PL 
EN
Alaskan malamute jest dużym i silnym psem, nazywanym także „lokomotywą północy”. Mimo, iż został stworzony, aby przetrwać w ekstremalnie mroźnych i trudnych warunkach, można go obecnie znaleźć w domach na całym świecie. Jest wspaniałym, wiernym i opiekuńczym towarzyszem całej rodziny.
Alaskan malamute to jedna z ras psów, która niewiele się zmieniła od czasu jej powstania. Badania DNA datują jej pochodzenie na około 2000 – 3000 lat temu. Alaskan malamute należy do grupy szpiców, którą wyhodowało plemię Eskimosów zwane Mahlemutami (stąd wywodzi się jego nazwa). Alaskan pochodzi od pierwotnego psa, który podróżował tysiące lat temu z prehistorycznymi ludźmi, z Azji do Ameryki. Początkowo wykorzystywano go jako psa roboczego, którego głównym zadaniem było ciągnięcie mocno obciążonych sań. Służył także do polowania na foki i ochrony przed niedźwiedziami polarnymi. Alaskan także pracował podczas I i II wojny światowej. Dzięki swojej wytrzymałości i sile potrafił pokonywać dłuższe dystanse i ciągnąć lądunki ważące 0,5–1tony.
Zgodnie z klasyfikacją FCI nr 243, alaskan malamute należy do grupy 5: szpiców i psów ras pierwotnych, sekcji 1: nordyckich psów zaprzęgowych. Jest czworonogiem typu wilkowatego i nie podlega próbom pracy. Może osiągnąć od 58 do 63 cm wysokości i ważyć od 34 do 38 kg.
Oto sugerowane rozmiary, jakie będą pasować na dorosłe psy tej rasy. Zostały dobrane na podstawie długoletniego doświadczenia w szyciu akcesoriów oraz najczęstszych wyborów innych opiekunów psów tej rasy. Pamiętaj, tylko zmierzenie da 100% pewność - każdy pies jest inny.
Przedstawiciel tej rasy przystosowany jest do życia w niskich temperaturach. Posiada gęste, podwójne futro. Podszerstek ma tłustą i wełnianą strukturę, o grubości dochodzącej nawet do 5 cm. Włos okrywowy alaskana jest gruby i nastroszony. Standardy wzorca dopuszczają umaszczenie sobolowe, ze wszystkimi odcieniami oraz czerwono-rude. Głowa alaskana pokryta jest białym włosem, tworzącym charakterystyczną maskę. Czasami widać na niej białą strzałkę lub kołnierz. Na kończynach i brzuchu alaskana dominuje również biel.
Alaskan malamute jest dobrze zbudowanym, proporcjonalnie umięśnionym psem. Jego głowa jest duża ze spiczastą kufą, a uszy małe i spiczaste. Łapy tego psa są przystosowane do pokonywania długich dystansów w złych warunkach atmosferycznych. Poduszki łap są grube, twarde i porośnięte włosami (pomiędzy palcami). Oczy malamuta mają kształt migdała i są skośnie osadzone. Ich dominującym kolorem jest brąz, jednak zawsze powinny być ciemne. W odróżnieniu od psa rasy siberian husky, z którym alaskan malamute jest mylony – oczy nie są niebieskie.
Ogon alaskana jest mocno owłosiony w kształcie spirali, zakręcony nad grzbietem. W śniegu i w niskich temperaturach pełni on funkcje szala, którym leżący pies owija sobie nos.
Alaskan malamute jest bardzo czułym psem, który silnie przywiązuje się do człowieka. Najlepiej czuje się w licznej rodzinie. Potrafi być bardzo delikatny i kochający w stosunku do domowników. Jest świetnym towarzyszem dla dzieci, przyjazny i czuły.
Czasami zdarza się, że przedstawiciel tej rasy instynktownie próbuje osiągnąć pozycję „alfa” w rodzinie. Zależy to jednak w dużej mierze od tego, czy właściciel jest w stanie potwierdzić swoją dominację nad psem. Niestety cecha ta pozostawiona bez kontroli, może skutkować nieposłuszeństwem psa. Pomimo sporych rozmiarów i siły, alaskan nie jest agresywny, choć trzeba wziąć pod uwagę, że może nie tolerować innych czworonogów.
Alaskan malamute wymaga sporo aktywności: biegania, ciągnięcia roweru lub wózka z dzieckiem czy przenoszenia zapasów. Ponieważ jest psem pracującym, lubi gdy się go angażuje, wtedy jest szczęśliwy. Lubi także kopać w ziemi.
Przedstawiciel tej rasy rzadko szczeka, ale komunikuje się ekspresyjnie ze swoim właścicielem poprzez charakterystyczne skomlenie, czy wycie, wydając dźwięk „woo-woo”.
Alaskan malamute to zdrowa i niezwykle odporna rasa. Nie mniej, tak jak każda duża rasa, narażony jest na wystąpienie dysplazji stawów biodrowych ( rzadziej stawów łokciowych). Ponadto obciążony jest genetyczną chorobą oczu, w tym zaćmą lub postępującym zanikiem siatkówki.
W hodowli tej rasy odnotowuje się czasami występowanie karłowatości psa oraz chorobę coat funk, która objawia się łamliwością i wypadaniem włosa. Ponieważ włos nie odrasta, pies narażony jest na wyłysienie.
Samica alaskan malamute rodzi średnio 6 szczeniąt. Przedstwiciele tej rasy żyją przeciętnie od 12 do 15 lat.
Gruba, gęsta sierść malamuta intensywnie linieje przez cały rok. Nasilenie tego procesu występuje dwa razy w roku, kiedy gubi duże kępy włosów. Wymaga więc codziennego szczotkowania, aby utrzymać sierść w doskonałym stanie. Malamut z Alaski jest rasą bezwonną i czyści się podobnie jak kot. Z tego powodu nie wymaga częstych kąpieli (raz lub dwa razy w roku).
Malamuty mają grube, mocne pazury, które trzeba co miesiąc obcinać. Należy to robić od szczenięcia, aby pupil przyzwyczaił się do tych zabiegów. Mycie zębów to kolejny bardzo dobry nawyk, do wprowadzenia u młodych psów i powinno się go wykonywać co najmniej cztery razy w tygodniu.
Zdjęcie we wpisie: Carina Wicke Photographer, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons
Pchły są najbardziej powszechnymi psimi pasożytami. Pupil może je złapać o każdej porze roku, podczas spacerów lub poprzez kontakt z innym zwierzęciem. Inwazja pcheł jest nie tylko kłopotliwa, lecz także, za sprawą wywoływanych przez nie chorób, stanowi potencjalnie niebezpieczeństwo dla czworonogów i ich właścicieli. Z tego powodu ogromnie ważne staje się zapewnienie psom skutecznej ochrony przed tymi niechcianymi gośćmi. Pchły u psa… jak więc się ich pozbyć?
Labrador retriever, ujmujący swoim przyjaznym, sympatycznym usposobieniem, jest najpopularniejszą rasą psa w Ameryce i zdobywa także coraz więcej zwolenników w Europie. Stanowi idealne połączenie inteligencji i łagodności, co czyni go jednym z najbardziej ukochanych zwierząt domowych.
Zachowanie czystości w domu to jedna z pierwszych czynności, których musisz nauczyć swojego szczeniaka. Kluczowe w tym zakresie jest ustalenie odpowiedniego rytmu dnia. Zaszczepienie dobrych nawyków wymaga konsekwencji i cierpliwości i jest pierwszym ogniwem budowania silnej więzi z pupilem. Zatem jak nauczyć szczeniaka czystości?
