Bichon frise to nieduży pies , który wyróżnia się bardzo efektownym wyglądem. Za sprawą ślicznej i kręconej białej sierści przypomina nieco pluszową maskotkę, stworzoną do pieszczot. Jest pogodnym i wesołym czworonogiem, chętnie spędza czas z ludźmi oraz innymi domowymi zwierzakami. Uwielbia spacery, lubi zabawy i grę w piłkę, a także naukę różnych sztuczek. To doskonały pies do towarzystwa i wspaniały przyjaciel rodziny.
Bichon frise pochodzi z obszaru basenu Morza Śródziemnego, gdzie był spotykany już kilkaset lat temu. Rasa powstała najprawdopodobniej ze skrzyżowania pudla z maltańczykiem i barbetem. Podaje się, że pies ten przywędrował na kontynent europejski z Teneryfy wraz z XIV–wiecznymi żeglarzami. Pod koniec średniowiecza ten towarzyski czworonóg szybko zdobył wielką popularność we Francji, Hiszpanii i Włoszech, pojawiając się na dworach królewskich. Rewolucja francuska zmieniła jednak beztroskie życie psów tej rasy i ich królewskie traktowanie przeszło do historii. Trafiły wówczas na ulice – w ręce wędrownych handlarzy i kataryniarzy.
Po I wojnie światowej we Francji i Belgii odtworzono hodowlę czworonogów rasy bichon frise. W 1933 r. ustalono po raz pierwszy jej wzorzec, a FCI uznała tę rasę jako francusko-belgijską. Obecnie pies ten cieszy się dużą popularnością miedzy innymi w : Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, krajach Beneluksu oraz Skandynawii. Do Polski pierwsze osobniki rasy bichon frise trafiły u schyłku lat 90. XX wieku, lecz nie zyskały w naszym kraju szerokiej popularności.
W naszym kraju próbowano spolszczyć nazwę rasy bichon frise na „biszon kędzierzawy”, ale wersja ta nie przyjęła się. Rasę psów bichon frise zakwalifikowano do grupy IX FCI, sekcji 1, wzorca nr 215. Ten „cukierkowy”, mały, śnieżnobiały czworonóg, pod pewnymi względami przypomina maltańczyka. Ma harmonijną budowę ciała i elegancki wygląd. Porusza się dumnym, tanecznym krokiem, z głową wysoko uniesioną na lekko wygiętej szyi.
Jego wysokość wynosi od 24 do 30 cm, a waga dorosłego osobnika waha się pomiędzy 4 – 7 kg. Pomimo, iż charakteryzuje się drobną budową ciała, jest dobrze umięśniony, szczególnie dotyczy to kończyn tylnych oraz lędźwi. Przednie kończyny, oglądane z przodu, są proste i prostopadłe. Tylne głęboko kątowane z szerokimi i umięśnionymi udami. Łapy są mocne, a pazury czarne.
Czaszka psa rasy bichon frise jest raczej płaska, ze słabo zaznaczonym stopem. Oczy są ciemne, nieduże i okrągłe, lecz nie wyłupiaste, obowiązkowo z czarnymi obwódkami. Oczy bichona wyrażają pogodny temperament psa. Uszy tego psiaka są pokryte okrywą włosową i luźno zwisają. Ogon osadzony poniżej linii grzbietu jest trochę zagięty ku górze (niezakręcony). Duży i czarny nos mocno kontrastuje ze śnieżnobiałą sierścią. Wargi bichona zwykle są czarne (aż po kąciki wargowe).
Sierść jest śnieżnobiała i puchowa. Szczególną uwagę, oprócz wyrazistego koloru zwraca także jej niespotykany wygląd oraz struktura. Szatę biszona kędzierzawego, jak wynika z nazwy, tworzą luźne i nieduże loki o długości 7–10 cm, przypominające watę cukrową. Sierść jest niezwykle delikatna, jedwabista. Czworonóg ten posiada włos średniej długości, ale jest to wyłącznie włos okrywowy. Bichon frise nie ma podszerstka. Skóra rodowodowego przedstawiciela tej rasy jest ciemna lub pigmentowana.
Bichon frise jest niezwykle łagodnym, pogodnym, przyjaznym i czułym psiakiem. Chce przebywać zawsze w pobliżu człowieka, lubi się przytulać i być w centrum zainteresowania. Jednocześnie jest bardzo energiczny i żywiołowy, nie znosi samotności. Pozostawiony sam w domu, potrafi kłaść się na pozostawionych przez domowników ubraniach, aby czuć ich zapach. Jednak na ogół nie niszczy wyposażenia i nie wyje z tęsknoty. W towarzystwie ludzi chętnie przesiaduje na kolanach i uwielbia być głaskany. Jest przyjaźnie nastawiony do gości i nowych członków rodziny. Chętnie ich wita i szybko akceptuje, po czym bawi się radośnie z każdą osobą.
Z zapałem się uczy, wykazując przy tym dużo sprytu. Zazwyczaj jest posłuszny, choć bywa też uparty, szczególnie gdy przyzwyczajony jest do nadmiernego nagradzania smakołykami. Pomimo, iż bichon frise nie wykazuje skłonności do ucieczek, należy zwracać szczególną uwagę na pupila w trakcie spaceru. Lepiej prowadzić go na smyczy, gdyż jego ciekawość świata i towarzyska natura mogą czasami przysporzyć opiekunowi kłopotów.
