PL 
EN
Ogar polski to rasa rzadko spotykana poza naszym krajem, a szkoda, ponieważ jest to interesujący pies o znakomitych walorach. Uważany jest za mądrego, energicznego czworonoga o zrównoważonym charakterze, dobrego stróża i wiernego przyjaciela rodziny.
Ogar polski może się pochwalić bardzo starym rodowodem, sięgającym czasów starożytnych. Wywodzi się od egipskich psów myśliwskich, sprowadzonych do Europy przez krzyżowców. Najprawdopodobniej w linii prostej rasa ta pochodzi od psa św. Huberta (Bloodhound), który był hodowany przez francuskich mnichów w Ardenach. Uważa się, że ogar polski powstał poprzez skrzyżowanie Bloodhounda (sprowadzonego do naszego kraju w średniowieczu) z lokalnymi psami myśliwskimi. Druga wojna światowa spowodowała masowy spadek liczby psów, w tym ogarów polskich. Obawiano się nawet, że rasa ta może wyginąć. Na szczęście działania oficerów: Józefa Pawłusiewicza i Piotra Kartawika doprowadziły do zahamowania tego procesu i powstania dwóch typów ogara: odmiany o lekkiej oraz o cięższej kości. Konsekwentna hodowla pozwoliła wykształcić obecnego ogara polskiego, który został uznany oficjalnie przez FCI w 1966 roku (grupa VI, sekcja 1.2, wzorzec 52).
Ogar polski zasadniczo był wykorzystywany do polowań. Jest to wyjątkowy pies gończy, obdarzony niesamowitym węchem, zwinny i wytrzymały. Czworonóg ten charakteryzuje się czystym, donośnym i dźwięcznym głosem, który cechuje psy rasy myśliwskiej. Dziś najczęściej asystuje przy polowaniach na dziki lub lisy, ale w przeszłości był powszechnie używany do polowań na zające i jelenie.
Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.
Ogar polski jest dużym psem o długiej kufie, atletycznej i muskularnej budowie ciała. Posiada delikatne w wyrazie, ciemnobrązowe oczy w kształcie migdałów. Średnia wysokość psów tej rasy waha się między 55 – 65 cm, a waga wynosi zwykle od 20 do 32 kg. Samice są naturalnie nieco mniejsze niż samce. Nos ogara polskiego jest duży, szeroki i czarny. Uszy długie i zwisające, osadzone wysoko na głowie. Głęboka, szeroka klatka piersiowa zapewnia mu wytrzymałość, a długie, mocne, ale eleganckie nogi umożliwiają osiąganie dużej szybkości. Ogon jest długi i solidny.
Cechą charakterystyczną szaty ogara jest dwubarwność. Sierść ogara występuje przede wszystkim w barwie rdzawo – brązowej, na uszach, głowie, łapach oraz klatce piersiowej. Najbardziej cenionym umaszczeniem jest odcień cynamonowy. Czasami na grzbiecie psa widoczne są czarne lub ciemnoszare znaczenia. Spotykane są również białe przebarwienia w postaci strzałki na brzuchu oraz białe łaty na końcach łap i końcówce ogona.
Ogar polski jest nie tylko psem myśliwskim, lecz także wspaniałym psem rodzinnym. Posiada łagodne usposobienie i jest niezwykle lojalny wobec wszystkich domowników. Nawiązuje dobre relacje z dziećmi i innymi zwierzętami.
Rzadko bywa agresywny, chociaż może bronić rodzinę przed zagrożeniem, podnosząc alarm donośnym szczekaniem. Jak każdy pies myśliwski, potrzebuje dużo ruchu, choć nie jest nadmiernie żywiołowy. Wystarczy mu zabawa w aportowanie, długi spacer. Ogar polski potrzebuje dość dużej przestrzeni, więc życie w małym mieszkaniu nie jest dla niego ideałem.
Ogar polski jest pojętnym uczniem, świetnie znosi nawet długie treningi i bardzo szybko się uczy. Ponieważ ma doskonałą pamięć, nauka komend nie stwarza mu trudności. Warto poświęcić czas na jego szkolenie i wczesną socjalizację (w stosunku do innych psów).
Znawcy rasy uważają, że ogar polski wolniej rozwija się psychicznie i zachowuje swoją szczenięcą postawę dłużej niż inne czworonogi. Mając to na uwadze, szczególnie ważne jest, aby w trakcje treningu wykazać się cierpliwością, łagodnym podejściem i konsekwencją.
Ogar polski to silna, zdrowa rasa, właściwie pozbawiona schorzeń genetycznych. Długość życia przedstawicieli tej rasy waha się między 13 -14 lat. Jednak czworonóg spełniający się w roli psa myśliwskiego, narażony jest na kontakt z pasożytami i chorobami zakaźnymi. Dlatego trzeba zadbać o profilaktykę zabezpieczającą go przez pchłami i kleszczami. Ponadto wymagane jest regularne odrobaczanie, zwłaszcza jeśli poluje i gryzie zdobycz.
Należy pamiętać, że ogar polski ma predyspozycje do wzdęć żołądka. Aby temu zapobiec, należy podawać karmę o niskiej zawartości węglowodanów i unikać warzyw strączkowych, takich jak fasola lub groch. Po posiłku (przynamniej 90 minut) należy dać psu odpocząć, aby mógł przetrawić pokarm.
Ogar polski jest łatwy w utrzymaniu dzięki krótkim, prostym włosom, które idealnie do niego pasują. Cotygodniowe szczotkowanie wystarczy, aby usunąć luźne włosy i sprawić, że sierść psa będzie lśnić. Kąpiel jest potrzebna tylko w wyjątkowych sytuacjach, najczęściej wystarczy przetrzeć sierść wilgotną szmatką, aby usunąć brud lub zanieczyszczenia. Natomiast jego długie uszy oraz zęby trzeba regularnie sprawdzać i pielęgnować. Większość ogarów ściera pazury podczas polowań lub biegania, więc nie potrzeba ich przycinać.
Zdjęcie we wpisie:
Hot spot u psa jest ostrą, powierzchowną infekcją skóry, która szybko się rozprzestrzenia. Z tego powodu ogromnie ważne jest wczesne rozpoznanie schorzenia i natychmiastowe wdrożenie leczenia.
Zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem Leonberger jest bardzo dużym, niezwykle silnym psem o eleganckiej, harmonijnej sylwetce. Charakteryzuje go pewność siebie, wewnętrzny spokój oraz kontrastująca z potężną sylwetką łagodność. Miłośnicy psów zgodnie twierdzą, że ten kto chociaż raz bliżej poznał Leonbergera, już zawsze pozostanie pod urokiem tej rasy.
Kiedy minie okres adaptacji czworonożnego przyjaciela w nowym otoczeniu, przyjdzie w końcu taki moment, w którym Twój pies będzie musiał zostać sam w domu. Po prostu nie możesz go wszędzie zabierać ze sobą. Poświęcając wtedy czas na nauczenie pupila, że samotność nie jest powodem do stresu, chronisz go przed niepotrzebnym niepokojem i lękiem separacyjnym. Jak nauczyć psa zostawania w domu?
