boksera ma konsekwentne, cierpliwe i przyjazne, pełne miłości wychowanie oparte wyłącznie na pozytywnych działaniach. Pomimo, iż bokser może chwilami pokazywać swoje uparte oblicze, nigdy nie należy traktować go surowo.
Agresywny ton w treningu należy całkowicie wykluczyć.
W codziennym wychowaniu warto uwzględnić fakt, że bokser jest psem aktywnym i energicznym. Aby utrzymać go w dobrym zdrowiu i zachować równowagę w zachowaniu, należy zapewnić mu odpowiednią ilość aktywności fizycznej. Ważne są np.: długie spacery, bieganie, zabawa z frisbee czy też z innymi psami. Oprócz aktywności fizycznej, ważne jest zapewnienie psu odpowiedniego treningu umysłowego. Zabawki interaktywne, nauka komend i dobrych zachowań mogą być pomocne w wykorzystaniu energii w sposób korzystny i zgodny z jego naturą.
Właściwe szkolenie boksera to również warunek tego, aby czworonożny uczeń mógł cieszyć się przywilejami, takimi jak: swobodne bieganie bez smyczy i towarzyszenie właścicielowi w restauracji, w pracy, podczas zakupów.
Bokser to energiczny pies, który słynie ze swojej czujności i odwagi. Jego radosne, przyjazne usposobienie sprawia, że jest świetnym psem rodzinnym. Jako współlokator bokser jest lojalnym, nieustraszonym stróżem, który ma ogromną potrzebę towarzystwa. Najlepiej czuje się w gronie najbliższych. Bardzo lubi dzieci, zabawę i wyzwania umysłowe. Doskonale dopasuje się do aktywnej, żądnej przygód osoby, która podczas szkolenia zachowa spokój, cierpliwość i konsekwencję. Ten inteligentny, żywiołowy czworonożny towarzysz potrafi wprowadzić do domu, zarówno wiele radości i szczęścia, jak i wartościowe relacje oraz ogromną więź emocjonalną.
Kupując boksera trzeba przede wszystkim sprawdzić, czy pies pochodzi z renomowanej hodowli. Warto między innymi zwrócić uwagę, czy podczas selekcji hodowlanej uwzględniono problemy związane z typowymi dla rasy schorzeniami. Ponadto należy pamiętać, że dla zachowania szczęścia i zdrowia pupila kluczowe są regularne wizyty u weterynarza (w celu rutynowych badań i szczepień), zrównoważona dieta oraz odpowiednia dawka aktywności.
Wielu właścicieli psów błędnie postrzega kastrację jako skuteczny sposób na szybkie rozwiązanie problemów behawioralnych u agresywnych czworonogów lub czynnik zmniejszający ryzyko zachorowania na nowotwory i inne groźne schorzenia. Wokół tematu narosło wiele mitów. Sprawdźmy więc jakie są rzeczywiste skutki kastracji u psów?
Yorkshire terrier to uroczy pies, którego z pewnością nie można uznać za maskotkę. To bohater akcji, uwielbiający ruch i zabawę. Nic nie umknie jego uwadze. Jego kudłata czupryna, wesołe oczka, drobna sylwetka i silne ego tworzą kontrast, któremu niewiele osób może się oprzeć.
Orzechy zawierają mnóstwo zdrowych kwasów tłuszczowych, są bogatym źródłem minerałów i witamin, a także elektrolitów i innych składników odżywczych, w tym potasu, sodu, fosforu i magnezu. Ponieważ są produktem naturalnym, można zakładać, że orzechy doskonałe pasują do diety naszego pupila. Ale czy to rzeczywiście prawda? Odpowiedź w dużej mierze zależy od rodzaju orzechów oraz stanu zdrowia psa. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku czworonożnych przyjaciół borykających się z alergią pokarmową, nietolerancją pokarmową lub nadwagą.