Bichon frise nie posiada instynktu łowieckiego i terytorialnego, gdyż przez stulecia hodowany był jako pies do towarzystwa. Fakt ten sprawia, że przywiązuje się łatwo do opiekuna i nawiązuje przyjazne kontakty z obcymi osobami. Ten inteligentny psiak chętnie i szybko się uczy rozmaitych sztuczek. Z powodzeniem może uczestniczyć w zawodach agility lub rally. Jest świetnym „show-dogiem” i ma duży talent do błaznowania. Nauczonymi sztuczkami będzie się popisywał i powtarzał wielokrotnie, oczekując na owacje i nagrody. Nie należy jednak przesadzać ze smakołykami, gdyż bardzo szybko może się pojawić problem z nadwagą.
Bichon frise jest rasą długowieczną, nieobciążoną chorobami genetycznymi (niektóre psy dożywają nawet 20 lat). Jednakże, ze względu na delikatną sierść, bichon jest podatny na przeziębienia, dlatego zimą należy zakładać mu ubranko, a po spacerze, deszczową porą, warto dobrze wytrzeć i osuszyć futro. Inną dolegliwością dotykającym psy tej rasy jest łzawienie oczu, będące konsekwencją niedrożności kanalików łzowych. Pojawiające się żółte ślady po spływających łzach należy przecierać specjalnymi płynami. Ponadto, ze względu na dużą wrażliwość przewodu pokarmowego, bichon może mieć problemy trawienne.
Szata tego psa stanowi jego największy atut i jednocześnie jest źródłem wielu problemów. Pomimo, że bichon frise nie linieje, jego włos rośnie cały czas. Wymaga więc regularnego strzyżenia (raz na 2 miesiące) lub pielęgnacji w salonie groomerskim. Powinien być szczotkowany co najmniej 2 razy w tygodniu, lub gdy np. liście i zanieczyszczenia wplączą się w jego puchową sierść. Końcówki poskręcanych włosów podcina się do odpowiedniej formy. Bichon frise wymaga także regularnej kontroli stanu oczu, uszu, zębów i pazurów. Pieska tej rasy już od szczeniaka należy przyzwyczajać do częstych zabiegów pielęgnacyjnych.
Ponieważ bichon frise łatwo przystosowuje się do różnych warunków, będzie doskonałym kompanem zarówno dla domatora, jak miłośnika długich spacerów. Może być także dobrym towarzyszem dla samotnych oraz starszych osób, gdyż ma niewielkie wymagania, łagodne, pogodne usposobienie. Bichon frise jest bardzo cierpliwy i czuły w stosunku do dzieci. Jego wesoły charakter oraz skłonność do zabawy sprawia, że doskonale odnajduje się w towarzystwie najmłodszych. Jednak kontakt z maluchami musi się odbywać pod kontrolą dorosłych, gdyż podczas zabawy mogłyby nieumyślnie wyrządzić pupilowi jakąś krzywdę. Małe rozmiary bichon frise czynią z niego idealnego psiaka pokojowego.
Bardzo dobrze adaptuje się do nowych warunków i akceptuje przeprowadzki. Ze względu na nieduże gabaryty i przyjazne nastawienie do otoczenia, dobrze znosi podróżowanie. Przedstawiciele tej rasy bez problemu akceptacją inne zwierzęta. Są pokojowo nastawione i nie okazują zazdrości.
Pojawienie się psa w domu wiąże się nie tylko z radością, szczęściem, lecz także z odpowiedzialnością za zdrowie, bezpieczeństwo, dobre samopoczucie i higienę pupila. Jeśli pies – matka nie nauczy szczeniąt gdzie należy załatwiać swoje potrzeby, to zadbanie o wychowanie i cierpliwa nauka sikania tylko na dworze będzie należała do Ciebie.
Alaskan malamute jest dużym i silnym psem, nazywanym także „lokomotywą północy”. Mimo, iż został stworzony, aby przetrwać w ekstremalnie mroźnych i trudnych warunkach, można go obecnie znaleźć w domach na całym świecie. Jest wspaniałym, wiernym i opiekuńczym towarzyszem całej rodziny.
Pchły są najbardziej powszechnymi psimi pasożytami. Pupil może je złapać o każdej porze roku, podczas spacerów lub poprzez kontakt z innym zwierzęciem. Inwazja pcheł jest nie tylko kłopotliwa, lecz także, za sprawą wywoływanych przez nie chorób, stanowi potencjalnie niebezpieczeństwo dla czworonogów i ich właścicieli. Z tego powodu ogromnie ważne staje się zapewnienie psom skutecznej ochrony przed tymi niechcianymi gośćmi. Pchły u psa… jak więc się ich pozbyć?
Labrador retriever, ujmujący swoim przyjaznym, sympatycznym usposobieniem, jest najpopularniejszą rasą psa w Ameryce i zdobywa także coraz więcej zwolenników w Europie. Stanowi idealne połączenie inteligencji i łagodności, co czyni go jednym z najbardziej ukochanych zwierząt domowych.
Zachowanie czystości w domu to jedna z pierwszych czynności, których musisz nauczyć swojego szczeniaka. Kluczowe w tym zakresie jest ustalenie odpowiedniego rytmu dnia. Zaszczepienie dobrych nawyków wymaga konsekwencji i cierpliwości i jest pierwszym ogniwem budowania silnej więzi z pupilem. Zatem jak nauczyć szczeniaka czystości?
Nauczenie psa, aby przychodził na wezwanie opiekuna, jest istotną częścią prawidłowego szkolenia czworonoga. Wyszkolenie pupila wykonywania komendy do mnie pomoże w utrzymaniu go pod kontrolą, jednocześnie dając mu trochę swobody, podczas biegania bez smyczy. Zatem jak nauczyć psa do mnie?
Bądź z nami na bieżąco! Dołącz do subskrypcji i odbierz kod na 5% rabatu!
Szyjemy ręcznie dizajnerskie akcesoria dla psów – szelki, obroże, smycze. Produkty z naszej pracowni są szyte z najwyższą starannością, szybko schną i można prać je w pralce.